Η σημερινή Ελληνική ομογένεια στις Η.Π.Α ανέρχεται τουλάχιστον σε 2.000.000 Έλληνες. Ένας τέτοιος αριθμός, με ομογενείς να μεγαλουργούν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά στην μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη πέρασε από πολλά στάδια και δυσκολίες. Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες γύρω στους 500, λαθρομετανάστες στην αρχή, αναφέρονται από την Σμύρνη, Μάνη και Κρήτη, που εγκαταστάθηκαν στη Φλόριντα μαζί με Ιταλούς, Κορσικανούς και Μινορκανούς περί το 1770. Μέσα σε μια δεκαετία όμως ξεκληρίστηκαν από επιδημία που ενέσκηψε. Στη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης αρκετοί μετανάστευσαν με την υποστήριξη φιλελλήνων, όπως του Σαμουήλ Χάου. Μέχρι το 1880 αυτοί οι μετανάστες δεν ξεπερνούσαν τα 2.000 άτομα στην απόλυτη πλειοψηφία άνδρες, με ελάχιστες γυναίκες. Τότε εμφανίστηκε και η τρομοκρατική, ακροδεξιά οργάνωση “Κου Κλουξ Κλαν”, με το ιδεολόγημα της υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών, τον αντισημιτισμό, ρατσισμό και ομοφοβία, από την οποία δεν γλύτωσαν και οι Έλληνες. Περί το τέλος του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα η ταλανισμένη πολιτική κατάσταση της Ευρώπης συνέβαλλε σε μεγάλα κύματα μετανάστευσης. Αυτή την εποχή βέβαια οι αγγλοσάξονες είχαν δομήσει την αμερικανική κοινωνία με φυλετικά κριτήρια. Για τους Άγγλους και Γερμανούς υπήρχε διαφοροποίηση.
Οι μεσογειακοί και μαυριδεροί Έλληνες χαρακτηρίστηκαν “μη λευκή” φυλή. Είναι γνωστό ότι έγινε και αυτό: Η επίσημη Αμερικανική πολιτεία έστειλε ειδικό επιστήμονα ανθρωπολόγο, να μελετήσει τον ελληνικό λαό και να καταλήξει για την “ποιότητά” του. Τότε μόνο και κάτω από όρους θα δέχονταν τους Έλληνες. Ήταν ο καθηγητής του Γιέηλ, Henry Pratt Fairchild και η μελέτη του που κατέταξε τους μετανάστες μας κάτω από τους Λευκούς και ότι “αν κάνουν τις χειρότερες δουλειές και παλέψουν, θα είναι χρήσιμοι σε μια-δύο γενιές”. Οι περισσότεροι εργάζονταν σε πόλεις των ΒΑ πολιτειών των Η.Π.Α ως εργάτες για την διάνοιξη σιδηροδρομικών δικτύων, σε μεταλλεία και ανθρακωρυχεία.
Από το 1900 καταργήθηκε ο περιορισμός εισόδου Ελλήνων μεταναστών, αλλά η απαξίωσή τους δεν άλλαξε. Αυτοί όμως έκαναν υπεράνθρωπους αγώνες να ενταχθούν στην κοινωνία και την οικονομία και με συστηματική προσπάθεια άλλαξαν τρόπο ζωής. Άρχισαν να μαθαίνουν τη γλώσσα, έκοψαν τα μουστάκια και πέταξαν τα χωριάτικα ρούχα. Άνοιξαν μικρές επιχειρήσεις και δημιούργησαν τις συνθήκες, για να γίνουν αποδεκτοί και να προκόψουν. Με τα εμβάσματά τους στήριζαν και την ελληνική οικονομία. Γύρω στα 1915 όμως που ξαναεμφανίστηκαν οι κουκουλοφόροι της “Κου Κλουξ Κλαν” έγινε άγριο κυνήγι των Ελλήνων. Είχαν κυκλοφορήσει και πινακίδες σε εστιατόρια με την φράση, “no greeks no rats, all america”. Στα 1923 που οι Έλληνες μετανάστες έφταναν στους 450.000 αναθεωρήθηκαν και οι κανόνες της Ευρωπαϊκής μετανάστευσης και τους έδωσαν το δικαίωμα να πάρουν την Αμερικανική υπηκοότητα και να φέρουν μαζί και τις οικογένειές τους για μόνιμη εγκατάσταση. Έκτοτε και μετά τον πόλεμο τα πράγματα άλλαξαν και οι Έλληνες άφησαν την σφραγίδα τους, συμμετέχοντας και σε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, που συντάραξαν τις Η.Π.Α (ειδικά στις αρχές του 20ου αιώνα). Η Ελληνική ομογένεια εκεί σήμερα μεγαλουργεί, αν και η φυσική αφομοίωσή της στα αμερικανικά πράγματα γίνεται αργά και σταθερά..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
