Ο φετινός Σεπτέμβρης μπήκε φέρνοντας μαζί του άσχημα γεγονότα και συμφορές, αυτά που αφήνουν πίσω τους στάχτες και αποκαΐδια. Οι καταστρεπτικές πυρκαγιές στη ΝΑ Αττική και όχι μόνο υποχρέωσαν τους αποκαμωμένους κατοίκους να συνεχίζουν να μετράνε τις πληγές τους. Ευτυχώς που δεν χάθηκε ανθρώπινη ζωή. Εκεί όμως που οι εμπρησμοί προκάλεσαν τριτοκοσμικές εικόνες και φρίκη ήταν στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας της πολύπαθης Λέσβου. Εκεί που οι ελπίδες 13.000 πονεμένων κατατρεγμένων έγιναν στάχτες μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά τους. Εκεί που τα προβλήματα μιας υγειονομικής βόμβας, του ανθρωπισμού αλλά και της δημόσιας ασφάλειας ελλοχεύουν ανά πάσα στιγμή με απρόβλεπτες συνέπειες.
Όμως δυο συγκεκριμένες ημερομηνίες, η 14η και η 6η κάθε Σεπτέμβρη είναι συνδεμένες με την εθνική μας μνήμη για να μας θυμίζουν “οικεία κακά”. Είναι δυο θλιβεροί επέτειοι της Νεώτερης Ελληνικής μας Ιστορίας απέναντι στους βανδαλισμούς και την βαρβαρότητα της γείτονος χώρας της Τουρκίας.
Η 14η Σεπτέμβρη ορίστηκε ως μια από τις θλιβερότερες επετείους μας, μετά από την 29η Μαϊου 1453 (ημέρα άλωσης της Πόλης), για την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την πυρπόληση της Σμύρνης. Την παρούσα στήλη βέβαια θα την αφιερώσουμε στα γνωστά “Σεπτεμβριανά”, στο φονικό πογκρόμ και πάλι με εμπρησμούς, δολοφονίες και λεηλασίες σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στις 6 Σεπτέμβρη 1955.
Αιτία του κακού ήταν η Κύπρος. Η επίμονη διεκδίκηση στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού, καθόλου δεν άρεσε στην αποικιοκρατική Βρετανία, η οποία δεν είχε καμία διάθεση να εγκαταλείψει τις ανεκτίμητης γεωστρατηγικής αξίας βάσεις στην Κύπρο. Από ένα χρόνο πριν οι Κύπριοι διεκδίκησαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και την ένωσή της με την μητέρα Ελλάδα, που κηρύχτηκε επίσημα από την ΕΟΚΑ. Κάπως έτσι αφυπνίστηκε, αλλά και με την βρετανική υποκίνηση η τουρκική βουλιμία για τις βλέψεις της προς την Κύπρο. Ο τότε εθνικιστής Τούρκος πρωθυπουργός Αντνάν Μεντερές μέσα στο ανθελληνικό κλίμα που δημιουργήθηκε, βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να ξεφορτωθεί τον Ελληνισμό της Κων/λης, τον οποίο με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης θεωρούσε “βραχνά”. Μετά από μια προβοκατόρικη ενέργεια που έγινε στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη από Τούρκο πράκτορα τα ξημερώματα της 6ης Σεπτέμβρη, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για τους Έλληνες της Πόλης ως αντίποινα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κων/λης ξέσπασαν αιματηρά επεισόδια με στόχο τα καταστήματα των Ελλήνων και τους ίδιους τους Έλληνες. Ο φανατισμός και οι επιθέσεις κατά των “γκιαούρηδων” κορυφώθηκε στην περιοχή “Πέρα” και από το Βόσπορο μέχρι τη θάλασσα του Μαρμαρά. 37 ήταν οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες, βιασμοί γυναικών, κακοποιήσεις δεκάδων κληρικών, 73 εκκλησίες, 26 σχολεία, 4.350 καταστήματα, 3.500 ελληνικά σπίτια πυρπολήθηκαν ή κατεδαφίστηκαν.
Για μας εναπόμεινε να θυμούμαστε, να μην ξεχνάμε αυτούς τους Σεπτέμβρηδες και να μην έρθουν κι άλλοι, ίδιοι και χειρότεροι..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
( k. boubouris@yahoo.gr)
