Πριν από λίγες μέρες, παραμονές Χριστουγέννων βρήκα αυτή την ανάρτηση στο facebook του αστροφυσικού Μάνου Δανέζη, τον οποίο παρακολουθώ χρόνια μέσα από την εκπομπή ‘Το σύμπαν που αγάπησα’ και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί τον παρακολουθώ; Γιατί εξηγεί τα του σύμπαντος τόσο απλά που μπορούν όλοι να τα καταλάβουν και να αγαπήσουν.
«Μάνος Δανέζης: Πάντα η παραμονή των Χριστουγέννων αποτελούσε για μένα μια ημέρα επιστροφής σε σκέψεις και άλυτα υπαρξιακά ερωτήματά μου. Τα χρόνια περάσανε και σήμερα από το ξημέρωμα προσπαθώ να συμμαζέψω κάποιες επίμονες σκέψεις και απόψεις που με συντρόφεψαν αυτές τις πρώτες ώρες αυτής της φετινής παραμονής των Χριστουγέννων.
Ακόμα μια φορά «Καλά Χριστούγεννα».
Κάποιες Χριστουγεννιάτικες σκέψεις ενός τυχαίου αστροφυσικού.
Γνωρίζουμε ότι τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ενιαία. Εκεί έξω στον συμπαντικό χώρο δεν υπάρχει η έννοια της διαίρεσης, της ατομικότητας, του “εγώ”. του “έχω”. Όλα είναι «Ένα». Κάθε δράση σε κάποιο σημείο του χώρου επηρεάζει το σύνολο του χώρου, αλλά και κάθε δράση έχει σαν αποτέλεσμα μια ίση αντίδραση.
Η επιστημονική αυτή αλήθεια μπορεί να μπολιάσει το νέο δυτικό πολιτισμικό ρεύμα, και ειδικότερα την κοινωνική του συγκρότηση, με νέες αξίες και πρακτικές.
Το υλικό συστατικό του ανθρώπου αποτελεί και αυτό συστατικό της ενιαίας και αδιαίρετης συμπαντικής πραγματικότητας. Η έννοια της ατομικότητας, του εγώ και του έχω δεν αποτελούν παρά πλαστές εικόνες των ανθρώπινων αισθήσεων.
Κάθε κακή δράση του ανθρώπου πάνω σε κάποιον άλλο άνθρωπο, ή ακόμα πάνω στη φύση, έχει επίδραση πάνω στο σύνολο της δημιουργίας, άρα και τον ίδιο τον άνθρωπο που την προκάλεσε.
Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση μιας μεγάλης κοινωνικής αλήθειας που θα πρέπει να χαρακτηρίζει το νέο πολιτισμικό ρεύμα.
Η αγάπη, η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ισότητα, και η δικαιοσύνη, δεν είναι πράξεις παραχώρησης προς τους άλλους ανθρώπους.
Είναι μια επιβεβλημένη κοσμική ιδιότητα, μια πράξη αυτοσυντήρησης που διασφαλίζει σε μας τους ίδιους, τα παιδιά και τα εγγόνια μας την αδιατάρακτη και ευτυχή ύπαρξή μας μέσα στην συμπαντική ενότητα.
Κάποτε με ρώτησαν: « Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν»; Τους απάντησα: «Ο Άνθρωπος είναι το μέσο, το εργαλείο δηλαδή που χρησιμοποιεί το Σύμπαν για να γνωρίσει τον εαυτό Του».
Μάλλον ελάχιστους ικανοποίησε η απάντησή μου. Προς το παρόν τουλάχιστον … Ίσως του Χρόνου… Καλά, ευτυχισμένα και συντροφευμένα Χριστούγεννα …».
Σπουδαίες κουβέντες από ένα σπουδαίο μυαλό. Τα ίδια όμως έχουν πει κι όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι μέσα στους αιώνες. Τα ίδια δίδασκε κι ο Χριστός.
Ενότητα, ολότητα, αυτοσυντήρηση… Για να επιβιώσει ο άνθρωπος και η Γη, πρέπει να κατανοήσει αυτό το απλό. Είναι θέμα αυτοσυντήρησης η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, γιατί ό,τι κάνουμε ουσιαστικά το κάνουμε στον εαυτό μας…
Καλή Χρονιά θα ευχηθώ, με όλα τα παραπάνω και κυρίως τη συνειδητοποίησή τους.
