Χρονογραφήματα

1430

Η αρχαιότερη εταιρεία

Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς

Σε τρεις μέρες από σήμερα, στις 8 Μάρτη, τιμούμε τη γυναίκα, τον εταίρο του άνδρα στην αρχαιότερη εταιρεία, η οποία παρά την προβληματικότητά της μετράει κάποιες χιλιετηρίδες ζωής.

Ως εταιρεία πέρασε διάφορες μορφές λειτουργίας και σχέσεων των εταίρων. Κατά κανόνα η σύμβαση ήταν επαχθής για τον δεύτερο εταίρο. Η σχέση δεν ήταν ισότιμη αλλά πυραμειδοειδής. Στο εταιρικό που συνάπτεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων στο ναό, ο ιερεύς λέει πολλά χαριτωμένα εις βάρος της γυναίκας και δεν υπήρξε έως τώρα καμία σουφραζέτα να πει στο παπά: “σταμάτα αυτά που λες, αλλιώς πετάω τα πέπλα μου και φεύγω!”

Και σήμερα δεν είναι δεδομένη η αμφοτεροβαρής σύμβαση της Εταιρίας. Για παράδειγμα το ακροδεξιό πισωγύρισμα των καιρού μας θα φέρει κι εδώ δεινά. Πρόσφατα παρέστην αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυς κρυπτοχρυσαυγίτικων πυρών. Όλοι κράδαιναν έναν διπλούν πέλεκυ για τους Εβραίους, κρατούσαν μια θηλιά για τους μετανάστες και ήθελαν τις γυναίκες σολόδερμα για τις μπότες τους.

Στην παλιά παραδοσιακή κοινωνία οι περισσότεροι νοικοκύρηδες δεν ήταν προοδευτικοί, με την τρέχουσα έννοια του όρου. Οι περισσότεροι ήταν “αντιδραστικοί” και βασιλόφρονες του κιαρατά, ετεροθαλείς αδελφοί του φασιστικού τόξου. Όμως ο ξένος και λιγότερο ο μετανάστης, ήταν γι΄ αυτούς ιερό πρόσωπο και η γυναίκα βασίλισσα στην κυψέλη του νοικοκυριού τους. Δεν την είχαν υποπόδιο των ποδών τους, αλλά κορώνα στο κεφάλι τους. Ήταν ισότιμος εταίρος και συνδημιουργός του νοικοκυριού.

Έζησα το ερωτικό λυκόφως των δύο προηγούμενων γενεών. Ούτε άκουσα ούτε είδα το φασιστικό ρατσισμό σε βάρος των γυναικών. Όλες ροβολούσαν λεύτερα στα βοσκοτόπια και τα λόγγια, απενοχοποιημένα δούλευαν πλάτη με πλάτη με τους άντρες, κι αυτόνομα και σαν αφεντικά κουμαντάριζαν το μαγερειό τους, τον αργαλειό και τον κήπο τους. Κι αν κανένας σύζυγος είχε μακρύ χέρι, υπόκειτο στη χλεύη των άλλων, γιατί ο ξυλοδαρμός της γυναίκας αξιολογούταν ως πράξη ατίμωσης και όχι ανδρισμού.

Κύλησε πολύ νερό στ΄ αυλάκι κι οι γυναίκες της βιομηχανικής κοινωνίας, βγήκαν στο στέγκο και στο μεϊντάνι, έβγαλαν μυρμηγκόφτερα κι ανακατεύτηκαν με τα πίτουρα. Κάποια ισχυρά αρσενικά της μικροαστικής συνομοταξίας και άνω τις τρύγησαν ως αισθησιακό προϊόν, στερώντας αντίστοιχα θεμελιώδη δικαιώματα στους πολυπληθέστερους παρίες αυτού του κόσμου, και όλοι όλων των τόξων, σήκωσαν χέρι. Σήμερα οι κακοποιημένες γυναίκες άλλες βράζουν με το ζουμί τους κι άλλες επιχειρούν εξόδους, και βιώνουν τη μοναξιά τους ή επιστρέφουν στο στρατόπεδο των μιαρών βακχευόμενων του πολιτισμού μας.

Η 8 Μάρτη καλώς υπάρχει, γιατί θα βοηθήσει να διαμορφωθεί και να ξεπηδήσει ο νέος τύπος γυναίκας, που με αυτογνωσία θα επιλέξει το μετερίζι “εφ΄ ω ετάχθη” και της ανήκει και με την βούλησή της θα σηκώσει το βάρος, που μόνο σ΄ αυτήν είναι χρεωμένο. Παράλληλα θα διαμορφωθεί και ο νέος τύπος του άντρα, που θα ελέγχει τη ρωμαλεότητά του και που θα σέβεται ή δεν θα μυθοποιεί τα γενετήσια “σημαδούρια” του.