Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός
theofanhspap@outlook.com
‘Ο έρωτας είναι σατανικός: αναιρεί συνέχεια ό,τι υπόσχεται και υπόσχεται συνέχεια ό,τι σκοπεύει να αναιρέσει στο μέλλον.’
Μ.Κ.
«Το να ξεχνάς είναι το μεγάλο μυστικό των δυνατών ανθρώπων. Το να θυμάσαι και να αναμασάς είναι η έσχατη ανθρώπινη αδυναμία, και το πληρώνουν πάντα οι άλλοι. Αλλά βέβαια το πληρώνεις πάντα κι εσύ.»
Το 1991 κυκλοφόρησε ( σε Ελλάδα και Γαλλία) το τρίτο βιβλίο της γνωστής συγγραφέως Μαργαρίτας Καραπάνου με τίτλο: Rien ne va plus από τις εκδόσεις Ερμής. Το οποίο και επανεκδόθηκε πριν λίγα χρόνια από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Είναι η στιγμή, στο παιχνίδι, που δεν μπορείς να επηρεάσεις πια το μέλλον, είτε θετικά είτε αρνητικά. Τότε είναι που ακούγεται από τον κρουπιέρη το περίφημο ”Rien ne va plas”. Ή χάνεις ή κερδίζεις ό,τι έχεις μιζάρει. Συνήθως χάνεις…
Πρόκειται για μια διαφορετική ερωτική και τολμηρή ιστορία που τάραξε τα νερά της ελληνικής λογοτεχνίας -όπως αρμόζει άλλωστε κάθε λογοτεχνικό ή άλλο έργο τέχνης.
«Τη ζωή μας τη φτιάχνουμε. Αν θέλεις τη δυστυχία θα την έχεις. Η ευτυχία τρομάζει, συμφωνώ, είναι πολύ πιο δύσκολη. Πρέπει να σπάσεις πολλές αντιστάσεις για να φτάσεις τους άλλους. Φαίνεται παράδοξο αλλά η δυστυχία είναι εύκολη. Ενώ πρέπει να αγαπάς πολύ τον εαυτό σου για να τον αφήσεις ελεύθερο να ευτυχήσει. Πρέπει να αισθάνεσαι ότι το αξίζεις. Αλλιώς δεν αντέχεις τη χαρά.»
Η Λουίζα, μια ευαίσθητη συγγραφέας, ερωτεύεται και παντρεύεται τον Άλκη, έναν ιδιόρρυθμο άντρα με μοβ μάτια. Το βράδυ του γάμου τους ο Άλκης προβαίνει σε μια σοκαριστική ενέργεια που σηματοδοτεί την αρχή του τέλους. Ακολουθούν η απιστία, η ταπείνωση και το διαζύγιο. Κι ενώ ο αναγνώστης ετοιμάζεται να αναθεματίσει ή να συμπαθήσει τους ήρωες, έρχεται μια μεγάλη ανατροπή που τον αφήνει έκπληκτο.
«Κι οι άνθρωποι που μας αγαπούν μας γδέρνουνε, σαν τον Καίσαρα. Πρέπει ν’ αφήνουμε στον άλλο την ελευθερία να μας δείχνει την αγάπη του όπως θέλει, όπως ξέρει, όπως μπορεί, αρκεί να μη μας καταστρέφει. Κι ο έρωτας τι είναι; Νυχιές αγάπης είναι, σημάδια, ίχνη που αφήνει ο άλλος μέσα σου. Εγώ αυτό που φοβάμαι πάνω απ όλα είναι η ησυχία, η σιωπή. Θέλω ανεξίτηλα σημάδια, ζωή.». Άλκη, για μένα ο έρωτας είναι λευκή μαγεία!»
Η ηρωίδα του βιβλίου λέει και ξαναλέει την ίδια ιστορία, δίνοντας κάθε φορά διαφορετική ερμηνεία. Γυρεύει άραγε την αλήθεια ή το ψέμα; Αυτό ούτε η ίδια το ξέρει, ίσως και να μη θέλει να το μάθει. Η Μαργαρίτα Καραπάνου όμως γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι των αντιθέσεων σε κάθε ερωτική σχέση. Ο εραστής και η ερωμένη, ο άγγελος και ο δαίμονας, ο κύριος και ο δούλος, διαπλέκονται και συνεργούν σ’ ένα αιχμηρό, τολμηρό και απεγνωσμένα κωμικό μυθιστόρημα, που μας αποκαλύπτει τα ψυχικά φορτία που γεννούν ή πληγώνουν θανάσιμα οποιαδήποτε συνύπαρξη.
«Δεν κατάλαβες ποτέ γιατί έλεγα ψέματα, ότι με τα ψέματά μου σου έκανα ένα δώρο μοναδικό: την αλήθεια. Από αγάπη, βέβαια, προσπαθούσες πάντα να με ελέγξεις. Αλλά υπάρχει λέξη πιο διφορούμενη από τη λέξη αγάπη;»
Τίποτα δε πρέπει να το κοιτάμε βιαστικά,
γιατί στο τέλος μάς γίνεται συνήθεια και η ζωή καταντάει μια φευγαλέα εικόνα,
μια εικόνα στον άνεμο…
