Η κρίση ως ευκαιρία

Γράφει ο: Δημήτρης  Μαντέκας

Συντονιστής ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ Ευρυτανίας

Είναι γνωστή η ρήση «η κρίση ως ευκαιρία» που φαίνεται να τηρείται πιστά από τους κυβερνώντες για την «εν κρυπτώ και παρασβύστω» εφαρμογή των σχεδίων τους.

Μέσα στην αβεβαιότητα της πανδημίας, που έχει σοβαρότατες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας έρχεται η κυβέρνηση και με απίστευτη αναλγησία να πραγματοποιεί αλλαγές:

-στους όρους εισαγωγής στα πανεπιστήμια,

-στη διάρκεια των σπουδών που συνεπάγεται διαγραφή φοιτητών,

-στην τράπεζα θεμάτων της τελευταίας στιγμής,

-θέτει νέους κανόνες για τη βάση εισαγωγής

και σε πολλά άλλα με άμεσες επιπτώσεις στους φοιτητές, τους μαθητές και τις οικογένειές τους.

Η περικοπή εισακτέων στα ΑΕΙ εν μέσω πανδημίας, με την αλλαγή βάσης εισαγωγής, πλήττει κατά κύριο λόγο τους μαθητές των πιο φτωχών κοινωνικών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, που πετυχαίνουν το όνειρο εισαγωγής σε κάποιο περιφερειακό ΑΕΙ με χαμηλή βαθμολογία, βάζοντας στόχο να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να πετύχουν στη ζωή κάτι καλύτερο. Αλλά -φυσικά!- όχι βάση εισαγωγής στα ιδιωτικά κολέγια! Εκεί ας μπαίνουν και με μηδέν, λέει η κυβέρνηση, και την ίδια στιγμή αναγνωρίζει στους αποφοίτους τους επαγγελματικά δικαιώματα ίδια με των δημόσιων πανεπιστημίων! Δυο στα δυο το κέρδος για τα ιδιωτικά κολλέγια και τις οικογένειες που έχουν να πληρώσουν δίδακτρα! Αν επί παραδείγματι έχεις 10.000 μόρια δεν γίνεσαι μηχανικός, αν όμως έχεις 10.000 ευρώ αγοράζεις ένα ψεύτικο πτυχίο μηχανικού.

Παρά τις σαφείς αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας στο κυβερνητικό σχέδιο για τα ΑΕΙ, η ίδια υπουργός παιδείας επιβεβαιώνει πως ένα στα τρία πανεπιστημιακά τμήματα θα κλείσει λόγω έλλειψης φοιτητών και εφαρμογής της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, η οποία θα οδηγήσει στον αποκλεισμό πλέον των 20.000 μαθητών. Θα υποστηριχθούν έτσι οι σχεδιασμοί των ιδιοκτητών κολεγίων, δηλαδή των πολιτικών φίλων και χρηματοδοτών της ΝΔ, και επί πλέον θα υποχρεωθούν οι γονείς να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα για  τα φροντιστήρια των παιδιών τους.

Ο σχεδιασμός τους εντάσσεται στη συνολική λογική απαξίωσης του δημόσιου πανεπιστήμιου και της μείζονος πολιτικής επιλογής αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Το νομοσχέδιο  έχει ως μοναδικό στόχο τη δημιουργία πελατείας για τα ιδιωτικά κολέγια. Υποβαθμίζει τα ΑΕΙ, εντείνει την υποστελέχωσή τους, μειώνει τον αριθμό των εισακτέων, δρομολογεί κλείσιμο τμημάτων και  φυσικά για να εφαρμοστούν όλα αυτά κατά το: «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος» προβλέπει  την πρόσληψη ειδικών φρουρών για τη «φύλαξη» των πανεπιστημίων.

Η κυβέρνηση βρίσκει πρόσφορο έδαφος τις συνθήκες περιορισμού λόγω πανδημίας και προχωρεί σε ό,τι δεν θα τολμούμε σε οποιονδήποτε άλλο χρόνο. Για να δικαιολογήσει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας εξαπολύει συκοφαντική επίθεση στα πανεπιστήμια εμφανίζοντάς τα ως άνδρα ανομίας. Προφανής ο σκοπός της. Ανασύρει ακόμη και ανατριχιαστικά επιχειρήματα από πρακτικές της Χούντας, για να υποστηρίξει το νομοθετικό της έργο. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας καταφεύγει πλέον σε μια γραμμή υπεράσπισης με αναφορές σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, όταν απουσίαζε η Δημοκρατία και κυριαρχούσε η βία και η καταπίεση στην ελευθερία λόγου, έκφρασης και σκέψης. Επί 7ετίας βέβαια δεν υπήρχαν εγκατεστημένα Αστυνομικά Τμήματα μέσα στα Πανεπιστήμια ούτε εμφανής περιπολία ένστολων, τη «δουλειά» την έκαναν οι χαφιέδες του Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Στα χρόνια της δικτατορίας που έτυχε να είμαι φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, 1970-74 δεν θυμάμαι να κυκλοφορούν ένστολοι εντός του χώρου του Πανεπιστημίου. Φιλοδοξούν να ξεπεράσουν ακόμη και  τη δικτατορία! Να τολμήσουν εκεί που η χούντα απέτυχε! Να εγκαταστήσουν ένστολη αστυνομική δύναμη μέσα στα Πανεπιστήμια. Κι αυτό παρά την αντίθεση όλων των πρυτάνεων, χιλιάδων εκπαιδευτικών και των φοιτητών.

Τα Πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από καθηγητές και όχι από αστυνομικούς. Πλήττονται από την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση. Ο τακτικός προϋπολογισμός για την παιδεία  όμως μειώνεται.  

Στους ανυποψίαστους αλλά και στους τοπικούς θεσμικούς παράγοντες που έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης εφιστούμε την προσοχή. Από τα πρώτα θύματα τμημάτων ΑΕΙ που κινδυνεύει είναι του Καρπενησίου. Δεν απαιτείται να είναι  κάποιος ειδικός ή σοφός, αρκεί να δει τη βάση εισαγωγής κάθε χρόνο. Να θυμίσουμε δε σε όποιους αμνήμονες ότι από ΤΕΙ έγινε ΑΕΙ και μάλιστα 5ετούς φοίτησης, τμήμα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθήνας. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ  βεβαίως!

Οι σχεδιασμοί της ΝΔ στην εκπαίδευση δεν πρέπει να περάσουν. Χρειάζεται πλέον ένα παλλαϊκό κίνημα, για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας και της δημοκρατίας.
Οι κοινοί αγώνες μαθητών, φοιτητών και πανεπιστημιακών, που έχουν ήδη ταχθεί κατά των ρυθμίσεων στο σύνολό τους,  μπορούν να τους ανατρέψουν.

Κανένας μας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε. Οι επιπτώσεις του όλου κυβερνητικού εγχειρήματος  αφορά ολόκληρη την κοινωνία πλην απειροελαχίστων (ιδιωτική παιδεία) που ωφελούνται.