“Aνθρωπιστές” πολεμιστές μέσα στη δίνη του πολέμου και της Ιταλογερμανικής Κατοχής
Λίγο πρόσφατα, για προσωπικούς λόγους, ασχολήθηκα διεξοδικά με την Ιταλογερμανική Κατοχή στη χώρα (1941-1944) και ειδικά με Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής (1941-1944), που αγωνίστηκε στο πλευρό των Συμμαχικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική και κατέληξε τον Οκτώβριο του 1944 με την απόβαση στην Ιταλία στην ιστορική μάχη του Ρίμινι και στο πέρασμα του Ρουβίκωνα. Με κατάπληξη σημείωσα περιστατικά και γεγονότα ανθρωπιάς και “πατριωτισμού” στρατιωτών και αξιωματικών από τις καταγεγραμμένες αφηγήσεις των πολεμιστών εκείνου του φοβερού πολέμου και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, απέναντι σε αιχμαλώτους, τραυματίες, αλλά και στον άμαχο πληθυσμό. Ένα τέτοιο γνωστό γεγονός σε πολλούς, αξίζει να παρατεθεί σε αυτή τη στήλη, που συνέβη εδώ πολύ κοντά μας, εκείνη τη δύσκολη εποχή, στη Λαμία:
Ο Ιωσήφ Μπλέχινγκερ, Γερμανός στρατιώτης, καταγόταν από μια κωμόπολη στα σύνορα της Δρέσδης. Η μητέρα του ήταν Τσέχα, ο πατέρας του Αυστριακός και Γερμανός υπήκοος. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν 30 χρόνων, στρατολογήθηκε στο γερμανικό στρατό και υπηρέτησε τα πρώτα χρόνια στο μέτωπο της Πολωνίας. Με την γερμανική εισβολή στη χώρα μας μετατέθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα και τοποθετήθηκε από τις δυνάμεις Κατοχής, κλειδούχος στον σιδηροδρομικό σταθμό Λαμίας. Παρ’ ότι Γερμανός στρατιώτης, βοηθούσε τους κατοίκους της περιοχής, γιατί δεν είχε ναζιστικά αισθήματα. Δεν εμπόδιζε τους ντόπιους πεινασμένους κατοίκους, να κλέβουν τρόφιμα από τα γερμανικά βαγόνια και απελευθέρωνε κρυφά Έλληνες πατριώτες που θα εκτελούνταν. Συνεργάστηκε με το ΕΑΜ και ενημέρωνε τους αντάρτες για τις ενέργειες των Γερμανών. Πολλοί άρρωστοι Έλληνες μεταφέρονταν με τα γερμανικά τραίνα στο νοσοκομείο της Λαμίας, χάρη στον θαρραλέο Αυστριακό. Η πράξη του όμως να εμποδίσει την καταστροφή της Λαμίας από τους Γερμανούς, την παραμονή της αναχώρησής τους (18-10-1944), ήταν το αποκορύφωμα της δράσης του. Είχαν παραμείνει τελευταίοι 5 Γερμανοί, με εντολή να ανατινάξουν όσα κτήρια και εγκαταστάσεις της πόλης μπορούσαν, όταν τα στρατεύματα θα είχαν απομακρυνθεί. Τα πυρομαχικά είχαν τοποθετηθεί στις αποθήκες του στρατοπέδου με στόχο να εκραγούν τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο Μπλέχινγκερ το ήξερε, και το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου μαζί με έναν Ιταλό στρατιώτη, ονόματι Μάριο αγνώστων λοιπών στοιχείων, μπήκαν στο στρατόπεδο κι έκοψαν τα καλώδια των εκρηκτικών. Στη συνέχεια οι ΕΑΜίτες φρόντισαν και τους φυγάδευσαν μακριά από το στρατόπεδο κοντά στο Αυλάκι Λαμίας. Ο Μπλέχινγκερ δεν έφυγε ποτέ από την Ελλάδα. Έμεινε στη Λαμία, παντρεύτηκε Ελληνίδα κι απόκτησε οικογένεια. Βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος, παίρνοντας το όνομα Ηλίας και το επώνυμο Κόκκινος. Ο Ηλίας Κόκκινος ήταν ο πρώτος Λαμιώτης στρατιώτης, που σκοτώθηκε στο Αλβανικό μέτωπο. Ο Ιταλός στρατιώτης, Μάριο, μετά τον πόλεμο χάθηκαν τα ίχνη του. Τέτοιες πράξεις από ιταλογερμανούς στρατιώτες, ούτε καν θα περνούσαν από το μυαλό του Χίτλερ και του Μουσολίνι, κι όμως γίνονταν από στρατιώτες που δεν εμφορούνταν από ναζιφασιστικά αισθήματα..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.- Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
