Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός
theofanhspap@outlook.com
‘Στην ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς
ούτε διὰ ξηράς ούτε διὰ
θαλάσσης.’
Απεβίωσε στις 22 Φεβρουαρίου 2020 η μεγάλη Ελληνίδα Ποιήτρια Κική Δημουλά. Το υπουργείο Πολιτισμού δημοσιοποίησε την επιστολή της Υπουργού Λίνας Μενδώνη προς την Επιτροπή Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας -16 Ιανουαρίου- με την οποία πρότεινε την υποψηφιότητα της Κικής Δημουλά για το βραβείο. Εκτός άλλων, επειδή «… τα ποιήματα της είναι ταυτόχρονα εκλεπτυσμένα, τολμηρά, δημιουργικά. Είναι βιωματικά και φιλοσοφικά και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Δημουλά όχι μόνο έχει υπάρξει επιτυχημένη και δημοφιλής ποιήτρια, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στη διεύρυνση του αναγνωστικού κοινού της ποίησης στην Ελλάδα». ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ/ Όλα τα ποιήματα μου για την άνοιξη/ ατέλειωτα μένουν./ Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,/ φταίει που πάντα αργεί η διάθεση μου./ Γι’ αυτό αναγκάζομαι/ κάθε σχεδόν ποίημα μου για την άνοιξη/ με μια εποχή φθινοπώρου ν’ αποτελειώνω./
– Τι είναι ένα ποίημα για σας;
«Πρώτα πρώτα, είναι μια συνάντησή μου με λέξεις που έχουν καθαρά
βασανιστικές προθέσεις απέναντί μου. Μου αντιστέκονται και πρέπει να κάνω
μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους. Αυτή είναι μια διαδικασία επίπονη και
ηδονική. Είναι ένα παζάρι ήχων, ένα παζάρι λέξεων. Προσέχω ποια θα μου τη
φέρει, γιατί είναι πάρα πολύ ύπουλες. Δεν καταφέρνω πάντα ν’ αποφεύγω τις
ακατάλληλες…»
-Μπορεί η ποίηση να βοηθήσει τον άνθρωπο
σήμερα;
«Εσείς, επί αιώνες που γράφεται η ποίηση, είδατε να έχει βοηθήσει
σε τίποτα; Αν τώρα κάποιος, την ώρα που διαβάζει ένα ποίημα, μπορεί να πει
“αυτό ακριβώς νιώθω κι εγώ” κι αν υποθέσουμε ότι αυτό τον βοηθάει,
αυτή η βοήθεια είναι για πέντε λεπτά. Γιατί τα επόμενα πέντε, περιμένει η ζωή
απέξω με το ντουφέκι της και με τους πυροβολισμούς της. Και η ποίηση δεν μπορεί
να προκαλέσει αφλογιστίες. Ούτε αλεξίσφαιρο είναι η ποίηση». (απόσπασμα
συνέντευξης στην ΟΛΓΑ ΜΠΑΚΟΜΑΡΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 16-03-2002)
Το πατρικό της όνομα ήταν Βασιλική Ράδου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931.Εργάστηκε σαν υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 1949 έως και το 1974. Στα Γράμματα εμφανίζεται το 1952 με το πατρώνυμο Ράδου και με τη συλλογή ποιήματα, που την απέσυρε σύντομα από την κυκλοφορία. Το1954 παντρεύτηκε τον ποιητή Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Δύο χρόνια αργότερα εκδίδει το Έρεβος, την πρώτη αναγνωρισμένη ποιητική συλλογή. Εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2002. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύει, με τίτλο Ο φιλοπαίγμων μύθος, το λόγο που εκφώνησε κατά την εισδοχή της στην Ακαδημία Αθηνών. Το 2004 και με τίτλο Εκτός σχεδίου εκδίδει ένα βιβλίο με πεζά, που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος Ο Κύκλος, στη συντακτική επιτροπή του οποίου ανήκε. Το 2009 δημοσιεύει τη διάλεξη που έδωσε στην Αρχαιολογική Εταιρία, στις 26-4-2009, με τίτλο Έρανος σκέψεων για την ανέγερση τίτλου υπέρ της αστέγου αυτής ομιλίας. Διετέλεσε πρόεδρος του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη. Τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως για την η συλλογή «Το Λίγο του κόσμου». Το Κρατικό Βραβείο Ποίησης απέσπασε η συλλογή της «Χαίρε ποτέ», ενώ το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της απονεμήθηκε για την «Εφηβεία της λήθης».
