Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός, theofanhspap@outlook.com
Η ποιητική συλλογή του ποιητή Αλέξανδρου Αλεξάνδρου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ – Δεύτερη έκδοση. Τα ποιήματα είναι μεταφρασμένα και στην αγγλική διάλεκτο από τον Γιάννη Γούμα. Στην έβδομη σελίδα του βιβλίου υπάρχει σχέδιο του Δημήτρη Λαλέτα.
Ο ΑΔΑΜ
Ο Αδάμ της ψυχής του κόσμου/ είδε ότι κάποτε έρχεται με δύναμη/ τούτη η θλίψη/ που δεν ξέρει το λόγο/ και το γιατί δεν καταλαβαίνει/ που του σχίζει την καρδιά./ Μέχρι που δεν άντεξε/ και βγήκε να διασκεδάσει / να εκμεταλλευτεί οποιονδήποτε/ βρεθεί στο δρόμο του/ να τον πληγώσει και να πληγωθεί./ Μα σαν την είδε μέσα στη νύχτα/ – αυτός ήταν άθεος, χωρίς ελπίδα/ κι εκείνη είχε όλες τις θρησκείες μέσα της/ και όλα τα ιερά του κόσμου- είδε την Ιστάρ και την Αφροδίτη/ τη Σελήνη και όλα τα όνειρα που έκανε.
ADAM
Adam of the world’s soul/ saw that in time this sorrow/ falls heavy/ piercing his heart/ and he doesn’t know the reason why/ he can’t explain it./ Till he couldn’t stick it any longer/ and went out to enjoy himself/ to take advantage of whoever/ came his way/ to hurt his feelings and be hurt./ But when he saw her in the night/ – he himself was an atheist, without hope/ and she bore all religions/ and all that’s sacred in the world-/ he saw Inhtar and Aphrodite/ Selene and all he had dreamed of.
Ο ποιητής ως άλλος Αδάμ μια θέση στον ”παράδεισο” και γίνετε ένας αόρατος παρατηρητής. Ένας αρχαίος φιλόσοφος όπου με την αυθεντικότητα και την ρεαλιστικότατα της γραφής του μας κάνει κοινωνούς σε έναν κόσμο σ ι ω π η ς και σοφίας. «Τα όνειρα του αποσπερίτη/ έγιναν δέσμες λουλουδιών/ κι εγώ δέσμιος των ονείρων».
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Γνωρίζει άραγε η ψυχή/ την ώρα του θανάτου/ την ώρα που άξαφνα περνά/ από τη γειτονιά του καθενός;/ Θαρρώ πως γνώριζαν / τα μάτια τα δικά του./ Σαν κάποιον να κοιτούσε./ Ναι. Όχι. Μάλλον μου φάνηκε/ σε κάποιον να μιλούσε./ Έπειτα από λίγο πια-/ τι παράξενο-/ ήταν ο μόνος που γελούσε.
Death
Is the soul actually/ aware of the hour of death,/ the hour passing without warning/ through everyone’s neighbourhood?/ Methinks his eyes/ did know./ He seemed to be looking at someone./ Yes. No. It was rather my impression/ that he was talking to someone./ Then after a while-/ funnily enough-/ he was the only one laughing.
Βασικά μοτίβα που διέπουν τα ποιήματα είναι: η νοσταλγία, η μοναξιά, ο θάνατος, η ιερή αμαρτία, ο έρωτας, μια μουσική χαρούμενη, θλιμμένη.
ΦΩΝΕΣ ΟΔΟΙΠΟΡΩΝ
Σε πολιτείες μακρινές και ξένες/ αιώνες ψάχνω να σε βρω/ ευδόκιμες χαρές παρθένες/ όπως παιδί θα κυνηγώ./ Σε βλέπω στον ορίζοντα που σβήνει/ να ρίχνεις στο απέραντο φωτιές/ εγώ η άσεμνη Σελήνη/ κι εσύ ο Ήλιος να με καις./ Σε βρίσκω στις φωνές των οδοιπόρων/ ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα/ στα μάτια εκείνα των ερώτων/ που δεν σου λένε καληνύχτα.
Ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1985. Κατάγεται από την κατεχόμενη Λάπηθο της Κύπρου. Από τις εκδόσεις κυκλοφορεί το CD του, Το τελευταίο πάρτυ, 2013.
