ΔΡΟΜΟΣ Ο… ΑΝΑΔΡΟΜΟΣ
Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιαράς
Όταν ο δήμαρχος -της κραταιάς οικογενείας- ενθρονίστηκε στο δημαρχιακό θώκο της πόλης μας δήλωσε -ως λέγουσι- ότι αν μέχρι το τέλος της τετραετίας δεν φέρει το νέο δρόμο από τη Λαμία στο Καρπενήσι, να τον κρεμάσουμε στον πλάτανο της πλατείας κι έμειναν άλαλα α χείλη των ασεβών της αντιπολίτευσης!
Όμως για κακή του τύχη ο… Ανάδρομος Ερμής του χάλασε όλα τα σχέδια, αλλά και για καλή του σύμπτωση έσπασε και το κλωνάρι του πλάτανου, που ήθελε να τον κρεμάσουμε.
Προ καιρού όμως και πάλι έμειναν άλαλα τα χείλη των ασεβών της αντιπολίτευσης. Εξ επισήμων χειλέων μάθαμε ότι η Εθνική Οδός Λαμίας-Καρπενησίου δημοπρατείται και ο… πλάτανος της πλατείας μπορεί πλέον να αναπτύσσεται ελεύθερα.
Βέβαια ο δαιμόνιος Ανάδρομος χαμογελούσε σαρδονίως. Ήξερε ότι άρχιζε η διαδικασία της δημοπράτησης της προμελέτης του έργου. Όμως χρειάζονταν πολλά ακόμα, όπως για παράδειγμα: ν΄ αποφασίσουν οι ταγοί μας από που θα περάσει ο δρόμος, ήθελε εκτός από την προμελέτη, την οριστική και τη μελέτη εφαρμογής, τις περιβαλλοντικές μελέτες και ότι άλλο ακόμα σκαρφίζεται η κραταιά γραφειοκρατία, και ήθελε πρωτίστως και κυρίως χρηματοδότηση από τον κρατικό κορβανά, δηλ. «ζήσε Μάη μαύρε μου να φας τριφύλλι».
Όμως, ίσως για πρώτη φορά σε όλη την… ιστορική του ζωή, ο Ανάδρομος έπεσε έξω και σταμάτησε να γελά σαρδονίως, κατά το… κακορίζικο συνήθειό του. Η πραγματικότητα τον ξεπέρασε.
Προχτές η κυβέρνησή μας, ακύρωσε τελείως τη διαδικασία εκπόνησης μελετών και των λοιπών διαδικασιών, για το συγκεκριμένο έργο κι έμειναν άλαλα -τώρα-τα χείλη των ευσεβών οπαδών της κυβερνώσας παράταξης. Για μας τους ασεβείς μίλησε ο Πατροκοσμάς όταν είπε «Θὰ ἔρθῃ καιρὸς ποὺ θὰ διευθύνουν τὸν κόσμο τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα». Πάπαλα και ούμπαλα, που θα φωνάζαμε αν ήμασταν ιθαγενείς κάφροι.
Προσωπικά βέβαια θεωρώ ότι αυτή η απόφαση της κυβέρνησης είναι μια ανώτερη έκφραση πολιτικού ρεαλισμού.
Η απόφαση είναι ρεαλιστική και σώφρων, γιατί ανακόπτει τη σπατάλη δημοσίων πόρων για χατίρι της Ευρυτανίας. Τελευταία, και με κορύφωση τη περίοδο της μητσοτακικής δυναστείας, εισέρρευσε πακτωλός χρημάτων για αβδηρίτικα έργα, που τα τσέπωσαν οι «εργολαβοκράτορες» και για «ρεμούλες» διάφορες, που τα ενθυλάκωσαν τα λοιπά τρωκτικά.
Βέβαια το προκείμενον ζήτημα αφορά ένα έργο ζωής για τον τόπο μας. Όμως προκύπτει το ερώτημα ποιας ζωής. Παντού βασιλεύει μια «άκρα του τάφου (παρακμιακή) σιωπή». Να γίνει ο δρόμος Λαμία-Καρπενήσι γιατί; Για να έχει την τύχη του άλλου δρόμου Βελούχι-Αγία Τριάδα;
Ο δρόμος έχει νόημα όταν ο τόπος είναι αναπτυγμένος ή βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης και ασφυκτιά. Πρώτα διαμορφώνεται και υλοποιείται ένα ρεαλιστικό και ολοκληρωμένο σχέδιο τοπικής ανάπτυξης και ύστερα μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα ο δρόμος.
Ο δρόμος δε γίνεται για να ανεβοκατεβαίνουν στη Λαμία ανέτως οι -οσημέραι μειούμενοι- Καρπενησιώτες, καθώς επίσης ούτε να προσέρχονται ευφροσύνως οι κοσμοπολίτες τουρίστες του ξεφτισμένου δόγματος: « Η Ευρυτανία είναι η Ελβετία της Ελλάδος». Ο δρόμος, πρωτίστως και κυρίως, εξυπηρετεί την παραγωγή, για μικρότερο κόστος και εύκολη διακίνησή των προϊόντων.
Όμως στον τόπο μας ένα προϊόν ευδοκιμεί και παράγεται εν αφθονιά: ρουσφέτια, διορισμοί και αλιμούρες δημοσίου χρήματος, τα οποία ευδοκιμούν έτι περεταίρω με ταγούς ευσχήμους αριστοκράτες και παρίες πολίτες που πουλάνε τη ψήφο τους αντί πινακίου φακής, με αποτέλεσμα ο τόπος να πορεύεται την οδόν της απωλείας.
Προσωπικά θα επαναλάβω για πολλοστή φορά (…«το τυρί κουμπάρε» που έλεγαν και οι βλάχοι) αν δεν μπει σε εφαρμογή ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα «οικοανάπτυξης» κανένας δρόμος δε μας σώζει. Όμως κάτι τέτοιο η Εξουσία το εχθρεύεται και ο Λαός δεν το θέλει.
