Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα αρκετά για να βρω πιθανούς λόγους για τους οποίους το Υπουργείο Υγείας επέλεξε το όνομα ‘Ελευθερία’ για την επιχείρηση μαζικού εμβολιασμού του πληθυσμού της χώρας. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, προβληματίστηκα για ποιον λόγο το πρόγραμμα να ονομαστεί ‘Ελευθερία’ και όχι ας πούμε ΄Σωτηρία’ που θα είχε μια πιο καθαρή συνειρμική σύνδεση με τη σωτηρία των ανθρώπινων ζωών. Επειδή όμως πιστεύω βαθιά ότι τίποτα δεν είναι, δεν συμβαίνει ή δεν επιλέγεται τυχαία και βάσει των επίσημων δημοσίων δηλώσεων, το όνομα ‘Ελευθερία’ επιλέχθηκε σε μια προσπάθεια να συνδεθεί ο εμβολιασμός με τη ζωή μας στην κανονικότητα, την ελεύθερη μετακίνηση και την ελεύθερη βούληση στην επιλογή του εμβολιασμού. Και γιατί όχι δηλαδή, ακόμα και για λόγους καθαρού μάρκετινγκ αν είχε επιλεχθεί, είναι επιτυχημένο σαν όνομα, μιας και οι Έλληνες θα έκαναν τα πάντα για την αξία της ελευθερίας, και έδωσαν το αίμα τους μέσα στους αιώνες για να την αποκτήσουν.
Έτσι λοιπόν με αυτή την καλοπροαίρετη διάθεση και μακριά από οποιαδήποτε ανησυχία για σκοτεινά σενάρια αναγκαστικού εμβολιασμού ή για συνεπαγόμενη στέρηση δικαιωμάτων για αυτούς που δεν θέλουν ή δεν επιλέγουν ή φοβούνται τον εμβολιασμό, αφιέρωσα αρκετό χρόνο διαβάζοντας ‘περι ελευθερίας’. Διάβασα φιλοσοφικά δοκίμια για τον ντετερμινισμό και το πως το κάθε φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της αλληλουχίας και της εξάρτησης συγκεκριμένων προηγούμενων και παρόντων γεγονότων, ιστορικά ντοκουμέντα για την καταπάτηση των ελευθεριών του ατόμου σε δικτατορίες, διδακτορικά με αντικείμενο την βιοηθική για τους προβληματισμούς στην χωρίς περιορισμούς ανάπτυξη της επιστήμης, ψυχολογικές μελέτες για την εσωτερική ελευθερία ενός ατόμου σε σχέση με τον περιορισμό του φόβου, των ανασφαλειών και του στρες, έρευνες φυσικής για την ‘ελευθερία’ των κβαντικών συστημάτων.
Και αφού η ‘Ελευθερία’ με μπόλιασε με περίσσια πνευματικότητα και γνώσεις, κατέληξα και στάθηκα να ‘διαλογίζομαι’ με τις ώρες σε μια σύντομη ετυμολογία της ίδιας της λέξης που βρήκα. Η λέξη «ἐλευθερία» λοιπόν προκύπτει από το «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί», (ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως). «Ελευθερία» λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου… Δεν αρκεί επομένως, συνεχίζει η σχετική ετυμολογική ανάλυση της λέξης, να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι έρωτα σου προκαλεί, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει… Ζώντας μία ζωή ρουτίνας και ημιμέτρων, ελεύθερος δεν είσαι… καταλήγει.
Μετά από τόσες γνώσεις λοιπόν βρέθηκα ξαφνικά σε χειρότερο εσωτερικό και νοητικό χάος, απ’ αυτό που είχαν πριν αναζητήσω τα κρυμμένα μηνύματα της ελευθερίας. Η ‘ελευθερία’ έγινε πια η ‘φυλακή’ μου. Πόσα και ποια στ’ αληθινά κάθε μέρα είναι πραγματικά επιλογές ελευθερίας στη ζωή τη δική μου, των γύρων μου και του κόσμου, που να δικαιώνουν την ετυμολογία της λέξης; Πόσο ελεύθεροι ζούμε πραγματικά; Πόσο υπηρετούμε την ψυχή μας μέσα από την ελεύθερη βούληση που θεωρητικά έχουμε; Πως καθορίζεται η ατομική ελευθερία, μέσα στο ‘χωνευτήρι’ των ΜΜΕ, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, της πλειοψηφίας και του καφενείου; Και για να γυρίσουμε πίσω στα του εμβολιασμού, τι θα συμβεί πρακτικά όταν η δική μου/σου ελευθερία να μην εμβολιαστώ, συγκρουστεί με την δική μου/σου ελευθερία να εμβολιαστείς; Κανείς δεν το γνωρίζει ακόμα. Σίγουρα όμως το να έχει κάποιος ερωτήματα και να αναζητά απαντήσεις είναι ελευθερία.
