Ευρυτάνας εβδομάδας

14931

Τέσσερεις συμπολίτες μας, ετών 17 είναι οι Ευρυτάνες αυτής της εβδομάδας. Το δικαίωμα που τους δίνει ο νόμος να ψηφίσουν πριν ολοκληρώσουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσή τους είναι η αφορμή για κουβέντα και παράθεση απόψεων… Οι απαντήσεις που δίνουν αφοπλιστικές και ο κατ’ ουσία λόγος να βρίσκονται στη στήλη αυτής της εβδομάδας… Απαντούν στο αν είναι αρκετά ώριμοι οι 17χρονοι ψηφοφόροι ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στους πολιτικούς να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους, το πώς είναι η εμπειρία να ψηφίζει κάποιος για πρώτη φορά σε αυτή την ηλικία και τοποθετούν τη γνώμη τους για την πολιτική σήμερα και για την αποχή.

Αρετή Ζήση

Ετών 17, μαθήτρια της 3ης Λυκείου

‘Είμαι 17 χρονών και βάσει των νέων δεδομένων είμαι κι εγώ ενεργός πολίτης στην χώρα μου. Η πολιτική στις μέρες μας είναι μία αμφιλεγόμενη έννοια, η οποία, για εμένα, θα έπρεπε να έχει το ίδιο νόημα σε όλους, Πιο συγκεκριμένα, κάποιος που ακούει τη λέξη «πολιτική» σκέφτεται τα κόμματα και την κυβέρνηση στην βουλή.  Πολιτική εννοείται, γενικότερα αλλά και για το πρόσωπό μου, το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και των μεθόδων καθώς και διαδικασιών που ακολουθούνται, μέσω των οποίων, ομάδες ανθρώπων οργανώνονται λειτουργικά, προκειμένου να πετύχουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων. Οπότε, όταν ακούω τον όρο πολιτική, σκέφτομαι την καλύτερα πιθανή επιβίωση του ανθρωπίνου είδους.

Η κυβέρνηση θεώρησε ικανούς τους μαθητές 17 ετών για να συνεισφέρουν στην κοινωνία κάτι καλό με την ψήφο τους. Προσωπικά, μέγα λάθος και παρορμητική σκέψη εκ μέρος τους, διότι σε αυτή την ηλικία δεν είναι έτοιμοι, με καθαρή κριτική σκέψη, να πράξουν με τον σωστό τρόπο για την χώρα. Θα θέσετε το ερώτημα ‘Γιατί οι ενήλικες τι διαφορετικό έχουν?’ Απαντώ λέγοντας πως για να ψηφίσει κάποιος αποτελεί επιβεβλημένη υποχρέωση να έχουν γνωρίσει περισσότερο τον κόσμο, να έχουν κοπιάσει, να έχουν εργαστεί, να έχουν μάθει καλύτερα τι σημαίνει ενεργός πολίτης. Φυσικά, υπάρχουν νέοι οι οποίοι έχουν πλήρη ικανότητα να επωμιστούν την ευθύνη της ψήφου, αλλά ως δημοκρατική χώρα είναι ή όλοι ή κανένας. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω θεωρίας, πιστεύω πως είναι λανθασμένη η απόφασή τους.

Τέλος, σαν πρώτη εμπειρία μαθήτριας που ψήφιζε, έχω να πω ότι κανείς δεν μας δίδαξε την διαδικασία της ψηφοφορίας. Φέτος, δηλαδή το μόνο που άκουσα από τη διεύθυνση του σχολείου μου, ήταν η πρόταση «Αποφασίστηκε ότι θα ψηφίσετε και εσείς». Δεν θα επιθυμούσα να αφήσω κάποιο σχόλιο σε αυτό το συμβάν, αλλά θα ήθελα να αφήσω εσάς να το κρίνετε και να αναρωτηθείτε το πώς ένα παιδί που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ ξανά με πολιτικά, θα όφειλε να έχει επίγνωση της διαδικασίας. Έτσι, όταν με ρωτάνε πώς ένιωσα που ψήφιζα αυτό το χρόνο, απαντάω ότι ήταν ωραία πρώτη εμπειρία, διότι με παρότρυνε να ασχοληθώ με πράγματα για τη χώρα μου που δεν γνώριζα, απλώς αποτελεί καθήκον της κυβέρνησης να θέσει νόμο ότι στα σχολεία θα μαθαίνεται ο τρόπος της ψηφοφορίας, ο σωστός τρόπος να ονομαστείς ως ‘ενεργός πολίτης.’

Ελένη Τσουκαλά

Ετών 17, μαθήτρια της 3ης Λυκείου

《Φέτος θα ψηφίσετε και εσείς, οι  ετών 17》. Αυτός ήταν ο τρόπος που ενημερωθήκαμε για το ότι  πρόκειται να ψηφίσουμε. Γρήγορος, απλός και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Βρίσκομαι λοιπόν, στα 17 μου χρόνια με πλήρη άγνοια περί πολιτικών και  με το δικαίωμα της ψήφου. Αγχώθηκα. Ετσι, αποφάσισε να ξεκίνησω μία πολιτική αναζήτηση, η οποία δεν φανταζόμουν ότι θα εξελισσόταν τόσο ενδιαφέρουσα. Είδα την πορεία της πολιτικής στην Ελλάδα, τις προγραμματικές δηλώσεις μικρών και μεγάλων κομμάτων προσπαθώντας να βρω εκείνο που αντιπροσωπεύει καλύτερα τα ιδανικά μου και τις μελλοντικές βλέψεις. Το εξέλαβα ως προσωπική ευθύνη να ενημερωθώ και να ρίξω την ψήφο μου συνειδητά
Κατά τη διάρκεια της πολιτικής μου έρευνας συναναστράφηκα με αρκετούς απογοητευμένους, από τον χώρο της πολιτικής, ενήλικες που είχα λάβει την απόφαση της αποχής. 《Έλα μωρέ ό,τι και να ψηφίσω δεν θα αλλάξει η κατάσταση΄.

Μια έκφραση, η οποία δεν έχει επεξεργαστεί με κριτική σκέψη και είναι άκρως  επικίνδυνη. Με την αποχή εκχωρείς το δικαίωμά σε καποιον άλλον να αποφασίσει το μέλλον σου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια , για τα οποία δεν έχεις τη δυνατότητά να παραπονεθείς. Το δικαίωμα πολιτικής σου έκφρασης χάνεται μέσω της αποχής. Η αποχή δεν είναι λύση και δυστυχώς ο κόσμος δεν το κατανοεί. Η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι δυσαρεστημένη με τα εκλεγμένα κόμματα που η μειοψηφία επέλεξε για αυτή. Είναι δυσάρεστο εμείς οι ίδιοι να καταπατάμε την ελευθερία της γνώμης μας. Ασυνείδητα μετατρέπουμε τη δημοκρατία σε ολιγαρχία και η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Δυστυχώς εμένα ο χώρος της πολιτικής με έχει απογοητεύσει. Η λέξη πολιτική έχει αρνητική διάστασή στο μυαλό μου. Ίσως γιατί δεν ασκείται σωστά, ίσως γιατί αντί να επιθυμείται η ευημερία της χώρας, η αντιμετώπιση της ανεργίας , η ανάκαμψη της οικονομίας και η άνθηση της πολιτιστικής δράσης επικρατούν οι διενέξεις των πολιτικών προσωπικοτήτων. Στις οποίες συγκρούονται για τα πτυχία τους, για τον ενδυματολογικό τους κώδικα, ή  για τον τρόπο γραφής του ονόματός τους. Ο μοναδικός τους σκοπό είναι η διατήρηση της προεδρικής στους καρέκλας η οποία έχει ρόλο… διακοσμητικό’.

Λιάγκου Φωτεινή

Ετών 17, μαθήτρια της 3ης Λυκείου

‘ Πριν από σχεδόν δυο μήνες ανακοινώθηκε από το υπουργείο ότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες  πολίτες που έχουν γεννηθεί  το 2002 έχουν το δικαίωμα της ψήφου . Κληθήκαμε , λοιπόν, να αναλάβουμε τα εκλογικά μας καθήκοντα από την ηλικία των 17 ετών .

Ποτέ μέχρι τότε δεν χρειάστηκε να ασχοληθώ με την πολιτική , ήξερα πως ταυτίζομαι με τις ιδεολογίες ορισμένων κομμάτων αλλά δεν είχα εμβαθύνει περισσότερο . Ωστόσο , αναγκάστηκα να το κάνω αφού οι εκλογές της 26ης Μαίου πλησίαζαν. Θεωρώ ,πως το δικαίωμα αυτό που μας δόθηκε ήταν μια καλή αφορμή για εμάς να καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης στην χώρα μας και πως έφτασε η ώρα που  και εμείς πλέον αποφασίζουμε για το μέλλον μας αφού μέχρι τώρα το έκαναν άλλοι για εμάς .

Σε μια κοινωνία οι πολίτες δεν έχουν μόνο δικαιώματα αλλά έχουν και υποχρεώσεις. Πιστεύω ότι είναι υποχρέωση του σωστού πολίτη να ασκεί το εκλογικό του καθήκον και όχι να απέχει από τις εκλογές . Εντούτοις τα τελευταία χρόνια πολλοί άνθρωποι ενώ μπορούν να ψηφίσουν δεν το κάνουν, πιθανότατα γιατί έχουν απογοητευτεί από τις κυβερνήσεις που ανεβαίνουν στην εξουσία .Η αποχή από τις εκλογές ,όμως, δεν είναι λύση’ .

Χριστίνα Χαβέλου

Ετών 17, μαθήτρια της 3ης Λυκείου

‘Στις εκλογές του 2019, παραχωρήθηκε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στους 17 ετών και άνω νέους,ως εκ τούτου και σε εμένα, γεγονός που προκάλεσε αμφιδρομικά συναισθήματα και διφορουμενες απόψεις στον ελληνικό λαό.

Πράγματι, με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται αδιανόητο ένα μέρος του ανήλικου πληθυσμού να μπορεί να επηρεάσει το μέλλον μιας χώρας. Προσωπικά θεωρώ, πως αυτό οφείλεται στην έλλειψη πολιτικής αγωγής και στην μηδαμινή προσπάθεια του εκπαιδευτικού μας περιβάλλοντος να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές και να προάγει πολιτικά συνειδητούς πολίτες, ένα πρόβλημα το οποίο, παρόλο που έχει εντοπιστεί, δεν γίνονται προσπάθειες για την εξάλειψή του. Εκεί, για την κάλυψη των εκπαιδευτικών ελλείψεων, εμφανίζεται η “σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια”, γνωστή και ως διαδίκτυο που είναι εύκολα προσβάσιμη από την πλειοψηφία των εφήβων. Με την υπεύθυνη χρήση και αξιοποίηση της, λοιπόν, όσοι έφηβοι επιθυμούν να λειτουργήσουν προς όφελος του κοινωνικού καλού, μπορούν να κάνουν την έρευνα τους και να ενημερωθούν για τις ποικίλες πολιτικές παρατάξεις, καταλήγοντας εν τέλη στην ιδανικότερη για αυτούς. Εξάλλου, είναι γεγονός ότι οι νέοι αυτής της ηλικίας καλούνται να λάβουν και άλλες καθοριστικές αποφάσεις τόσο για το μέλλον των ίδιων, όσο και της κρατικής αγοράς εργασίας, όπως είναι η επιλογή επαγγέλματος και οι κατάλληλες σπουδές. Στο πλαίσιο αυτό, οι νέοι ωριμάζουν και αποκτούν κριτική ικανότητα, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα το αίσθημα υπευθυνότητας, κάτι που του κάνει άξιους πολιτικής επιρροής. Γιατί, άλλωστε, να εμπιστευόμαστε επιλεκτικά τους νέους;

Φαίνεται, εξάλλου, γελοίο να συζητάμε για πιθανή αφαίρεση του εκλογικού δικαιώματος μια συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, στηριζόμενοι σε επιφανειακές υποθέσεις, την στιγμή που το ποσοστό αποχής στις εκλογές του 2015, χωρίς την συμμετοχή των 17χρονων, άγγιξε το 43,8% (το 2019 μειώθηκε ελάχιστα στο 42,1%), ποσοστό που πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε °τελικά το πρόβλημα εντοπίζεται στην πιθανή ανωριμότητα των ανηλίκων ή στην δεδομένη ανευθυνότητα των ενηλίκων; Αυτή η αποχή ,μάλλον, προέρχεται από την ευθυνοφοβία η οποία οδηγεί στην παθητικοποίηση. Η ελαστική συνείδηση όσων απείχαν από την εκλογική διαδικασία και κατ’ επέκταση την ενασχόληση με τα κοινά, εγκυμονεί κινδύνους για την κοινωνία. Μεταξύ άλλων, αιτίες αυτής της αποχής είναι η πνευματική ανέλιξη και η αγανάκτηση που προκαλεί η αυθαιρεσία που υφίσταται το ελληνικό κράτος από ορισμένους πολιτικούς. Πρέπει, ωστόσο, να διαδοθεί το γεγονός ότι η απεργία αποβαίνει κατά κανόνα καταστροφικά για τη δημοκρατία, αφού ποδηγετεί την ωφελιμιστική αντίληψη.

Έτσι, κατανοούμε ότι η υπευθυνότητα του ανθρώπου αποκτά κοινωνική διάσταση και συμβάλει στην ευημερία του συνόλου, ασχέτως της ηλικίας. Μάλιστα, ο νέος μπορεί να ακολουθήσει τον δρόμο της υγιους πολιτικοποίησης, που πραγματώνεται μέσω της πολύπλευρης ενημέρωσης, η οποία ευνοεί την αίσθηση ευθύνης καθώς και τον πόθο για κοινωνική πρόοδο. Το δικαίωμα ψήφου που μας δόθηκε ήταν τιμή και ένδειξη εμπιστοσύνης στην κρίση μας για το μέλλον μιας Ελλάδας που μας ανήκει. Ευχαριστώ πολύ την ομάδα του “ευρυτανικού παλμού” για το βήμα που μου έδωσε’.

*Ένα μεγάλο μπράβο στους γονείς, αλλά και το Φιλολογικό Φροντιστήριο ‘ΛΕΞΗ’ για τους νέους πολίτες που μεγαλώνουν και εκπαιδεύουν.