Όνομα: Φωτεινή Αγραφιώτη Καλαντζή

Ιδιότητα: Επίτιμη Πρόεδρος Συλλόγου Καρπενησιωτών Αθήνας

Τόπος κατοικίας: Αθήνα

Τόπος καταγωγής: Καρπενήσι

Στάση ζωής: ‘Να δίνεις μόνο απλόχερα αγάπη και θα σου γυρίσει πίσω’

Γνωρίζοντας την κ. Φωτεινή Αγραφιώτη Καλαντζή, γνωρίζεις ένα χείμαρρο ενέργειας, προσφοράς και αγάπης. Και δεν χρειάζεται να την συναναστραφείς καιρό, αρκούν μόνο μερικά λεπτά και η καθηλωτική της ματιά, ο δυναμικός της λόγος και η ακούραστη θέλησή της, σε κερδίζουν. Γέννημα θρέμμα Καρπενησιώτισσα, διατέλεσε από το 1988 Πρόεδρος του Συλλόγου Καρπενησιωτών Αθήνας (με ένα κενό κατά την θητεία του κ. Καρρά) έως το 2017, όταν και τιμήθηκε ως επίτιμη πρόεδρος του συλλόγου, για την πολυετή προσφορά της όλα αυτά τα χρόνια. Κατά τους συνεργάτες της έφερε τον σύλλογο από τα χαρτιά στην επιφάνεια. Μας μιλάει για την αφετηρία, την πορεία της, την αγάπη της στον τόπο της και την προσφορά και σίγουρα μας δίνει πολλά μαθήματα δύναμης καρδιάς…

ΕΠ. κ. Φωτεινή μιλήστε μας για την αφετηρία σας.

ΦΑΚ. Γεννήθηκα στο Καρπενήσι, κόρη του Αγραφιώτη Δημήτρη, ενός αυτοδημιούργητου ανθρώπου, που καθόρισε με όσα μου έμαθε όλη τη ζωή μου. Στο Καρπενήσι ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά έπαθε επαγγελματική καταστροφή όταν παρέδωσε όλα τα αυτοκίνητα του στον Αλβανικό πόλεμο. Ξανακίνησε μόνος του από την αρχή και με αξιοπρέπεια τα κατάφερε να ξαναδημιουργήσει τα πάντα και να πετύχει στην Αθήνα. Ως μοναχοκόρη ανάμεσα σε τέσσερα αγόρια, βοήθησα τον πατέρα μου όταν έφυγα από το Καρπενήσι, τελειώνοντας το σχολείο και πηγαίνοντας στην Αθήνα. Λίγο μετά παντρεύτηκα νέα τον άντρα μου, που ήταν ανώτατος αξιωματικός και εν τέλει στρατηγός και φύγαμε αμέσως για την Μακεδονία, όπου ζήσαμε πολλά χρόνια. Όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα εγκατασταθήκαμε στην περιοχή του Παπάγου, όπου και ζω έως σήμερα.

ΕΠ. Τι θυμάστε απ’ όσα σας δίδαξε ο πατέρας σας;

ΦΑΚ. Άνοιξε ωραίο δρόμο στη ζωή μου γιατί από νέο κορίτσι άκουγα τις συμβουλές του και όλα όσα μου είπε βγήκαν μου σε καλό. Τον άκουσα κρατώντας ότι μου είπε σαν το φανάρι του Διογένη, τα κράτησα και προχώρησα στη ζωή μου. Όλα τα οφείλω στον πατέρα μου. Μου έλεγε: ‘Ποτέ δεν μην απαντάς την ώρα του εκνευρισμού, θα φέρεσαι με αξιοπρέπεια και ότι και να σου κάνουν να μην κρατάς κακία και να μην κακολογείς. Να δίνει μόνο απλόχερα αγάπη και θα σου γυρίσει πίσω. Να λυπάσαι με τη λύπη του άλλου και να χαίρεσαι με τη χαρά του’.

ΕΠ. Τι παίρνει πίσω όποιος προσφέρει;

ΦΑΚ. Μεγάλη ικανοποίηση ότι κάνει όχι αυτό που θέλει, αλλά αυτό που οφείλει. Είχα από πολύ νωρίς δράση εθελοντική σε συλλόγους και φιλανθρωπική, αμέσως με την εγκατάστασή μας στου Παπάγου, στο σύλλογο του Παπάγου, στον Ερυθρό Σταυρό, στον Προσκοπισμό, τον Οδηγισμό, σε Αντικαρκινικούς Εράνους, στους Ρουμελιώτες. Προτίμησα όμως να αποσυρθώ και να αφιερωθώ στον τόπο μου που τον πονούσα, γιατί είχα μια εσωτερική δύναμη που με οδήγησε να δράσω για το καλό της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Όλα τα έκανα με την καρδία μου και μετά με την λογική μου. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, πάντα με σύμπνοια και την αλληλοϋποστήριξη όλου του συλλόγου και το εξαιρετικό συμβούλιο που δουλέψαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Έβαλα και ‘γω ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του Συλλόγου και το κυριότερο έδωσα και πήρα αγάπη. Ανέλαβα τον σύλλογο από τον κ. Τριανταφύλλου Σεραφείμ και έχω τις καλλίτερες αναμνήσεις και θυμάμαι όλες τις επιτυχίες και τις εκδηλώσεις που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Σήμερα στηρίζω το συμβούλιο και τη νέα Πρόεδρο κ. Μαρία Παπαϊωάννου στο έργο τους και εύχομαι ο Σύλλογος να πάει όλο και πιο ψηλά και να έχει επιτυχίες.

Στο Παπάγου την αγαπούν και μιλούν για ‘κείνη, την κυρία Φωφώ όπως την αποκαλούν με τα καλύτερα λόγια. Μάλιστα παραχωρήθηκε κατά της θητεία της δυο φορές η αίθουσα Μίκης Θεοδωράκης του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Παπάγου, κατ’ εξαίρεση, για να υλοποιηθούν εκδηλώσεις του Συλλόγου Καρπενησιωτών. Η  “Παπάγου-πολυτεία” με αφορμή την τιμητική ανακήρυξή της ως Επίτιμη Πρόεδρο Συλλόγου Καρπενησιωτών έγραψε σχετικά: ‘‘Όσον αφορά το σύλλογο Καρπενησιτών ξεκίνησε την πορεία της σαν Αντιπρόεδρος και στις αρχαιρεσίες που ακολούθησαν , εκλέχτηκε Πρόεδρος. Αγαπούσε τόσο πολύ αυτό το σύλλογο που τον φρόντιζε όπως τα παιδιά της! Τον έχτιζε μέρα με τη μέρα και υλικά και πνευματικά. Διοργάνωνε για τα μέλη από πολλές πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις μέχρι κρουαζιέρες και επισκέψεις στην Επίδαυρο. Έκανε πολλές εθελοντικές και ανθρωπιστικές δράσεις χωρίς να ζητά κάποιο αντάλλαγμα! Μόνο και μόνο από την αγάπη και τη συμπόνοια της για το συνάνθρωπο!’’

Σήμερα συνεχίζει την προσφορά και την εθελοντική δράση κοντά σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, ακούραστη και γεμάτη όραμα και φλόγα.