Με αφορμή τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, η στήλη του Ευρυτάνα της εβδομάδας, αφιερώνεται σε δύο από τους σημαντικότερους δημάρχους του Καρπενησίου, τον Δημήτριο Κοτσιμπό και τον Θεοδόσης Υφαντίδης. Αν και πολιτικοί αντίπαλοι, εργάστηκαν αφοσιωμένα για το μέλλον της πόλης και ουσιαστικά χάρη σ’ αυτούς ανασυγκροτήθηκε το Καρπενήσι από το μηδέν μετά τον πόλεμο.
Δημήτριος Κοτσιμπός (1904-1981)
“Τα τρία τέταρτα των σπιτιών του είναι γκρεμισμένα ή έχουνε ζημιές […] Οι δρόμοι είναι βουτηγμένοι στη λάσπη, η νομαρχία, το ταχυδρομείο κι όλες οι κρατικές υπηρεσίες στεγάζονται σε ένα ετοιμόρροπο δίπατο σπίτι. Και οι γυναίκες και τα παιδιά του Καρπενησίου περνάν άλλο ένα παγωμένο χειμώνα μέσα στα ρημαγμένα σπίτια τους.” (Χάρις Ιγγλέση)
Αυτήν την κατάσταση κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο εργολάβος Δημήτριος Κοτσιμπός, το 1951, όταν με μεγάλη πλειοψηφία εξελέγη δήμαρχος Καρπενησίου. Πιο συγκεκριμένα, στις 15 Απριλίου 1951, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες ελεύθερες μεταπολεμικές δημοτικές εκλογές, μετά από δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια δοτών τοπικών αρχόντων, με εξαίρεση την εκλογή του Γεωργίου Παπαδογούλα (1943). Αυτές οι εκλογές είχαν πολύ μεγάλη σημασία λόγω της ουσιαστικής και μαζικής συμμετοχής των γυναικών. Για πρώτη φορά, δήμαρχοι και κοινοτάρχες αναδείχθηκαν με την καθολική ψήφο των γυναικών, μιας και το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα είχε ωριμάσει για εκείνες.
Ο Δημήτριος Κοτσιμπός, ήταν ο μακροβιότερος, κατά τη μεταπολεμική περίοδο, δήμαρχος, μιας και υπηρέτησε 16 χρόνια σε αυτή θέση αλλά και πολλά χρόνια ως δημοτικός σύμβουλος. Ο ίδιος κέρδισε και στις τρεις διαδοχικές εκλογικές μάχες: το 1951, το 1954 και το 1959, ενώ προηγουμένως, τον Ιούλιο του 1946, είχε διοριστεί δήμαρχος Καρπενησίου. Ως άνθρωπος, ήταν οξύθυμος και οι αντίπαλοί του τον κατηγορούσαν για έλλειψη ευγένειας, εγωιστική και νευρική συμπεριφορά. Ο ίδιος, στο τέλος της προεκλογικής του διακήρυξης το 1954, απάντησε σε αυτές τις κατηγορίες:
‘’Διά την φιλολογίαν τέλος του κ. […] περί ελλείψεως προσηνείας και εγωιστικής ημών διαθέσεως, […] ομολογώ ότι τα νεύρα μου είναι διαρκείας 3 δευτερολέπτων, και η καλωσύνη μου απέραντος, … […]’’
Κατά της διάρκεια της θητείας του, τo Καρπενήσι αναγεννιέται.
Μία από τις πρώτες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αφορούσε στην αξιοποίηση του Κεφαλόβρυσου. Ενέκριναν την παραχώρηση της περιοχής στον Χαράλαμπο Ι. Τσαρουχά, ώστε να στήσει εκεί μια παράγκα για καφενείο, με τον όρο να εξωραϊσει τον χώρο και να βελτιώσει την αμαξιτή οδό. Ήταν μία απόφαση ενδεικτική της μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας του Δήμου.
Η εικόνα της πόλης αλλάζει σιγά-σιγά τη δεκαετία του ’50 και ακόμα περισσότερο του ’60. Στη θέση των ξύλινων παραγκών κτίστηκαν καταστήματα, σπίτια, και κεραμίδια αντικατέστησαν τις λαμαρίνες. Ξενοδοχεία εκσυγχρονίστηκαν και επεκτάθηκαν με νέα κρεβάτια. Κτίστηκαν μεγάλα και σημαντικά κτίρια, με ιδιωτικές χορηγίες τα περισσότερα, και μπήκαν οι βάσεις για την αναβίωση του τουριστικού ρεύματος της δεκαετίας του ’30. Σε αυτό βοήθησε πολύ η αναβάθμιση της συγκοινωνίας με την Αθήνα, τον Ιούνιο του 1951, η οποία έφερε ιδιωτικά λεωφορεία και, έτσι, οι Ευρυτάνες και οι Αθηναίοι ήρθαν πιο κοντά. Μέχρι τότε, το ταξίδι από το Καρπενήσι προς τη Λαμία και την Αθήνα γινόταν με μετεπιβίβαση. Από το 1936, στο Καρπενήσι υπήρχε σταθμαρχείο των Σιδηροδρόμων. Οι επιβάτες επιβιβάζονταν σε λεωφορείο των σιδηροδρόμων και μεταφέρονταν στον σιδηροδρομικό σταθμό Λιανοκλαδίου, όπου μετεπιβιβάζονταν στο τρένο. Αυτό σταμάτησε οριστικά το 1952. Τότε ο Ευρυτάνας υπουργός Συγκοινωνιών, Γεώργιος Μπουρδάρας, έφερε νόμο στη Βουλή, με τον οποίον ιδρύθηκαν τα Κ.Τ.Ε.Λ. Έτσι, το Καρπενήσι απέκτησε απ’ ευθείας συγκοινωνία με τη Λαμία και την Αθήνα.
Δημοτικές εκλογές 1954
Το 1954 έγιναν οι επόμενες δημοτικές εκλογές, στις οποίες πάλι ο Δημήτρης Κοτσιμπός βγήκε πρώτος με μεγάλη πλειοψηφία. Τότε εγκαινιάστηκε πρώτο το νέο διδακτήριο του Γυμνασίου […]. Ακολούθησε το Νοσοκομείο, το οποίο είχε θεμελιωθεί το 1952, […] και ανεγέρθηκε με τη συνδρομή των Ευρυτάνων της διασποράς. […] Την ίδια χρονιά, λειτούργησε το Διοικητήριο (Νομαρχία) και το 1956 ιδρύθηκε το πρώτο βραχύχρονο Γυμνασιακό Οικοτροφείο.
Μεγάλης σημασίας γεγονός για όλη την Ευρυτανία, ήταν η αποκάλυψη της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του Αγίου Λεωνιδίου στο Κλαυσί. […] Σήμερα, οι ανασκαφές συνεχίζονται με την ευγενική χορηγία της κ. Ελένης Πουρνάρα-Καρκαζή και του κ. Νίκου Πουρνάρα, και όλοι ελπίζουμε σε σημαντικά ευρήματα που θα φωτίσουν τη συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας μας.
Δημοτικά έργα
Ο Δημήτριος Κοτσιμπός και τα δημοτικά του συμβούλια άφησαν στην πόλη έργα ύδρευσης και αποχέτευσης (π.χ. κεντρικός υπόνομος παρά την πλατεία), διανοίξεις αστικών οδών (π.χ. Κοσμά Αιτωλού) και περιφερειακών δρόμων, τη νέα επέκταση του σχεδίου πόλεως, την κάλυψη μέρους του κεντρικού χειμάρρου, τη διαμόρφωση της οδού Αθανασίου Καρπενησιώτη, την πρώτη γνωστή ονοματοθεσία 51 οδών και την αρίθμηση κατοικιών και καταστημάτων. Το 1957 άρχισε η ανέγερση του Τουριστικού Περιπτέρου στην πλατεία Μάρκου Μπότσαρη […]. Έναν χρόνο πριν τη λειτουργία του Τουριστικού Περιπτέρου της πλατείας, το Δημοτικό Συμβούλιο είχε πάρει απόφαση για την κατασκευή ενός ακόμα Τουριστικού Περιπτέρου στο Κεφαλόβρυσο, που θα αντικαθιστούσε το πρόχειρο παράπηγμα-αναψυκτήριο.
Κι άλλα έργα στην πόλη…
Το 1959, άρχισε η ανακαίνιση του Ι. Ν. Αγίας Τριάδος. […] Η πρωτοβουλία για την ανακαίνιση, που τελείωσε το 1963, οφείλεται στον εφημέριο αιδεσιμότατο, Άγγελο Παπαθανασίου. Το 1960 έγιναν τα εγκαίνια του μοντέρνου και πολυτελούς – για την εποχή – τουριστικού ξενοδοχείου «ΞΕΝΙΑ», που κτίστηκε με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Προεδρίας Κωνσταντίνου Τσάτσου σε σχέδια του Φιλίππου Βώκου. […] Το 1961, θεμελιώθηκε το 23ο καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. στο Βελούχι. Το 1962, χτίστηκε ο Ο.Τ.Ε., ιδρύθηκε το Δημόσιο Τεχνικό Σχολείο και άρχισε η διαπλάτυνση του δρόμου Καρπενησίου – Λαμίας. […]
Όταν τελείωσε η δημαρχιακή θητεία του Δημητρίου Κοτσιμπού, η πόλη είχε εντελώς διαφορετική μορφή, κυριολεκτικά αναγεννημένη εκ της τέφρας της, σπίτια καινούργια, μεγαλύτερα καταστήματα, κεντρικοί δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι – οι υπόλοιποι λασπόδρομοι. Όσοι από τους κατοίκους έμειναν στην πόλη, εργάστηκαν με θαυμαστή δύναμη και αισιοδοξία, για να κτίσουν μια καλύτερη ζωή γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Τα εύσημα για την αναγέννηση της πόλης ανήκουν κυρίως στους Καρπενησιώτες. Από την άλλη μεριά, η υπόλοιπη Ευρυτανία, μετά τον πόλεμο, μπήκε σε μια τροχιά κοινωνικο-οικονομικής ύφεσης και μαρασμού με χαρακτηριστικό τη ραγδαία μείωση του αγροτικού πληθυσμού.
*Συνέχεια στην επόμενη έκδοση
**Ευχαριστούμε για την βοήθεια τον κ. Γιάννη Δημητρίου.
