Όνομα: Μαρία Πεσλή
Ιδιότητα: Εκπαιδευτικός
Τόπος διαμονής: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Τρίδεντρο Αγράφων
Ένα άρθρο της εκπαιδευτικού Μαρίας Πεσλή που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες, με τίτλο ‘‘Δεν ευθύνονται τα παιδιά αν δεν έχουν όρια’’, ήταν η αφορμή για να επικοινωνήσουμε μαζί της και να κάνουμε μια πολύ ουσιαστική κουβέντα. Τι πιο ελπιδοφόρο για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, οι εκπαιδευτικοί της νέας γενιάς, από την αρχή της σταδιοδρομίας τους, να έχουν ουσιαστική κατάρτιση και γνώση για την παιδεία και την εκπαίδευση. Η Μαρία μέσα από τις απόψεις της, μας δίνει αυτό το αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον, όπως αυτό σκιαγραφείται ότι θα διαμορφωθεί μέσα από τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε και στην εκπαίδευση.
ΕΠ. Μαρία ως εκπαιδευτικός βιώνεις και συ αυτή τη διαφορετική εκπαιδευτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την εξ αποστάσεως μάθηση. Ποια είναι η προσωπική σου εμπειρία για τα συν και τα πλην αυτής νέας πραγματικότητας;
ΜΠ. Η τωρινή εκπαιδευτική κατάσταση είναι πραγματικά πρωτόγνωρη και για εκπαιδευτικούς και για μαθητές. Τα θετικά είναι ότι η ύλη προχωράει έστω και με αυτόν τον τρόπο και ότι διατηρείται κάποια επαφή ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Τα παιδιά έχουν μια στοιχειώδη αίσθηση «κανονικότητας». Σε καμία περίπτωση όμως, δεν συγκρίνεται το εξ αποστάσεως μάθημα με το μάθημα στη τάξη. Ιδιαίτερα για τις μικρές ηλικίες που μαθαίνουν κυρίως βιωματικά και μέσα από την αλληλεπίδραση με τα άλλα παιδιά και τους δασκάλους. Επίσης, δημιουργούνται αναπόφευκτα ανισότητες σχετικά με την πρόσβαση στη μάθηση, καθώς δεν διαθέτουν όλες οι οικογένειες ούτε σύνδεση στο διαδίκτυο, ούτε κάποιο μέσο (υπολογιστή, τάμπλετ κλπ), αλλά ούτε και τις απαιτούμενες τεχνολογικές γνώσεις για να στηρίξουν τα παιδιά τους στη διαδικασία αυτή.
ΕΠ. Ποιες θεωρείς ότι θα είναι οι μεγαλύτερες προσκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί μετά το άνοιγμα των σχολείων;
ΜΠ. Η μεγαλύτερη πρόκληση των εκπαιδευτικών με το άνοιγμα των σχολείων θα είναι η στήριξη των παιδιών στο κοινωνικό και ψυχολογικό κομμάτι. Η μεγάλης διάρκειας παραμονή των παιδιών στο σπίτι, μπροστά από μια οθόνη και το γενικότερο άγχος που επικρατεί λόγω της πανδημίας, τα έχει επηρεάσει και βαρύνει ψυχολογικά (ανασφάλεια, αγωνία, φόβος, θλίψη) και τους έχει στερήσει την πολύτιμη γι’ αυτά αλληλεπίδραση με συμμαθητές, φίλους, εκπαιδευτικούς. Θα πρέπει να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή, θα περάσει και θα ζήσουν και πάλι όπως πρέπει την παιδική τους ηλικία.
ΕΠ. Έχεις μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Εκπαιδευτική Διοίκηση. Ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση σήμερα;
ΜΠ. Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στην εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) είναι ο τρόπος που στελεχώνονται τα σχολεία μέσω του θεσμού των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Η τοποθέτησή τους κάθε χρόνο, τελευταία στιγμή συνήθως, σε διαφορετικό σχολείο τους δημιουργεί σωματική και ψυχολογική κόπωση. Επίσης, δεν βοηθά και τα ίδια τα παιδιά να δημιουργήσουν σταθερές σχέσεις με τους δασκάλους τους. Ένα άλλο εξίσου σημαντικό θέμα είναι η ένταξη των παιδιών με ιδιαιτερότητες και δυσκολίες στον σχολικό χώρο, η οποία θα πρέπει να προωθηθεί από την πολιτεία και να οργανωθεί με καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο (αλλαγή αναλυτικών προγραμμάτων, βιβλίων, ενίσχυση των αναγκαίων δομών στο σχολείο, αναδιαμόρφωση του θεσμού της παράλληλης στήριξης κλπ). Η συνεκπαίδευση, δηλαδή η εκπαίδευση παιδιών με και χωρίς μαθησιακές δυσκολίες στο ίδιο περιβάλλον, με τις ίδιες ευκαιρίες για όλους, είναι και πρέπει να είναι πια πραγματικότητα στα σχολεία.
ΕΠ. Τα επόμενα χρόνια με δεδομένες τις νέες αναδυόμενες γνώσεις και τεχνολογίες, αλλά και τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες, πως θεωρείς ότι θα διαμορφωθεί η σχέση εκπαιδευτικού – μαθητών;
ΜΠ. Είναι φυσικό πως όλες οι παραπάνω αλλαγές, θα επηρεάσουν τη σχέση εκπαιδευτικού και μαθητών. Η σχέση αυτή θα πρέπει να αναδιαμορφωθεί. Ο εκπαιδευτικός δεν αποτελεί πια την μοναδική πηγή γνώσης για τους μαθητές. Ο ρόλος του θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός και ενθαρρυντικός απέναντι στα παιδιά. Οφείλει να τους μάθει να στέκονται κριτικά απέναντι σε κάθε δεδομένο και πληροφορία που έρχεται μπροστά τους. Κανένα μέσο, όμως, όσο προηγμένο και να είναι, δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει τον δάσκαλο και τη σχέση που αναπτύσσει με τους μαθητές του.
ΕΠ. Πρόσφατα δημοσίευσες ένα άρθρο σου για την ανάγκη ορίων στην διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση των παιδιών. Πως θεωρείς ότι θα μπορούσε μια σχολική μονάδα να συμβάλει στην ενίσχυση των γονιών, για την τοποθέτηση ορίων με σωστό τρόπο;
ΜΠ. Όντως τα όρια είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα στην εκπαίδευση των παιδιών και για να πετύχει η διαδικασία οριοθέτησης είναι αναγκαία η ουσιαστική επικοινωνία και συνεργασία ανάμεσα σε σχολείο και οικογένεια. Δεν γίνεται το σχολείο να προσπαθεί να θέσει όρια στα παιδιά και στο σπίτι να μην ακολουθείται η αντίστοιχη διαδικασία, κυρίως λόγω άγνοιας και περιορισμένου χρόνου από την πλευρά των γονιών. Καλό θα ήταν οι γονείς να ενημερώνονται τακτικά και οργανωμένα από το σχολείο, αλλά και από ειδικούς που θα καλούνται στο χώρο του σχολείου (π.χ. ψυχολόγους) για τη σημασία των ορίων και τη δική τους συμβολή σ’ αυτό.
ΕΠ. Κατάγεσαι από ένα μικρό χωριό της Ευρυτανίας. Τι θα μπορούσε, κατά την άποψή σου, να γίνει από την πλευρά της πολιτείας για να βοηθηθούν οι μικρές σχολικές μονάδες της Ευρυτανίας;
ΜΠ. Οι μικρές σχολικές μονάδες είτε σε χωριά όπως της Ευρυτανίας είτε σε νησιά δεν πρέπει να νιώθουν αποκομμένες και ξεχασμένες από την υπόλοιπη Ελλάδα κι ότι δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στη μάθηση. Ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που είναι αναγκαία η σύνδεση στο διαδίκτυο, η πολιτεία οφείλει να βοηθήσει εξασφαλίζοντας τις αναγκαίες δομές σε τέτοιες περιοχές (καλή σύνδεση στο διαδίκτυο, παροχή ψηφιακών μέσων στα παιδιά κλπ). Σε κάθε παιδί, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, θα πρέπει να εξασφαλίζεται ανεμπόδιστα το δικαίωμα στη μάθηση.
