Όνομα: Αρετή Τσιαμπόκαλου
Ιδιότητα: Παιδαγωγός, Ηθοποιός
Τόπος διαμονής: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Βαλαώρα και Ραπτόπουλο Ευρυτανίας
ΕΠ. Αρετή σε λίγες μέρες θα γίνει η πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης που συμμετέχεις, «Κάντω Τζαβέλλα, έρωτας στα χρόνια της επανάστασης». Πες μας δυο λόγια σχετικά με την παράσταση.
ΑΤ. Πρόκειται για ένα έργο βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Κάντως Τζαβέλλα που εξελίχθηκε λίγο πριν ξεκινήσει η επανάσταση του 1821. Είναι μία ιστορία αγάπης η οποία σκιαγραφεί και τον τρόπο ζωής, τις αντιλήψεις και τους χαρακτήρες των ανθρώπων της εποχής. Το υπέροχο κείμενο είναι του Θανάση του Σταυρόπουλου. Όσο για το θίασο τι να πω; Οι κυρίες Όλγα Πολίτου, Αθηνά Τσιλύρα, Νέλλη Γκίνη, Έφη Κιούκη, Ραλλού Κρινή, Ειρήνη Καρυπίδου και Μέλπω Σφακιανάκη, οι κύριοι Γιώργος Γιαννόπουλος, Ορφέας Παπαδόπουλος, Δημήτρης Τσέλιος, Νίκος Δερτιλής, Πέτρος Πέτρου και Γιάννης Ντόνεφ. Την παράσταση στολίζει με την υπέροχη φωνή της η σπουδαία Κατερίνα Κόρου. Τιμή μου και χαρά μου που συνεργάζομαι με κάθε μία και έναν από αυτούς. Η παραγωγή είναι της Music and drama productions – Μαυρίκιος Μαυρικίου και έχουμε τη χαρά να είναι μαζί μας και να μας βοηθάνε σε όλα οι κυρίες Νινέτα και Νταίζη Λεμπέση.
ΕΠ. Πως ξεκίνησε για σένα η ενασχόλησή σου με τις τέχνες και το θέατρο;
ΑΤ. Ο πατέρας μου ήταν αυτοδίδακτος στη μουσική. Έπαιζε βιολί, κλαρίνο και κιθάρα. Επηρεασμένη από αυτόν ξεκίνησα και εγώ κιθάρα από το δημοτικό και αρμόνιο έπειτα. Το 2007 έγινα μέλος της Θεατρικής Ομάδας Καισαριανής και εκεί κατάλαβα ότι αυτή ήταν η μορφή της τέχνης που έψαχνα. Από τότε και μέχρι να εμφανιστεί η πανδημία στη ζωή μας κάναμε πολλές παραστάσεις και συμμετείχαμε σε διαδημοτικά φεστιβάλ. Το φθινόπωρο του 2020 σε ένα μάθημα Μουσικοκινητικής και Θεατρικού Παιχνιδιού στο ΙΕΚ Άλφα, γνώρισα τον Μαυρίκιο Μαυρικίου. Αυτός με προέτρεψε να δω την υποκριτική επαγγελματικά. Είναι τομεάρχης καλλιτεχνικών σπουδών στο ΙΕΚ Άλφα. Τον άκουσα και έτσι βρέθηκα φέτος να συμμετέχω σε δύο παραγωγές του.
ΕΠ. Συμμετέχεις επίσης στην θεατρική παράσταση «Η σιωπή δεν είναι χρυσός», που πραγματεύεται το ζήτημα του εκφοβισμού και του πως μπορεί να αντιδράσει κανείς. Το θέμα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται πολύ συχνά στο προσκήνιο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μίλησέ μας για το μήνυμα της παράστασης.
ΑΤ.Δυστυχώς είναι ένα θέμα συνεχώς επίκαιρο. Πιστεύω πως πολλοί από εμάς έχουμε δεχθεί ή έχουμε ασκήσει εκφοβισμό κάποια στιγμή στη ζωή μας ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα. Όπως ακούγεται και στην παράσταση «η ουσία είναι το μέσα των ανθρώπων». Στοιχεία του έργου είναι βασισμένα στη ζωή του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Το κείμενο, η μουσική και η σκηνοθεσία είναι του Μαυρίκιου Μαυρικίου. Το μήνυμα είναι ο ίδιος ο τίτλος, «Η σιωπή ΔΕΝ είναι χρυσός». Υπογραμμίζει επίσης τη δύναμη της οικογένειας και των φίλων. Πρέπει να ζητάμε βοήθεια εάν δεχόμαστε εκφοβισμό και να παρέχουμε βοήθεια εάν αντιληφθούμε αντίστοιχο περιστατικό. Η παράσταση ακολουθεί τον Βαγγέλη από το δημοτικό μέχρι και τον στρατό και την αγορά εργασίας. Καλύπτει όλα τα ηλιακά στάδια στα οποία μπορεί κάποιος να γίνει δέκτης ή μάρτυρας εκφοβισμού. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τη δουν όσοι χρειάζεται ώστε το θέμα να αποτελέσει πια ανάμνηση. Έστω και έναν να βοηθήσουμε όμως, θα έχουμε πετύχει το σκοπό μας.
ΕΠ. Ασχολείσαι επίσης και με το Θεατρικό Παιχνίδι με άτομα με αυτισμό. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της παιδαγωγικής μεθόδου;
ΕΠ. Κατάγεσαι από την Βαλαώρα και το Ραπτόπουλο Ευρυτανίας και δηλώνεις ‘Απεράντια’. Τι είναι αυτό που σε συνδέει με την Ευρυτανία εκτός από την καταγωγή σου;
ΑΤ. Όταν έρθει η κουβέντα στα παιδικά χρόνια το μυαλό μου είναι στο χωριό. Περισσότερο στο Ραπτόπουλο γιατί εκεί περνάγαμε τα καλοκαίρια μας. Ήμασταν 10-15 παιδιά στη γειτονιά. Όλη η Τσούκα ήταν η παιδική χαρά μας. Οι πιο όμορφες αναμνήσεις μου είναι από εκεί, με αυτή τη «συμμορία». Από τον Άη Θανάση μέχρι τον Άη Γιάννη, το κατώι του θείου μας που ήταν το ορμητήριό μας, το αυτοσχέδιο γηπεδάκι στο οικόπεδο του σπιτιού μας, ο γούρνες στη Μουτσάρα… Μπορώ να μιλάω ώρες για εκείνα τα καλοκαίρια. Συγκινούμε κάθε φορά που τα σκέφτομαι. Όταν επιστρέφαμε στην Αθήνα συμμετείχαμε στα χορευτικά των συλλόγων Βαλαώρας, Ραπτοπούλου, Απεραντίων, στην ομοσπονδία Ευρυτανικών συλλόγων. Διατηρούσαμε έτσι πάντα επαφή. Και η δράση των συλλόγων ήταν τότε έντονη. Εκδηλώσεις, εκδρομές… Δεν ξεχνιούνται οι εκδηλώσεις που γινόντουσαν στην Πάρνηθα. Ένιωθες χωριό μέσα στην Αθήνα.
ΕΠ. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συμμετείχες ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Ποιο ήταν το κίνητρο να συμμετέχεις στα κοινά του τόπου καταγωγής σου και τι θα ήθελες να δεις άμεσα να βελτιώνεται στον Απεράντιο;
ΑΤ.Πάλι θα αναφερθώ στην επιρροή του πατέρα μου. Τον θυμάμαι μια ζωή να ασχολείται με τα πολιτιστικά και τα πολιτικά δρώμενα του τόπου μας. Όταν μίλησα με τον Αλέξη Καρδαμπίκη και μου μετέφερε το όραμα και τα σχέδιά του θέλησα να βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ. Συμμετείχα γιατί ήμουν σύμφωνη με το προεκλογικό σχέδιο του συνδυασμού αλλά ένιωσα πως απέδιδα και έναν φόρο τιμής στον πατέρα μου. Έτσι είμαι ευχαριστημένη που το έκανα. Όσο για το τι θα ήθελα να βελτιωθεί, όσο γραφικό και χιλιοειπωμένο κι αν ακουστεί, ο τομέας της υγειονομικής περίθαλψης παραμένει το νούμερο ένα αγκάθι στον Απεράντιο και τα Άγραφα γενικότερα. Χρειαζόμαστε εγκαταστάσεις και καταρτισμένο προσωπικό να καλύψουν αυτό το κενό άμεσα. Σε δεύτερο επίπεδο θα ήθελα να δω τον τόπο μας να προβάλλεται. Είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας. Παρακολουθώ τη δράση του Ορειβατικού Συλλόγου Αγράφων και χαίρομαι και νιώθω περηφάνια. Το πράσινο, τα νερά μας, τα βουνά μας. Προσφέρονται για τόσα όμορφα πράγματα. Και δεν κυνηγώ μεταλλικούς «ανεμόμυλους». Αυτά μακριά από εμάς!
