Γράφει ο: Γιάννης Σκαρπής
Την τελευταία εβδομάδα εδώ στην Ευρυτανία μονοπωλεί το ενδιαφέρον μια συζήτηση που σαν επικεφαλίδα φέρει το όνομα ‶Διχίλιαρο″! Τι είναι το διχίλιαρο; Μα φυσικά η απόφαση της κυβέρνησης να υποχρεώσει τον ανάδοχο της Αττικής Οδού ώστε να αποζημιώσει τους εγκλωβισμένους οδηγούς που θάφτηκαν από την ‶Ελπίδα″ και έμειναν για ώρες στο έλεος του Θεού.
Φυσικά εμείς οι Ευρυτάνες σαν γνήσιοι απόγονοι των προγόνων μας τρέξαμε να διαλέξουμε θέση αντιπαράθεσης. Φταίει ο ανάδοχος και η κυβέρνηση για το κυκλοφοριακό μπάχαλο ή μήπως οι ανεύθυνοι Αθηναίοι που δεν ξέρουν να οδηγούν στα χιόνια και μάλιστα χωρίς αλυσίδες;
Όσοι χρησιμοποιούν την Αττική Οδό, το ‶στολίδι″ των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων, γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια λάθος έξοδος κοστίζει 2.80€, μια αναστροφή κοστίζει πάλι 2.80€, γιατί τα πλευρικά διόδια δεν αφήνουν να περάσει ούτε κουνούπι χωρίς οικονομικό αντίτιμο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πιθανότητα λάθους του οδηγού. Φυσικά καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να κουνήσει το δάχτυλο στην συγκεκριμένη εταιρία γιατί πέραν του ότι είναι ένας ασφαλής δρόμος η Αττική Οδός, κατασκευάστηκε για την αποσυμφόρηση της Αθήνας.
Τι σημαίνει ‶ασφαλής″ δρόμος για την εκάστοτε κυβέρνηση; Σημαίνει ένας πονοκέφαλος λιγότερος. Έλα όμως που ήρθε η Ελπίδα με μπόλικο χιονάκι και η διαχείριση του αυτοκινητόδρομου έπαιζε χιονοπόλεμο με το συντονιστικό του κρατικού μηχανισμού με αποτέλεσμα κάμποσοι χιλιάδες να διανυκτερεύσουν επί της οδού.. Πάμε τώρα στην ουσία..
Πρώτον, κύριε ανάδοχε της Αττικής Οδού όταν δεν είσαι σίγουρος για την ασφάλεια των διερχομένων, ενημερώνεις τους οδηγούς ή σε έκτακτη περίπτωση σταματάς την διέλευση.
Δεύτερον, κύριε υπεύθυνε του κρατικού μηχανισμού φρόντισε ο ιδιώτης να κάνει σωστά την δουλειά του και να μην μετράει μόνο τρίευρα.
Τρίτο και σημαντικότερο, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον το επιτελικό κράτος να μπορούσε να διαθέσει μερικά χιλιάρικα σαν αυτά που μοιράζει ατέρμονα σε κάθε πρωτοξάδελφο ώστε να πραγματοποιήσει μια δημοσκοπική έρευνα. Η έρευνα αυτή να εμπεριέχει τα εξής θέματα: πόσοι οδηγοί κινούνται με εταιρικά οχήματα αναμφιβόλου μηχανικής ασφάλειας, πόσοι ξεκινούν καθημερινή για βόλτα αναψυχής και χιονοπόλεμο, πόσοι διαθέτουν 50-70 ευρώ για αλυσίδες και πόσα αυτοκίνητα κινούνται με γεμάτο ρεζερβουάρ ώστε να περάσουν ο μη γένοιτο μια ‶νύχτα γάμου″ στο δρόμο.. Πρωτότυπο θέμα για δημοσκόπηση τι λέτε; Που ξέρετε μπορεί να εμφανιστεί με τρομακτικά ποσοστά και το μέγεθος της φτώχειας που ταλανίζει τον μέσο πολίτη.
Με λίγα λόγια, τα δυο χιλιάρικα όχι μόνο δεν τιμωρούν τον ιδιώτη,αντιθέτως! Προσπαθούν να εξαγοράσουν την συνείδηση του πολίτη. Γιατί; Γιατί το οικονομικό αντίτιμο της ασφαλούς διέλευσης του πολίτη τιμή δεν έχει!
Κλείνοντας, αν εμείς εδώ στην Ευρυτανία δείχναμε τον ίδιο ζήλο περί ασφάλειας αυτοκινητοδρόμων, όπως κάνουμε μια βδομάδα τώρα για την Αττική Οδό, θα είχαμε καταφέρει χρόνια τώρα να λύσουμε το μέγα πρόβλημα της προσβασιμότητας του νομού μας και δεν θα ζηλεύαμε τους δρόμους των άλλων. Ούτε θα γινόμασταν ικέτες για τα ψίχουλα που μας πετάνε οι ‶άλλοι″ ώστε να κάνουμε μια μελέτη για τον άξονα Λαμία – Καρπενήσι – Αγρίνιο.
