Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
Στους όπου γης παρίες της ζωής και του έρωτα έχουν δοθεί κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες, που τους προσπορίζουν λίγη από τη χαρά, που τους κλέβουν οι ισχυροί και τους μαγαρίζουν οι διάφοροι εντεταλμένοι ηθοφύλακες.
Οι απόκριες είναι ένας θεσμός, απόηχος της παγανιστικής και ηδονοθηρικής αρχαιότητας, που οι εκπρόσωποι του παντόπτη Θεού και του πανκυρίαρχου Μαμωνά, δώρισαν στον ηδονοθήρα και χαροκόπο Διάβολο. Δυο μέρες και μια νύχτα διαρκεί η βασιλεία του.
Από την ώρα την πρώτη του πολιτισμού μας, οι αφέντες θεσμοθέτησαν την πορνεία. Δηλαδή μια αμαρτωλή διαφυγή σ΄ ένα ηδονικό κακέκτυπο, του άγαμου δούλου και ένα θεάρεστο σεξουαλικό συμπλήρωμα του έγγαμου αφέντη.
Αυτά φώτιζαν τη στερημένη ζωή, μέχρι κι αυτή των βλαχοποιμένων της Σαράνταινας.
Ο Αλέξης, τη δεκαετία του ΄20, για τρίτη φορά διάβαινε τον Ατλαντικό ως μετανάστης, μόνο που τώρα είχε μαζί του και τον πρωτάρη Πάνο. Πρωτάρης και σαν μετανάστης και σαν ενεργό βαρβάτο. Για να διεμβολίσει το δεύτερο τον πήγε στην πιάτσα των κοριτσιών της Βοστώνης. Μπήκε στο δωμάτιο, γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι του μυστηρίου. Θαμπωμένος είδε την ιέρεια γυμνή να ξαπλώνει δίπλα του και να αρχίζει αμέσως τα στοματικά προκαταρκτικά, οπότε σ΄ όλο το μπουρδέλο ακούγεται μια φωνή: “Αλέξ΄ του τσεκούρ΄ πάει η μ΄σή!”
Ο Αλέξης ο εγγονός του, τη δεκαετία του ΄80, έβαλε στη τσέπη ένα πεντακοσάρικο και πήγε στα μπουρδέλα στη Λαμία. Πρωτάρης κι αυτός, παρ΄ ότι σε φάση παρωχημένης εφηβείας. Βλέποντας τη τσατσά ρωτάει: “Πόσο πάει;” «διακόσιες πενήντα» του λέει. Βγάζει το πεντακοσάρικο και το δίνει. Κάνοντας η τσατσά να του δώσει ρέστα της λέει: “όχι! ούλου”. Διπλή σπερματέγχυσις εις τον αυτόν οργασμόν, όπως έκανε ο σπερματεγχύτης στις γελάδες του.
Κι ο Πάνος -ο άλλος εγγονός- πήρε το βάπτισμα του πυρός τη δεκαετία του ΄70 στην Τρούμπα του Πειραιά. Στην οδό Νοταρά. Ένας μεγάλος δρόμος γεμάτος πόρνες. Οι διεφθαρμένοι και διαστρεμμένοι ηθικολόγοι φαντασιώνονταν τότε, όπως και νυν και αεί, αισθησιακές κραιπάλες και αποφαίνονταν: H οδός της απωλείας είναι η οδός Νοταρά. Όμως ο Πικάσο ζωγραφίζοντας τις πόρνες της οδού Αβινιόν στο έργο του «οι δεσποινίδες της Αβινιόν», αναχαιτίζει με τον αποτελεσματικότερο τρόπο τις φαντασιώσεις των σεμνότυφων και στενοκέφαλων ηθικολόγων.
Τούτοι ηθοφύλακες το ίδιο …χωροφυλακίζουν και για τα αποκριάτικα δρώμενα. Θεωρούν αδιανόητο τα τόσα φαλλικά ομοιώματα και τα αθυρόστομα τραγούδια να μην αποχαλινώνουν τις σεξουαλικές ορέξεις του θηλυκού και να μην απασφαλίζουν την επιθετικότητα του αρσενικού. Όμως και δω τα πράγματα είναι ακόμα πιο λάιτ. Όσο προκαλούν αισθησιακά οι Δεσποινίδες της Αβινιόν, άλλο τόσο αποτελούν βόρβορο ακολασίας και τα αποκριάτικα δρώμενα.
Δυστυχώς οι απόκριες είναι χειμώνα κι έτσι είναι σχεδόν αδύνατο να βγαίνουν στους δρόμους καρναβαλίστριες, τύπου Ρίου Τζανέιρο, με ένδυμα λουτρού και να πυρπολούν –κατά το δυνατόν- τις αισθήσεις μας. Αν τούτο παντού στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο, εδώ στο Καρπενήσι είναι αδιανόητο.
