Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
“Έτι δεόμεθα υπέρ τού διαφυλαχθήναι…την χώραν από λοιμού, λιμού,
σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας…” Αυτά ακούμε στη Θεία
Λειτουργία και από το φόβο όλων αυτών, για χιλιετηρίδες έτρεμε το
φυλλοκάρδι των ανθρώπων. Σήμερα όλα αυτά τα επισκίασε κρίση. Πολλοί
είναι αυτοί που θεωρούν την οικονομική κρίση κάτι σαν ακραίο φυσικό
φαινόμενο, κάτι σαν οργή θεού, αγνοώντας ότι αυτή είναι η οργή της
οικονομικής ολιγαρχίας, που αενάως θέλει να αυξάνει τα κέρδη της στην
πλάτη του λαού και οι κρίσεις είναι ένα αποτελεσματικό μέσον για την
επίτευξη αυτού του στόχου.
Από τους γονείς και τους παππούδες μας μάθαμε δια ζώσης καταστροφές πολύ πιο
άγριες απ΄ αυτή που ζούμε σήμερα, όπως το
1922, το 1930 και η χειρότερη απ΄ όλες η
κατοχή κι ο εμφύλιος και τα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια. Παρ΄ όλα αυτά
σ΄ όλη την ύπαιθρο, και ειδικά στην Ευρυτανία, όχι μόνο δεν πέθαναν από
πείνα, αλλά συνέχιζαν τη ζωή τους κανονικά κι έβγαιναν νικητές, γιατί ο
καθένας ήταν εξοπλισμένος με τις προκοπές, τις σειρές και τ΄ αγαθά του
νοικοκυριού του.
Σήμερα οι καινούργιοι κατακτητές και δυνάστες μας, φρόντισαν να μας
αφοπλίσουν από τούτο το μοναδικό όπλο, με αποτέλεσμα να είμαστε
απεγνωσμένοι ναυαγοί και άθυρμα στα χέρια τους.
Η Ευρυτανία, με τις ιδιαιτερότητες της και την αξιοποίηση των
πλουτοπαραγωγικών της πηγών, μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς και
δημιουργικά, χωρίς συσσίτια κι ελεημοσύνες.
Η οποιαδήποτε προσπάθεια ξεκινάει από την ανάπτυξη του πρωτογενή
τομέα δηλ. πρωτίστως τη γεωργία και την κτηνοτροφία και δευτερευόντως
την υλοτομία και τη μελισσοκομία. Γύρω και πάνω σ΄ αυτές μπορούν να
λειτουργήσουν μικρές μεταποιητικές και εμπορικές δραστηριότητες και
όλες μαζί να στηρίζουν τον οικο-αγροτο-τουρισμό μας.
Τούτο είναι ένα μοντέλο που τα τελευταία χρόνια διαδίδεται σ΄ όλον τον
κόσμο. Στον αναπτυγμένες χώρες απαντά στο πρόβλημα κυρίως της
ποιοτικής διατροφής και της φυσικής ζωής, στον αναπτυσσόμενο αποτελεί
συμπληρωματική δραστηριότητα για την βελτίωση του επιπέδου ζωής και
στον καθυστερημένο λύνει καθοριστικά το πρόβλημα της επιβίωσης.
Εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σ΄ ένα παλιό αγροτικό
νοικοκυριό, ξέρουμε τις δυσκολίες ενός τέτοιου μοντέλου, αλλά και τις
τεράστιες ευκολίες, που παρέχει σήμερα η τεχνολογία και η επιστήμη.
Η ζωή γενικά είναι συνέχεια του παρελθόντος, αλλά με όρους του
παρόντος. Προσωπικά πολλές φορές εξωραΐζω τον παλιό τρόπο ζωής, όχι
γιατί ήταν τόσο όμορφος και άνετος αλλά γιατί φαντάζομαι πόσο ωραίος
θα ήταν σήμερα με την ασύλληπτη τεχνολογική πρόοδο στη
μονοκαλλιέργεια, στα φάρμακα και στα λιπάσματα. Εξυπακούεται ότι όλα
τούτα να χρησιμοποιούνται όχι με τον γνώμονα της μεγιστοποίησης του
οικονομικού κέρδους, αλλά της ελαχιστοποίησης του κόπου και της
βελτιστοποίησης των προϊόντων.
