Στον απόηχο της μαύρης επετείου από το ολοκαύτωμα του Διστόμου (10-6-1944)! Το ναζιστικό κτήνος που κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αιματοκύλισε την ανθρωπότητα, δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα εκείνη την εποχή. Στην Ελλάδα οι αντιστασιακές ομάδες σφίγγουν τον κλοιό γύρω τους. Οι ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους καταφεύγουν από βαρβαρότητα σε βαρβαρότητα. Σε πολλές περιοχές οι κάτοικοι ζουν από πρώτο χέρι την εγκληματική φύση της ναζιστικής ιδεολογίας. Ανώγεια, Κάνδανος, Κομμένο Άρτας, Χορτιάτης, Καλάβρυτα, Λέχοβο κι αλλού κι αλλού, οι κατοχικές δυνάμεις σκορπούν τον θάνατο και τη φρίκη.
Αρχές Ιουνίου 1944 ο 26χρονος Φρίτζ Λαουντένμπαχ, Λοχαγός των SS στην περιοχή της Λιβαδειάς, έλαβε διαταγή να κινηθεί με τον λόχο του προς το χωριό Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι. Σκοπός του, να εντοπίσει ομάδες ανταρτών στη Δυτική πλευρά του Ελικώνα. Στο Στείρι οι Γερμανοί έπεσαν σε ενέδρα ανταρτών και μετά από πολύωρη μάχη αποχώρησαν με σημαντικές απώλειες. Για λόγους αντεκδίκησης οι Γρεναδόροι Γερμανοί των SS πρωί στις 10-6-1944 στο Δίστομο άρχισαν την γενική σφαγή αμάχων, γυναικόπαιδων μέχρι και βρεφών. Κατακαίουν τα πάντα, δεν αφήνουν όρθιο τίποτα. Οι νεκροί του Διστόμου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων 111 άνδρες, 117 γυναίκες και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών. Συνολικά οι νεκροί στη γύρω περιοχή από τα αντίποινα ανέρχονταν στους 600, σύμφωνα με τον απεσταλμένο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, George Wehry, στάλθηκε μετά την σφαγή στο Δίστομο. Το ολοκαύτωμα του Διστόμου και των Καλαβρύτων είναι από τα τραγικότερα της Ευρώπης κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Φρικιαστικές και συγκλονιστικές είναι οι αφηγήσεις των επιζησάντων από την ανείπωτη θηριωδία του Διστόμου. Τι να πρωτογράψει κανείς ! «…Βλέπουμε και μπαίνει μέσα ένας Γερμανός, που στάθηκε στην πόρτα και όσους μας βρήκε μαζεμένους στο δωμάτιο, 12 γυναικόπαιδα, άρχισε να μας ρίχνει στο ψαχνό κατά πάνω μας με ένα γρήγορο όπλο. Εγώ λαβώθηκα στο χέρι από τους πρώτους κι έπεσα χάμω κάνοντας την σκοτωμένη. Η Ασήμω Σφοντούρη που ήταν στο πλάι μου και κράταγε το χρονιάρικο παιδί της στα γόνατα, με το πρώτο έπεσε από πάνω του να γλυτώσει αυτό τουλάχιστο απ’ το Χάρο. Αφού ο Γερμανός άδειασε το όπλο του πάνω μας δυο φορές, που να θυμηθώ απ’ τον φόβο μου και τον αλλαλαγμό, ύστερα ήρθε και μας σκούντησε με το πόδι του, να δει μπας και ζούσαμε και κάναμε τους πεθαμένους. Μα ποιος να κουνήσει, όλοι μας ο ένας πάνω στον άλλο, κολυμπάγαμε στο αίμα ! Άλλοι είμαστε μισοζώντανοι κι άλλοι στον τόπο. Αφού σιγουρεύτηκε ο Γερμανός, πως μας είχε ξεπαστρέψει όλους, έφυγε…» Είναι η αφήγηση της μοναδικής που επέζησε από ‘κείνο το σπίτι της αείμνηστης Ολυμπιάδας Περγαντά.
Κατά την εφετινή μαύρη επέτειο των 81 χρόνων από τη σφαγή του Διστόμου, πολλές οι ανακοινώσεις από πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, αλλά δεν μας είπε κανένας τους για τις περιβόητες Γερμανικές αποζημιώσεις τι έγινε και τι γίνεται!
