Κατά την έκθεση του Γεωπόνου Δ. Χουτόπουλου, το 1880 η Ευρυτανία ήταν η πιο σηροτρόφος επαρχία της Ελλάδας. Οι υπόλοιπες επαρχίες προμηθεύονταν τον σπόρο της μέταξας από αυτήν. Η αξία των βομβύκων την εποχή εκείνη έφτανε τις 2-30 δραχμές η οκά. Κατά τον Γεωπόνον αυτόν, οι ασχολούμενοι πέντε-έξη χιλιάδες αν επιδοθούν εις την εκτροφή του μεταξοσκώληκα, ανά κυττίον μεταξωσπόρου, θα απολαμβάνουν 45-50 οκάδες νωπών βομβύκων με 3,6 μέχρι 4 δρχ./οκά, θα ήταν 150-200 δραχ. κατά οικογένειαν.
Η σηροτροφία ανακόπηκε στην Ευρυτανία περίπου το 1922 και η δράση της Αδελφότητος από την Κωνσταντινούπολη που τους βοηθούσε σταμάτησε. Κατά τον Γεωπόνον, το κλίμα της Ευρυτανίας υπαγορεύει την ανάπτυξη της δενδροκομίας, από μουριές, βασική τροφή για τους βαμβακοσκώληκες, και αυτή η φύσις και το περιβάλλον υπαγόρεψε την ανάπτυξιν της σηροτροφίας.
Σήμερα, και στα χρόνια που ακολούθησαν, έμειναν μόνο οι μουριές. Θυμάμαι τις μουριές του Γιαννάκη Γιολδάση, παππού μου, στη Μαρίνο Δομνίστας, ο οποίος με την εκτροφή του μεταξοσκώληκα πάντρεψε τις θυγατέρες του.
Η Δομνίστα, κυρίως το παντοπωλείο του Καρτσακλή, υπήρξε τότε κατά την ομολογίαν του παππού μου, το κέντρο διακίνησης του μεταξιού. Ο γεωπόνος κατέληγε, ίνα μη θεωρηθή ότι η βεβαίωσις αυτή προέρχεται εκ «μεταξωνονείρων», η πράξη απέδειξε τη σημασία που είχε η σηροτροφία για την Ευρυτανία και έγραφε ότι η μουριά εκαλλιεργείτο από πολλά χρόνια στην Ευρυτανία και πολύ ευδοκιμούσε.
Ακόμη σημειώνεται ότι το μεγαλύτερο κόστος στη σηροτροφία είναι το φύτεμα των μουριών, καθώς αυτές κοστίζουν 1,5-2,0 δραχμές ευρώ το δέντρο. Αρχίζουν να αποδίδουν τρία με τέσσερα χρόνια αργότερα. Το χαρακτηριστικό είναι πως κάθε κουτί μεταξοσκωλήκων εμβαδού 25 τ.μ. και κόστος 12-15 ευρώ εμπεριέχει 20.000 αυγά, τα οποία απαιτούν 40 δένδρα για τη διατροφή τους. Το κάθε κούσι μπορεί να αποδώσει 25-40 κιλά ίνας μεταξιού με τιμή πώλησης 19-15 ευρώ, η οποία μπορεί να φτάσει και τα 70 ευρώ το κιλό.
Πηγή: www.evrytanikovima.blogspot.com
