Με την Ιταλογερμανική κατοχή κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι καταστροφές από τους εισβολείς και ειδικότερα από τους Γερμανούς υπήρξαν πρωτοφανείς. Εκτός από τις εκατόμβες των νεκρών, οι υλικές καταστροφές και απώλειες για το ελληνικό κράτος ήταν ανυπολόγιστες. Από το 1941 μέχρι το 1944 που αναγκάστηκαν να φύγουν οι Γερμανοί με την βία, έκλεψαν πάνω από ένα εκατομμύριο πολύτιμα βιβλία, 11.000 αρχαιότητες, αγάλματα, αμφορείς, νομίσματα, έργα τέχνης από διάφορα μουσεία και συλλογές και σταδιακά τα πούλησαν και τα πουλάνε ξεδιάντροπα σε δημοπρασίες στο Μόναχο, Βερολίνο και αλλού.
Η δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου, με απανωτούς νόμους έβγαζε “λάδι” τους κατακτητές. Με τον Ν.108/1941 απάλλασσε το Γερμανικό κράτος για τις λεηλασίες εμπορευμάτων και τροφίμων από το τελωνείο του Πειραιά. Με τον κατάπτυστο Ν.1586/1942 υποχρέωνε το ελληνικό κράτος να αποζημιώσει “…πάσας υλικάς ζημίας τοις μετρητοίς, που προξενούνταν επί ελληνικού εδάφους από Έλληνες, σε βάρος των Γερμανικών δυνάμεων”. Ενώ οι κατακτητές χωρίς καμία επίπτωση κατέστρεφαν και λεηλατούσαν τα πάντα. Όσα χρόνια κι αν πέρασαν από τότε η Γερμανία αρνείται πεισματικά να επανορθώσει και να επιστρέψει τα χρήματα από το κατοχικό δάνειο που οφείλει και τις επιδικασθείσες κατά διαστήματα αποζημιώσεις. Σύμφωνα με το πόρισμα της περασμένης Βουλής (17-4-2019) το ποσό των γερμανικών αποζημιώσεων-επανορθώσεων ανέρχεται σε 300 δισ. ευρώ. Οι παλινωδίες και οι μυστικές συμφωνίες των μεταπολεμικών κυβερνήσεων φανερώνουν πως ποτέ δεν υπήρξε μια κοινή εθνική γραμμή και αποφασιστικότητα για το όλο θέμα. Το 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή ζήτησε από την ευημερούσα ήδη Γερμανία δάνειο 400 εκατομ. μάρκων κι έλαβε μόνο 200 εκατομμύρια. Αντ’ αυτού η ίδια κυβέρνηση τον ίδιο χρόνο έπειτα από εξωτερικές πιέσεις ψήφισε τον Ν.4061 “περί αναστολής διώξεων εγκληματιών πολέμου”…οποία αλήθεια καταισχύνη..! Έκτοτε η Γερμανία κωφεύει για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της απέναντί μας, αν και οι δυο Γερμανίες ενώθηκαν, έτσι όπως το προέβλεπε η Συμφωνία του Λονδίνου των Συμμάχων και νικητών πολέμου το 1953 (να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους οι Γερμανοί, αν κάποτε ενωθούν). Αν λάβει κανείς υπ΄όψη, πως το χρέος μας απέναντι στους ξένους αρχιτοκογλύφους από τους υπέρογκους τόκους και τα χρεολύσια, είναι γύρω στα 350 δισ. ευρώ, αντιλαμβάνεται μέχρι πιο σημείο θα αντισταθμίζονταν τα πράγματα..!
Οι εναλλασσόμενοι κυβερνώντες τη χώρα μας δεν έκαναν τίποτα για την είσπραξη της Γερμανικής οφειλής και παρέπεμπαν το θέμα στις καλένδες, με διάφορες τυπικές και αναποτελεσματικές επιτροπές. Ο ανεκδιήγητος, πρώην Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφκανγκ Σόϊμπλε διακήρυττε προκλητικά με την συγκατάθεση της καγκελαρίου Μέρκελ πως, “…το θέμα των πολιτικών αποζημιώσεων θεωρείται λήξαν”. Απεναντίας πρόεδροι αριστερών γερμανικών κομμάτων όπως η Γκάμπι Τσίμερ στην Ευρωβουλή, ο Γερμανός καθηγητής ιστορίας της οικονομίας Άλμερτ Ρίτσλ στο Spiegel και ο επίσης καθηγητής πανεπιστημίου ιστορίας Α. Ριντάλ στη Deutche Welle, υποστηρίζουν την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου και τις αποζημιώσεις προς την Ελλάδα για νομικούς, ηθικούς και οικονομικούς λόγους.
Από εσωτερικές διαχρονικά φωνές, υπέρμαχη των Γερμανικών επανορθώσεων-αποζημιώσεων ξεχωρίζει η φωνή της εμβληματικής αντιστασιακής μορφής του Μανώλη Γλέζου. “O πρώτος Παρτιζάνος της Ευρώπης”, όπως τον ονόμασε ο Ντε-Γκώλ. Στις 30-5-1941 μαζί με τον συμφοιτητή του Λάκη Σάντα προέβησαν στην πρώτη αντιστασιακή πράξη, κατεβάζοντας νύχτα τη Σβάστικα από την Ακρόπολη. Από ‘κεί και μετά άρχισαν οι διώξεις σε βάρος του για τις ιδέες του με φυλακές και εξορίες. Τρεις φορές καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά με την ενεργοποίηση των Ευρωπαίων δημοκρατικών διανοουμένων γλύτωσε το θάνατο. Ασχολήθηκε με την πολιτική ως πρόεδρος της ΕΔΑ, Ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και τελευταία φορά το 2014, Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ και πρώτος σε σταυρούς. Το 1962 βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
Στοίχημα και σκοπό της ζωής του ο Μανώλης Γλέζος έθεσε τις Γερμανικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις. Ο χαλκέντερος Ευρωβουλευτής το 2015 έφερε το θέμα στην Ευρωβουλή, απαντώντας στον Σόιμπλε “πότε και πώς έληξε αυτό το θέμα;”. Ο ίδιος ρώτησε “γιατί η Γερμανική κυβέρνηση αποζημίωσε τους απογόνους των Εβραίων, που θανατώθηκαν και τους συνταξιοδοτεί στον αιώνα τον άπαντα, αυτό αγαπητέ κ.Σόιμπλε είναι παρελθόν ή μέλλον; ”. Δίπλα του και προς τιμήν του στάθηκε ο ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς. Θα ρωτήσει κανείς, που βρίσκονται κρυμμένοι και κωφεύουν οι δικοί μας “ινστρούκτορες” της Ακαδημίας Αθηνών και οι άλλοι σοφοί μας; Απλά στεγάζονται στα μεγαλόπρεπα μαρμάρινα κτήρια της Ακαδημίας Αθηνών και των άλλων πνευματικών ιδρυμάτων και σιωπούν.
Το παρόν άρθρο δεν είναι τίποτε άλλο, από ένα ταπεινό αφιέρωμα στον 97χρονο αειθαλή αντιστασιακό Μανώλη Γλέζο, που πρόσφατα είχε σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του κι ευτυχώς το ξεπέρασε..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
