Ο Ευρυτάνας της εβδομάδας

Όνομα: π. Νικόλαος  Η. Ζαχαράκης

Ιδιότητα: Εφημέριος Νέου Αργυρίου Ευρυτανίας, Πρωτοσβύτερος, Αρχιερατικός Επίτροπος Απεραντίων

Τόπος διαμονής: Νέο Αργύριο

Τόπος καταγωγής: Νέο Αργύριο

ΕΠ. π. Νικόλαε υπηρετείτε εδώ και 36 χρόνια ως κληρικός. Μιλήστε μας γι αυτή τη διαδρομή.

ΠΝ. Γεννήθηκα στο Νέο Αργύρι Ευρυτανίας το έτος 1944. Τελείωσα το Δημοτικό σχολείο στο χωριό μου και το Λύκειο στο Ραπτόπουλο Ευρυτανίας και εν συνέχεια φοίτησα στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Λαμίας, όπου και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Εκεί, είχα την ευλογία να συνδεθώ, πνευματικά, με τον εξάδελφό μου και μετέπειτα Αρχιμανδρίτη και Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, Δαμασκηνό Ζαχαράκη, καθώς και έναν σπουδαίο Άγιο της εποχής μας, τον Άγιο Βησσαρίωνα τον Αγαθωνίτη. Οι εικόνες που αποκόμισα από τον ταπεινό και Άγιο Γέροντα, μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μου, μέχρι και σήμερα. Φυλάω, ως θησαυρό, την επιστολή που μου έστειλε κατά την χειροτονία μου. Ήταν δυο από τις καθοριστικές μορφές που με συγκλόνισαν και με έπλασαν ως ιερέα μαζί με τον Παπά Λάμπρο Τσέτσο, προκάτοχό μου στην ενορία Νέου Αργυρίου. Το έτος 1989 χειροτονήθηκα διάκονος και πρεσβύτερος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Καρπενησίου Νικόλαο και έκτοτε υπηρετώ, ανελλιπώς, στην ενορία Νέου Αργυρίου. Το έτος 2010 ο μακαριστός Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος, με όρισε Αρχιερατικό Επίτροπο Απεραντίων, θέση την οποία μου εμπιστεύθηκε και ο νυν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.κ. Γεώργιος. Στο ελάχιστο που προσέφερα στον τόπο αυτό, τους οφείλω τα μέγιστα. 

ΕΠ. Ήταν δύσκολη η απόφαση να μείνετε στο Νέο Αργύρι Αγράφων και να μεγαλώσετε την οικογένειά σας εκεί;

ΠΝ. Καθόλου δύσκολη. Κι αυτό διότι η πατρίδα του καθενός σημαδεύει, ανεξίτηλα, την προσωπικότητά του. Κι εγώ όπως κι άλλοι νέοι, που μείναμε στο χωριό, είχαμε μπολιαστεί, από νεαρή ηλικία, με την αγάπη του τόπου μας, που μπορεί να μην ήταν πλούσιος και συνεπώς να μην έδινε μεγάλες ευκαιρίες άνετης ζωής, εν τούτοις παρά τις περιπλανήσεις μας σε άλλα μέρη, ακόμη και στο εξωτερικό (π.χ. Σαουδική Αραβία όπου βρέθηκα για εργασία), τελικώς μας κέρδισε το χωριό.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στο χωριό υπήρχε η οικογένειά μας (γονείς, αδέλφια και συγγενείς) έχοντας ιερές υποχρεώσεις απέναντί τους. Βλέπετε, η γενιά μου προσέγγιζε τη ζωή με μια άλλη ματιά και δεν μετανιώσαμε γι’ αυτή μας την απόφαση. Εν τέλει, το επίπεδο ζωής βελτιώθηκε αισθητά. Πάντως με τη βοήθεια του Θεού, σε αυτό το μικρό χωριό, με δυσκολίες βέβαια, μπορέσαμε και μεγαλώσαμε με την ηρωίδα πρεσβυτέρα μου, την πολύτεκνη οικογένειά μας.

ΕΠ. Ποιες είναι οι δυσκολίες της Ιεροσύνης και ποιες οι προκλήσεις για έναν Ιερέα σήμερα;

ΠΝ. Για έναν ιερέα οι δυσκολίες και οι προκλήσεις, κατά βάση, είναι πάντοτε ίδιες. Απλώς, αναλόγως προς τη χρονική συγκυρία, αλλάζει ο τρόπος αντιμετωπίσεώς τους. Ο ιερέας δεν ξέρει κανένα άλλο δρόμο παρά μονάχα το δρόμο του Θεού. Είναι η ζώσα παρουσία Του στον κόσμο. Πάντως, με βάση τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, τη Μυστηριακή ζωή, το καλό παράδειγμα, την ταπεινότητα και την έμπρακτη αγάπη προς όλους και ιδίως προς τους έχοντας περισσότερες ανάγκες αδελφούς μας, μπορούν και οι σύγχρονοι ιερείς να βρίσκονται κοντά στο ποίμνιό τους και να το καθοδηγούν προς το δρόμο της Σωτηρίας. Το ευτύχημα για εμάς τους κληρικούς της Μητροπόλεως Καρπενησίου είναι ότι ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Καρπενησίου κ.κ. Γεώργιος, βρίσκεται πάντοτε κοντά μας, ως φιλόστοργος πατέρας και μας στηρίζει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

ΕΠ. Πείτε μας λίγα λόγια για την ενορία σας;

ΠΝ. Η ενορία Νέου Αργυρίου, ουσιαστικώς, συνεστήθη γύρω στα 1800 με 1820, όταν στο χωριό μας ήρθε, διωκόμενος, ο Ιερεύς Αντώνιος Μήτσιος από το χωριό Ζερέτσι, σήμερον Κρυοπηγή των Θεσσαλικών Αγράφων, με την πρεσβυτέρα του και τα πέντε τέκνα του (Βλ. Θωμά Λ. Τσέτσου, Ζαχαρίας Λ. Παπαντωνίου. Οι ρίζες και η ιστορική διαδρομή της οικογένειάς του. Από το Ζερέτσι (Κρυοπηγή) των Θεσσαλικών Αγράφων, στο Νέο Αργύρι και τη Γρανίτσα των Ευρυτανικών Αγράφων, Αθήνα, 2008).Ο Παπά Αντώνης ανήγειρε, με την βοήθεια των Χωριανών, ένα μικρό Εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού των Ρωμαίων, προφανώς γιατί στο χωριό του υπήρχε Μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη των ανωτέρω Αγίων. Ιδιαιτέρως πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παπα Αντώνης υπήρξε ο προπάππος του μεγάλου ποιητή, λογοτέχνη, τεχνοκριτικού και Ακαδημαϊκού, Ζαχαρία Λ. Παπαντώνη (Παπαντωνίου).

Ακόμη, στην περιοχή του Νέου Αργυρίου υπήρξε παλαιό Μοναστήρι, αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (Γέννηση), του οποίου μόνο ερείπια σώζονταν, όταν ήλθε στο χωριό ο Παπα Αντώνης, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Θωμά Λ. Τσέτσου, ‘‘Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Νέου Αργυρίου Ευρυτανίας’’ (Αθήνα, 1994). Αργότερα, το έτος 1981 οι κάτοικοι του χωριού απεφάσισαν να ανεγείρουν Ιερό Ναό στη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος είναι και ο μοναδικός κεντρικός ναός στο νομό Ευρυτανίας. Στην ενορία μας υπάρχει έως και σήμερα Ιερό κειμήλιο, η Ιερά εικόνα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εκ Ρώμης, την οποία αφιέρωσε ο Αγωνιστής του 1821, Νικόλαος Ζαχαράκης, οι οποίοι έδρασαν ως αξιωματικοί κοντά στον Καραϊσκάκη και άλλους μεγάλους Αγωνιστές του Ιερού Αγώνα. Η ακριβής και ιδιαίτερα λεπτομερής καταγραφή του ιστορικού στοιχείου στο χωριό μας αποτελεί έργο ενός εκλεκτού συγχωριανού, λαογράφου και συγγραφέα, του Θωμά Λ. Τσέτσου.

ΕΠ. Ένα τελευταίο μήνυμα για τους αναγνώστες μας με αφορμή την προηγηθείσα μεγάλη εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου.

ΠΝ. Ο Χριστός Ανέστη και θα είναι μαζί μας πάντοτε μέχρι το τέλος του Χρόνου: «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Το μήνυμα της Αναστάσεως είναι διαχρονικό και πάντοτε επίκαιρο. Μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων και τους θυμίζει πως μετά το σκοτάδι έρχεται το φως. Έτσι και όλοι εμείς, παιδιά στα μάτια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πρέπει να μην απελπιζόμαστε. Αντιθέτως να δίδουμε στην κάθε ημέρα μας νόημα και έναν ανώτερο σκοπό. Ας ξεκινήσουμε με το να χαρίζουμε λίγη περισσότερη αγάπη και κατανόηση στον συνάνθρωπό μας. Χριστός Ανέστη σε όλους! Χρόνια πολλά και ευλογημένα!