
Γράφει ο Σεραφείμ Λερογιάννης
Στις 24 Ιανουαρίου 2025, δύο ημέρες μετά τα ογδοηκοστά τρίτα γενέθλιά του, άφησε την τελευταία του πνοή ο πιο διάσημος «ψηλός», κοντός του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, ο Μίμης Δομάζος.
Το ειδικό βάρος της φανέλας με το νούμερο 10, που φορούσε η ποδοσφαιρική του διάνοια και ευφυία, οι μαγικές του πάσες και επινοήσεις, καθώς και η επιτελικότητά του ήταν λίγες από τις αρετές του παχνιδιού του, που του χάρισαν εφ’ όρου ζωής το προσωνύμιο «στρατηγός». Αποφάσισα σήμερα αντί μνημοσύνου και συλληπητηρίων στους οικείους του και την ελληνική αθλητική οικογένεια, να καταθέσω το προσωπικό μου βίωμα, με τη γνωριμία που είχα μαζί του.
Στις 21 του Οκτώβρη του 2019 είχε επισκεφτεί το Καρπενήσι για να τιμηθεί, προσκεκλημένος της Δημοτικής Αρχής και του τότε δημάρχου Νίκου Σουλιώτη, ακραιφνών παναθηναϊκών αισθημάτων.
Με παραίνεση του επίσης γνωστών παναθηναϊκών αισθημάτων εφημέριου της ενορίας των Αγίων Ευρυτάνων, του γνωστού Παπαγιώργη, βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω στο πάνελ του Συνεδριακού Κέντρου Καρπενησίου, μεταξύ του Δομάζου και επισήμων παρουσία και του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Γεωργίου, για να προσφωνήσω τον πιο γνωστό Μίμη, μαζί με τον Παπαϊωάννου του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, εκ μέρους των φιλάθλων.
Αφού έλαβα τον λόγο, είπα: «Η πόλη μας φιλοξενεί σήμερα τον μοναδικό εν Ελλάδι «στρατηγό», γιατί όπως γνωρίζετε στην ελληνική Στρατιωτική Ιεραρχία, ο ανώτερος αξιωματικός περαίνων τη θητεία του αποστρατεύεται με τον βαθμό του αντιστρατήγου»
Στη συνέχεια έτεινα το χέρι μου προς αυτό του μεγάλου αρχηγού και συμπλήρωσα: «Η πόλη μας σας καλωσορίζει, μοναδικέ εν Ελλάδι «στρατηγέ». Μετά άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι της ένδοξης πορείας του Παναθηναϊκού, της οποίας είχε ηγηθεί ως τον τελικό κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, με τον Άγιαξ στο θρυλικό Γουέμπλεϊ του Λονδίνου στις 2 Ιουνίου1971.
Σαν τελείωσα, ο Μίμης γεμάτος ικανοποίηση, χαμογελώντας (αιώνιο χαρακτηριστικό του) έσκυψε στο αφτί μου και μου ψιθύρισε: «Μου φαίνεται πως όλα αυτά τα γνωρίζεις καλύτερα κι από μένα».
Για τον Μίμη Δομάζο θα ειπωθούν πολλά, θα γραφούν ακόμη περισσότερα. Στα μόνα που θα σταθώ είναι ότι στην εικοσαετή αθλητική του πορεία κατέκτησε 10 πρωταθλήματα (το ένα με τη φανέλα της ΑΕΚ) και τρία κύπελλα, ενώ αγωνίστηκε σε 490 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, 43 με την ΑΕΚ και 50 τιμώντας τη χώρα μας με το εθνόσημο στο στήθος, σημειώνοντας 139 συνολικά τέρματα.
Όλα ετούτα μαζί με άλλα πολλά και την οικουμενική αποδοχή που κατέκτησε μεταξύ των Ελλήνων, είμαι σίγουρος ότι θα αναγκάσουν τον ιστορικό του μέλλοντος να τον κατατάξει στην αθλητική αιωνιότητα.
«Στρατηγέ», «Μεγάλε Αρχηγέ»!
Και οι Ευρυτάνες σε αποχαιρετούν με σεμνότητα και σεβασμό στο τελευταίο σου ταξίδι, εκφράζοντας τις ευχαριστίες τους για ό,τι πρόσφερες στον Ελληνικό αθλητισμό και τη διαπαιδαγώγηση των νέων.
Μίμη, ελπίζω το παιχνίδι των αγγέλων να είναι πιο όμορφο απ’ αυτό που σε καταξίωσε εδώ, στην κοινωνία του οπαδισμού, της ιδιοτέλειας και των κοινωνικών αναισοτήτων.