Σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2021 μετράμε 17 γυναικοκτονίες και κανείς δεν ξέρει που θα κλείσει ο απολογισμός της χρονιάς. Και κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο απολογισμός της επόμενης και της μεθεπόμενης. Το Metooπιθανά να έφερε στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη των γυναικών που κακοποιούνταν ψυχικά, λεκτικά και σωματικά μέσα στις σχέσεις τους, να διεκδικήσουν μια νέα ζωή, χωρίς βία και καταπίεση. Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία μας και σ’ αυτό το θέμα φαίνεται να έχει δυο ταχύτητες και το δικαίωμά τους αυτό δεν συμβαδίζει με τα πατριαρχικά δεδομένα της και δυστυχώς και με το θεσμικό και νομικό πλαίσιο της χώρας μας. Οι δολοφονίες όλων αυτών των γυναικών πιθανά να είναι η αντανάκλαση αυτής της ασυνέπειας.
Αυτές οι δυο τελευταίες μέρες πέρασαν επίσης με κεντρική την είδηση για τον παρουσιαστή που αναρτούσε προσωπικά βίντεο σε σελίδες με πορνογραφικό περιεχόμενο. Κι απ΄ όλες τις δηλώσεις θέλω να κρατήσω αυτή του κολλητού του φίλου, που δήλωσε ότι πρέπει να βγει ο ίδιος και να αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια της κοπέλας. Χρειάζεται δηλαδή για να αποκατασταθεί η τιμή μιας κοπέλας να βγει και να μιλήσει, έστω και με μια απολογία, κάποιος που διέπραξε ένα αδίκημα, αρκεί όμως που είναι άντρας.
Η αντρική του υπόσταση, που ‘φοράει παντελόνια΄ δηλαδή ό,τι κι αν έχει γίνει τον καθιστούν ικανό να αποκαταστήσει μια γυναίκα. Από τα ματωμένα σεντόνια και τους παρθενικούς υμένες, έως την αποκατάσταση με παντρειά και το στεφάνι, έως και τον λόγο ενός άντρα, ακόμα και τη δημόσια απολογία του, ο φαλλός δεν λείπει από πουθενά. Για μερικούς η γυναίκα, η τιμή, η αξιοπρέπειά της, η ζωή της οφείλει να προσδιορίζεται ακόμα σήμερα συναρτήσει του άντρα και όχι αυτόνομα και όχι έστω σαν ανθρώπινο πλάσμα.
Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε για γυναικοκτονίες και όχι για ανθρωποκτονίες συνεπώς. Οι γυναίκες παραμένουν νομικά και θεσμικά απροστάτευτες και ακόμα και ο βιασμός προσδιορίζεται σε σχέση με την λογική του άντρα, μιας και αν δεν υπάρχει διείσδυση δεν θεωρείται για το νόμο βιασμός, αλλά απόπειρα και υπάρχει ακόμα η περίφημη ερώτηση της ανάκρισης σε τέτοιες περιπτώσεις: ‘τι έκανες όταν δέχτηκες την επίθεση;’, γιατί αν δεν ξέρεις ότι πρέπει να απωθήσεις, ο θύτης λέει μπορεί να το θεωρούσε και συγκατάθεση.
Αρκεί όμως η ποινική τυποποίηση του όρου για να αλλάξει το αποτέλεσμα και να εξαλείψειτις δολοφονίες γυναικών που έγιναν τα θύματα εξαιτίας του φύλλου τους και της αντίληψης ότι ανήκουν σε κάποιον που έχει την εξουσία πάνω τους. Πως θα αλλάξουν άραγε οι κοινωνίες μας που μεγαλώνουν άντρες και γυναίκες στην πόλωση και χωρίς την συμβολή της εκπαίδευσης στο θέμα; Είναι τρομακτικό να περιμένουμε το επόμενο μέτρημα…
