Ευρυτάνας εβδομάδας

12196

Θεατρική Ομάδα  Πολιτιστικού Συλλόγου Καρπενησίου

Έδρα: Καρπενήσι

Έτος έναρξης: 2005

Προσεχή παράσταση: “ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ”

Σκηνοθεσία: Βασιλίκη Σταμάτη

Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται:

Γιάννης Μπαλάς, Νίκος Ζαβός, Σπύρος Τσιούρης,Γιώτα Κοντοκώστα,Κική Κουκούτση, Βίκυ Σιαμπούλη, Μαρία Βουτσέλη, Ρούλα Βαστάκη, Κώστας Τσιάμης, Διονύσης Παρούτσας, Κώστας Καραγιάννης, Φωτεινή Χαντζοπούλου, Πάνος Στεργιάννης, Γιάννης Χαλαστάνης, Κώστας Μπαλλάς, Μαρία Ηλιοπούλου.

Αλήθεια, πώς περνούν το υπόλοιπο του βίου τους οι τρόφιμοι του γηροκομείου “Ευτυχισμένη δύσις”;

Σιτίζονται καλά; Έχουν θέρμανση; Έχουν ζεστασιά; Έχουν θαλπωρή κι αγάπη απ’ τη διεύθυνση;

Μήπως ερωτεύονται μεταξύ τους τώρα στα γεράματα; !!!

Μην τρομοκρατηθείτε και φύγετε απ’ την ανάρτηση, κανένας απ’ την ομάδα μας δεν είναι υποψήφιος!!!!

Έλα όμως που ξέρουμε ότι θα έρθετε στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου και θα ψηφίσετε όλοι την προσπάθειά μας!

“ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ” είναι ο τίτλος του νέου έργου σε σκηνοθεσία της Βασιλικής Σταμάτη. Παραστάσεις: 10, 11 και 12 Μαΐου στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου

Αφορμή για να της αφιερώσουμε τη στήλη αυτής της εβδομάδας, αυτό το χιουμοριστικό κάλεσμα επέλεξε η Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρπενησίου για την παράσταση που ανεβάζουν σε λίγες ημέρες στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου. Ο λόγος όμως βρίσκεται στο ουσιαστικό έργο και την προσφορά της ομάδας στην κοινωνία του Καρπενησίου και σίγουρα η αποφόρτιση μέσα από την τέχνη και ειδικά μέσα από το θέατρο, είναι αναγκαία πάντα, αλλά και γιατί όχι μέσα σε μια τεταμένη και αποπροσανατολισμένη προεκλογική περίοδο. Η σκηνοθέτης της ομάδας μας μιλά για το έργο που ανεβάζουν, τα πρώτα τους βήματα, την αξία του θεάτρου…

ΕΠ. Πως ξεκινάει το θεατρικό της ‘ταξίδι’ η ομάδας σας;

ΒΣ.  Ξεκινήσαμε το 2005 και είναι πλέον 14 χρόνια από την πρώτη ομάδα, την πρώτη παρέα που ξεκινήσαμε. Είχα μόλις πρωτοέρθει στο Καρπενήσι και γνώρισα πρώτα δυο, τρεις ανθρώπους του Πολιτιστικού Συλλόγου με την ίδια αγάπη για το θέατρο. Έτσι ξεκίνησε λοιπόν η ιδέα την εποχή που ο Σπύρος Τσιούρης ήταν πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, επίσης ο Κώστας Κεχριμπάρης και ο Γιάννης Χαλαστάνης. Ξεκινήσαμε λοιπόν την ιδέα και την κάναμε πράξη δειλά, δειλά στην αρχή μιας  και εγώ δεν είχα ξανασκηνοθετήσει μέχρι εκείνη την στιγμή αλλά μονάχα έπαιζα σε παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ. Έτσι λοιπόν πέρασαν και ζούμε την ομορφιά του θεάτρου για 14 χρόνια τώρα πια.

ΕΠ. Πως φτάσατε στον “ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ”;

ΒΣ. Είναι ένα έργο που το αγαπάω πολλά χρόνια, το είχα διαβάσει χρόνια, αν και δεν το έχω δει σε παράσταση. Είναι πραγματικά ένα σπουδαίο έργο, ένα μεγάλο νεοελληνικό έργο με εκπληκτικούς διαλόγους, με πλοκή, με αγωνία αλλά και με χιούμορ πολύ και με συγκίνηση πολύ ένα έργο που από την πρώτη στιγμή δηλαδή από τις πρώτες ατάκες το αγαπάς πολύ. Επίσης γράφτηκε από ένα πολύ μεγάλο νεοέλληνα συγγραφέα τον Μανώλη  Κορρέ. Πραγματικά σπουδαίος, από τους μεγαλύτερους Έλληνες συγγραφείς που έβγαλε αυτός εδώ ο τόπος και είναι ένας συγγραφέας καταγγελτικός, καταγγέλλει γενικώς την κοινωνική αδικία ή την όποια αδικία μπορούμε να δούμε γύρω μας γι’ αυτό και ασχολήθηκε με τέτοιου είδους θέματα και ένα από αυτά τα θέματα ήταν και οι οίκοι ευγηρίας, τα γηροκομεία, η εκμετάλλευση που γίνεται στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, η κακομεταχείριση, η καταπίεση. Θα τα δείτε δηλαδή όλοι οι θεατές που θα έρθουν να παρακολουθήσουν την παράσταση θα δουν μεγάλη αλήθεια μέσα σε αυτό το έργο.

ΕΠ. Το έργο έχει κοινωνικό περιεχόμενο;

ΒΣ. Είναι κοινωνικό ναι, είναι καταγγελτικό, καταγγέλλει δηλαδή στέκεται όχι με παθητικότητα απέναντι σε αυτά που λέγονται αλλά στέκεται με επιθετικότητα, ο συγκεκριμένος συγγραφέας και το κείμεν,ο απέναντι σε όσους αντί να προσφέρουν αγάπη στους ανθρώπους που έχουν δώσει τη ζωή τους γι αυτόν τον τόπο, τους εκμεταλλεύονται και τους κακομεταχειρίζονται. Συγχρόνως αφήνει ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι όταν ενωθούν οι άνθρωποι όλοι μαζί ακόμα κι αν είναι γέροι και αδύναμοι μπορούν να νικήσουν την αδικία.

ΕΠ. Τι κρατάει την ομάδα σας ενωμένη;

ΒΣ. Ο πρώτος πυρήνας, εμείς οι πρώτοι που φτιάξαμε ήταν – ήμασταν άνθρωποι που αγαπούσαμε την τέχνη, πολλές μορφές τέχνης, δηλαδή τα πρώτα μέλη πολλοί απ’ αυτούς ήταν άνθρωποι που είτε ασχολούνταν με την μουσική πολύ, είτε με το χορό, μέχρι εκείνη την στιγμή και που είχαν μέσα τους το μεράκι για το θέατρο. Από εκεί και πέρα βέβαια εννοείται ότι η φιλία και η δημιουργικότητα, η ανάγκη για δημιουργία, η ανάγκη του να ξεφύγεις από το τετριμμένο και την καθημερινότητα και βέβαια η συντροφικότητα και η φιλία είναι καταλυτικά που κρατάνε την ομάδα και που καλοδεχόμαστε και κάθε νέο μέλος που θέλει να έρθει και να συμμετέχει.

ΕΠ. Τι προσφέρει το θέατρο στον θεατή;

ΒΣ. Το θέατρο είναι η τέχνη των τεχνών. Είναι η τέχνη που γέννησε η Ελλάδα είναι ένα καθαρά ελληνικό δημιούργημα είναι αυτή η οποία άγει σε ανώτερες σφαίρες ψυχοδιανοητικές τον άνθρωπο  και μόνο γι’ αυτό αξίζει κανείς να παρακολουθεί την οποιαδήποτε θεατρική παράσταση, ειδικότερα παραστάσεις που υπηρετούν το υψηλό θέατρο, το καλό θέατρο, το ποιοτικό θέατρο γιατί πρέπει να κάνουμε και τέτοιου είδους διακρίσεις. Από κει και πέρα θεωρώ απαραίτητο και πάρα πολύ σημαντικό η τοπική κοινωνία να στηρίζει την τοπική δημιουργία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό και έτσι θα ξεφυτρώσουν και άλλα πράγματα δημιουργικά και θα πάρουν και άλλοι άνθρωποι κουράγιο και νεότεροι και να συμμετέχουν και στην δικιά μας ομάδα είτε να φτιάξουν άλλες δημιουργικές εργασίες και προτζεκτ ο καθένας. Η τοπική κοινωνία και οι άρχοντες και κυρίως οι άνθρωποι και η κοινωνία πρέπει να στηρίζουν την οποιαδήποτε καλλιτεχνική δημιουργική προσπάθεια γεννιέται από αυτόν τον τόπο, όχι μόνο τα ξενόφερτα και τα μεγάλα ονόματα που μπορεί να έρχονται εδώ αλλά ότι γεννάει ο τόπος.