Με την απειλή να βρεθούν εκ νέου εκτός των δομών υγείας έρχονται αντιμέτωποι στο τέλος του Ιουλίου περίπου 7.500 υγειονομικοί, λόγω του ότι αντιτίθενται στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού τους, ενώ παράλληλα τα πιστοποιητικά νόσησής τους πρόκειται να λήξουν. Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), Μιχάλης Γιαννάκος στρέφεται κατά των σχετικών αποφάσεων, με αφορμή δηλώσεις του υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη, σύμφωνα με τις οποίες το μέτρο της αναστολής εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, θα ισχύει όσο διαρκεί η πανδημία. Ο κ. Γιάννακος από την πλευρά του είχε αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής «Ποιοι λόγοι προστασίας της δημόσιας υγείας επιβάλουν τη συνέχιση αυτού του αχρείαστου, χωρίς υγειονομικό όφελος μέτρου, όπως απεδείχθη;» Με τη σειρά του ο Ιατρικός Σύλλογος Ευρυτανίας παίρνει θέση για το σημαντικό αυτό θέμα, τονίζοντας ότι τα νοσοκομεία θα αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα υποστελέχωσης, λόγω ενός μέτρου που πλέον πρέπει να επανεξεταστεί λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.

Όλη η επιστολή του Ιατρικού Συλλόγου Ευρυτανίας

«Σε εφαρμογή του άρθρου 206 του νόμου 4820/2021 για την υποχρεωτικότητα τού εμβολιασμού, για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά του κορωνοϊού COVID-19 όλο το προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό) σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας. Όσοι δεν εμβολιάζονται τίθενται προσωρινά σε καθεστώς αναστολής εργασίας, στερούμενοι του συνόλου των αποδοχών τους.

Με την παρέλευση πλέον της διετίας από την έναρξη της πανδημίας θεωρούμε πως είναι απαραίτητο να επανεξεταστεί το Θέμα της συνέχισης της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και να αναθεωρηθεί το εν λόγω άρθρο, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο της αποκτηθείσας εμπειρίας στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και τα δεδομένα της παρούσας φάσης, τα οποία είναι σαφώς διαφορετικά από τα αντίστοιχα που οδήγησαν στην επιβολή του συγκεκριμένου μέτρου.

Τόσο παγκοσμίως, όσο και στη χώρα μας έχει παρατηρηθεί μεταβολή στην πορεία της πανδημίας. Συγκεκριμένα με την εμφάνιση και επικράτηση της μετάλλαξης Όμικρον σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό εμβολιασμού στην κοινότητα παρατηρούμε μία περισσότερο μεταδοτική αλλά λιγότερο νοσογόνο λοίμωξη. Η δραματική αύξηση των κρουσμάτων δεν συνοδεύεται πλέον από ανάλογες αυξήσεις στους λεγόμενους «σκληρούς δείκτες» της πανδημίας, δηλαδή στον αριθμό των θανάτων και των ασθενών που έχουν ανάγκη από νοσηλεία σε ΜΕΟ.

Με βάση τα νεότερα δεδομένα είναι σαφής η υποχώρηση των επιτακτικών υγειονομικών συνθηκών που χαρακτήρισαν το μέτρο των αναστολών εργασίας των ανεμβολίαστων υπαλλήλων ως απαραίτητο για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι σημαντικές ελλείψεις στη στελέχωση των νοσοκομείων που θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία των ασθενών. ‘Ετσι αν προχωρήσουμε στην ανάλυση της σχέσης κόστους – οφέλους Θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η παραμονή των συναδέλφων υγειονομικών σε αναστολή εργασίας με βάση την επιλογή τους να μην εμβολιαστούν μάλλον βλάπτει παρά ωφελεί τη δημόσια υγεία. Απομακρυνόμαστε κατά συνέπεια από το Ιπποκρατικό «ωφελέειν ή μη βλάπτειν» που συνέβαλε στην ανάπτυξη της ιατρικής ως ορθολογικής επιστήμης με διαχρονικές αρχές και αξίες.»