Η δεκάχρονη και πλέον οικονομική κρίση, με τα συνακόλουθα της διετούς πανδημίας, ο επελαύνων ενεργειακός Αρμαγεδδών με το πληθωριστικό τσουνάμι και την ακρίβεια, οδήγησαν και οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση μεγάλα κοινωνικά στρώματα.
Ειδικά, οι νέοι μας είναι απογοητευμένοι όχι μόνο απ’ την κυβέρνηση αλλά και από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Είναι αυτοί που κτυπήθηκαν περισσότερο από τα μνημόνια, τα lockdown για την αντιμετώπιση της πανδημίας και αντιμετωπίζονται ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Εργάζονται με συμβάσεις μερικής απασχόλησης και αμείβονται με ψίχουλα. Εκτός από τις εκατοντάδες χιλιάδες που μετανάστευσαν ανά τον κόσμο για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, πτυχιούχοι νέοι αναγκάζονται να δουλεύουν ντελίβερι. Τα ευχολόγια του Έλληνα πρωθυπουργού και οι υποσχέσεις για φτηνή στέγη στους νέους δεν πείθουν κανέναν. Οι υποσχέσεις του συνιστούν συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης, για πότε;
Μέσα σ’ αυτή την παραζάλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το ταξίδι του στην Αμερική, από το γήπεδο των Bucks συμβουλεύει τους νέους και μεταξύ άλλων τους λέει, «…ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά, πόσα λεφτά θα βγάλουμε, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο. Να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά». Και ψάχνονται οι νέοι να εξηγήσουν, να μάθουν για την ολιστική ζωή, που δεν είναι άλλη, από τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής, φροντίζοντας ολόκληρο τον εαυτό σου. Μυαλό, σώμα, συναίσθημα και ψυχή. Δεν έχει αξία το χρήμα για τον κ. Μητσοτάκη, αφού από τα παιδικά του χρόνια δεν γνώρισε καμία από τις δυσκολίες που ζουν σήμερα οι νέοι στη χώρα μας, για την επιβίωση, τις σπουδές, την επαγγελματική τους αποκατάσταση και τόσα άλλα. Ένας άνθρωπος, από τους πλουσιότερους Έλληνες, που από την θέση εξουσίας από το 2019, έχει πολλές φορές στοχοποιήσει τους νέους από πολιτική του επιλογή κι όχι από συγκυριακή ανάγκη. Αν βγάζεις βέβαια (όπως κάποιος αυλικός του), 360.000 ευρώ το χρόνο, τα έχεις και στον τραπεζικό σου λογαριασμό, τότε είναι εύκολο να πεις, ότι το χρήμα δεν είναι το παν. Αν εισπράττεις όμως 7.000 ευρώ το χρόνο και δεν βγαίνει ο μήνας, πεινάς και χρωστάς, τότε σου λείπει.
Ο Πρωθυπουργός, θέλει τους νέους και τους πολίτες γενικά ελεύθερους από τα βάρη της ύλης. Χωρίς να νοιάζονται για μισθούς και συντάξεις. Του φαίνεται αδιανόητο να έχουν και οι άλλοι λεφτά πλην εκείνου και των περί αυτόν. Ωμή και κυνική η ομολογία μιας εξουσίας που απεχθάνεται αλλά και φοβάται τους νέους και το φοιτητικό κίνημα, όπως δείχνουν τα τελευταία γεγονότα. Τους καλεί να περιορίσουν τις διεκδικήσεις τους. Να βολεύονται με τα λίγα και με τα πολλά πάλι οι λίγοι, που τα έχουν κατοχυρωμένα. Αυτοί με τα διαχρονικά ισχυρά συμφέροντα, οι εκπρόσωποί τους και οι πολιτικοί φίλοι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.-
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
