27 Αυγούστου 1922. Ημέρα μνήμης θηριωδιών στη Σμύρνη,ξεριζωμού και προσφυγιάς..!

6539

Είναι μερικές ξεχωριστές ημερομηνίες που σημαδεύουν ανθρώπους,λαούς και ολόκληρα έθνη.Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά ζωντανεύουν μνήμες στο νου κάθε Έλληνα απο ‘κείνα τα ανατριχιαστικά γεγονότα και τις τούρκικες θηριωδίες σε βάρος του Μικρασιατικού ελληνισμού.Με την αναχώρηση και των τελευταίων τμημάτων του ελληνικού στρατού από τη Μ.Ασία,ήδη είχε αρχίσει η καταστροφή της Ελληνικής Ιωνίας με την ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων από την προέλαση των δυνάμεων του Κεμάλ Ατατούρκ και των ατάκτων ομάδων των περιβόητων τσετών.Πρώτο θύμα εκείνης αποφράδας ημέρας ήταν ο με τον φρικιαστικό θάνατο Μητροπολίτης Σμύρνης,Χρυσόστομος,ο οποίος αν και του προτάθηκε να λάβει άσυλο από το εκεί Γαλλικό προξενείο,προτίμησε να
παραμείνει δίπλα στο ποίμνιό του και να θυσιαστεί.Αρκετοί χρονογράφοι,ιστορικοί και συγγραφείς περιέγραψαν με ατέλειωτο μελάνι πειστικώτατα εκείνα τα γεγονότα,αν και από τουρκικής πλευράς μέχρι και πρότινος διαστρέβλωναν,ως συνήθως,τα πραγματικά περιστατικά.Η πέννα της Διδώς Σωτηρίου στο “Οι νεκροί περιμένουν”βιβλίο της , περιγράφει παραστατικώτατα εκείνες τις στιγμές,όση ανατριχίλα κι αν αναδύουν. “…Η Σμύρνη είχε παραδοθεί στις φλόγες και στο αίμα.Ο κόσμος στριμωχνόταν στην παραλία ζητώντας προστασία απ’τον Αγγλογαλλικό στόλο και παρακαλούσε τους συμμάχους του να τον σώσουν απ’το λεπίδι.Μα οι ξένοι είχαν,λέει,διαταγές να μην επεμβαίνουν ! Και κάθονταν,πάνω στα καράβια τους με σταυρωμένα τα χερια,κοίταζαν σαν θεατές και φωτογράφιζαν το φοβερό μαρτύριο ενός ολόκληρου πληθυσμού.Όσοι είχαν λεφτά,έδιναν μια ολόκληρη περιουσία για να τους πάρουν οι βάρκες.Μα τις περισσότερες φορές τους εκτοπίζανε άλλοι πιο χειροδύναμοι και σβέλτοι,σπρώχναν τους πρώτους κι άρπαζαν τη θέση τους.Κι οι βάρκες,κάθε τόσο,αναποδογύριζαν και οι άνθρωποι πνίγονταν μέσα στον πανικό σαν τις μύγες…” Τι και αν πέρασαν τόσα χρόνια από τότε,τι κι αν οι προσφυγικές βάρκες έγιναν μηχανοκίνητες ή πλαστικές ,με τον ίδιο τρόπο γίνονται τα νερά της Μεσογείου και του Αιγαίου υγροί τάφοι για πολλούς μικρούς “Αϊλάν”. Οι ψυχές τους όμως θα στοιχειώσουν την αδιάφορη και απάνθρωπη Ευρώπη και θα φτεροκοπούν για πολύ ακόμα πάνω απ’τα κύματα του Αιγαίου χωρίς σταματημό..!

Κώστας Μπουμπουρής

Συγγραφέας-Αστυν.Δ/ντής ε.α.

(k.boubouris@yahoo.gr)