Ο Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968), ο επονομαζόμενος και «Γέρος της Δημοκρατίας», ένας αστός, δημοκρατικός πολιτικός και πολίτης, πιστός στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Ηγήθηκε σε μια φάση της πολιτικής μας ιστορίας του ανένδοτου αγώνα, ενάντια στο πραξικόπημα των ανακτόρων, που είχε καθαιρέσει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, ανοίγοντας το δρόμο στην απριλιανή χούντα. Ένα καθεστώς που αλυσόδεσε τον Ελληνικό λαό, ταπείνωσε τη χώρα και δημιούργησε την κυπριακή τραγωδία, άλλη μια οδυνηρή ήττα του Ελληνισμού.
Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Γεώργιος Παπανδρέου συνελήφθη, κρατήθηκε στο Κέντρο τεθωρακισμένων στο Γουδή και στις 14/5 λόγω της βεβαρημένης υγείας του τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Στις 24/10 εισήχθη στον Ευαγγελισμό, τα ξημερώματα 31/10 υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση και την επόμενη μέρα συνεπεία εγκεφαλικής θρομβώσεως έφυγε απ’ τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
Η κηδεία του θα γινόταν στις 3/11 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η σορός του μεταφέρθηκε πιο νωρίς στο παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, όπου αμέτρητοι πολίτες αποχαιρετούσαν το νεκρό, αγκαλιάζοντας και φιλώντας το φέρετρό του. Η χούντα δια του εκπροσώπου της, υφυπουργού Βοβολίνη, ανακοίνωσε στους οικείους του, πως η κηδεία θα γίνει δημοσία δαπάνη και η κυβέρνηση και θα εκπροσωπηθεί από τον ίδιο. Ο γιός του, Ανδρέας Παπανδρέου, δεν παρευρισκόταν, λόγω των γνωστών διώξεών του απ’ τους απριλιανούς και την συμμετοχή του σε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις στο εξωτερικό. Η οικογένεια δεν δέχτηκε τις φιλοφρονήσεις της χούντας και η Μαργαρίτα Παπανδρέου δυνατά και εις υπήκοο όλων απάντησε στον εκπρόσωπό της:
«-Δεν δεχόμαστε κύριε, να παραστεί κάποιος από εσάς στην κηδεία. Αν και δεν θα τολμούσατε, γιατί εκεί θα είναι ο λαός!»
Το τι έγινε αυτή τη μέρα στη Μητρόπολη μέχρι το νεκροταφείο δεν περιγράφεται ! Επαναλήφθηκε μια κορυφαία Αντιστασιακή εκδήλωση, σαν αυτή που έγινε στις 27/2/1943 μεσούσης της Κατοχής στην κηδεία του μεγάλου ποιητή, Κωστή Παλαμά.
Μια λαοθάλασσα, 300.000 ανθρώπων, τιμώντας το νεκρό, τιμούσε συγχρόνως και όλους τους φυλακισμένους, τους βασανισμένους, τους εξόριστους πατριώτες, διαδηλώνοντας ενάντια στη χούντα και τις δυνάμεις που την έφεραν στην εξουσία. «…Περνώντας απ’ την πλατεία Συντάγματος, γράφει ο Τάκης Παπαγεωργόπουλος, ο ηρωικός Λοχαγός στη δίκη Ασπίδα, όλοι ξεχάσαμε το ‘’πιστεύουμε στη λαοκρατία’’. Είχαμε τότε άλλες προτεραιότητες. Ο κοινός μας εχθρός ήταν η ξενοκίνητη χούντα των Συνταγματαρχών…»
Αν και η Αστυνομία απαγόρεψε τις εκδηλώσεις, οι ‘’διαδηλωτές’’ φώναζαν: «Παπανδρέου», «Σήκω Γέρο να μας δεις», «Δημοκρατία», «Ελευθερία», «Κάτω η χούντα». Η κηδεία μετατράπηκε σε ένα πρώτο συλλογικό ξέσπασμα του λαού κατά του βάρβαρου ολοκληρωτικού καθεστώτος. Έγιναν συλλήψεις, κυρίως νέων και φοιτητών. Οι «ταραξίες» καταδικάστηκαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο με συνοπτικές διαδικασίες σε ποινές φυλάκισης 8 μηνών μέχρι 4 χρόνια.
Μάταια όμως, παρά την τρομοκρατία, το ποτάμι δεν γύριζε πίσω!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
