Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Εκδόσεις Λιβάνη
Το μυθιστόρημα «Εκατό Χρόνια Μοναξιά» (1967) του Κολομβιανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο φανταστικό χωριό Μακόντο και αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Μπουενδία σε διάρκεια επτά γενεών, αποτυπώνοντας την άνοδο και την πτώση ενός κόσμου που συνδυάζει το ρεαλιστικό με το φανταστικό.
Η πλοκή ξεκινά με τον ιδρυτή του χωριού Μακόντο, Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία, και τη γυναίκα του Ούρσουλα, οι οποίοι το ιδρύουν σε μια απομονωμένη περιοχή, αναζητώντας μια νέα αρχή. Η οικογένεια Μπουενδία σύντομα γίνεται το επίκεντρο του χωριού, όμως οι επόμενες γενιές παγιδεύονται σε έναν κύκλο επανάληψης λαθών, πάθους, εσωστρέφειας και αναζήτησης νοήματος. Μέσα από αλλεπάλληλες γενιές με τα ίδια ονόματα (Χοσέ Αρκάδιο και Αουρελιάνο), οι χαρακτήρες βιώνουν πολέμους, έρωτες, προφητείες και τραγωδίες. Το πέρασμα του χρόνου στο Μακόντο φαίνεται να είναι κυκλικό, καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, ενώ η κατάρα της μοναξιάς βαραίνει όλο και περισσότερο κάθε νέα γενιά. Το χωριό σταδιακά χάνει τη ζωντάνια του, καταστρέφεται από φυσικές καταστροφές και ιστορικές αλλαγές, μέχρι που στο τέλος έρχεται η τελική πτώση του Μακόντο και της δυναστείας των Μπουενδία. Όλα κλείνουν μέσα σε μια προφητεία που είχε γραφτεί πριν από χρόνια, αλλά μπορούσε να διαβαστεί μόνο όταν όλα θα είχαν τελειώσει.
Στην αφήγηση του Μάρκες, το υπερφυσικό γίνεται καθημερινό και το καθημερινό αποκτά μυθικές διαστάσεις. Οι ήρωες του έργου παλεύουν με την αγάπη, τη μοίρα, την επανάληψη της ιστορίας και τη μοναξιά, που γίνεται σχεδόν κληρονομική κατάρα. Το έργο σχολιάζει, μέσα από συμβολισμούς και αλληγορίες, την ιστορία και την ταυτότητα της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την ανθρώπινη κατάσταση συνολικά.
Η μοναξιά του τίτλου δεν περιγράφει απλώς τη φυσική απομόνωση, αλλά μια βαθύτερη υπαρξιακή αποξένωση. Παρά την έντονη παρουσία της οικογένειας και της κοινότητας, οι χαρακτήρες του έργου φαίνονται συχνά παγιδευμένοι στον εσωτερικό τους κόσμο, ανίκανοι να σπάσουν τον κύκλο της επανάληψης και της λήθης. Ο Μάρκες δεν μας λέει απλώς μια ιστορία — μας ψιθυρίζει κάτι για τη ζωή, την αγάπη και τη μοναξιά που όλοι κουβαλάμε.
Ένα βιβλίο που, μόλις το τελειώσεις, σε κάνει να θέλεις να το αρχίσεις πάλι — σα να μη θέλεις να αφήσεις το Μακόντο ποτέ.
