Ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση τα νέα μέτρα κατά της διασποράς του κορωνοϊού, τα οποία μετά το καθολικό κλείσιμο στη χώρα για μια ακόμη φορά, φέρνουν και την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ. Μόλις έχω ακούσει την είδηση και οδηγώ από τη δουλειά. Η ώρα έχει πάει περίπου 7 το βραδάκι και τα χωριά μας ερημωμένα. Όχι μόνο δεν κυκλοφορεί ψυχή, αλλά δεν φέγγουν καν τα παράθυρα των σπιτιών. Ένα σκηνικό απόλυτα τρομαχτικό. Δεν επικρατεί η συνήθης ησυχία της γαλήνης των Αγραφιώτικων χωριών, αλλά μια τρομαγμένη σιωπή που μαντρώνει τον άνθρωπο και τον κρατάει γερά απ’ το πόδι, να μην κάνει βήμα.
Καθώς προχωρώ συναντώ το ίδιο σκηνικό σε όλα τα χωριά, και ενώ το τρομακτικό τοπίο συνέχιζε να απλώνει το σκοτάδι του, στο ραδιόφωνο ακούγεται ‘ο λύκος’ της Αρλέτας. Ένα τραγούδι που ενώ έχει γλυκιά μουσική και μιλά με παραπομπές στο γνωστό παιδικό τραγουδάκι ‘λύκε λύκε είσαι εδώ…’, γράφει τα πιο σοβαρά, τα πιο επικίνδυνα και ίσως σκοτεινά.
«Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω
στα κελιά τους οι άνθρωποι, ύπνο κάνουν ελαφρό
είναι ελεύθεροι οι δρόμοι για κυνηγητό
είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις, κλείσε το ρολό
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
βγαίνω από τη φωλιά μου και σε κυνηγώ
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ ακολουθώ
όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο
είμαστε όλοι μπερδεμένοι στο δικό του νόμο
Δόντια βγάζουνε τα αστέρια,
νύχια φύτρωσαν στους δρόμους,
ξέφρενη η νύχτα παίζει
κλέφτες και αστυνόμους
Όταν πέφτει το σκοτάδι βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
στη χαμένη πολιτεία και ζητά τροφή
κλειδωμένα είναι τα αρνάκια, ζαχαρένιο το κλειδί
κάτι απόμερα παγκάκια, θάμνοι και σιωπή
Λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εκεί
είναι η άγρια πλευρά σου που με συγκινεί
Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
όπου ανθίζει το σκοτάδι, όπου ανθίζει το σκοτάδι
Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω
(Αρλέτα – Ο λύκος από το δίσκο ‘Ένα καπέλο με τραγούδια’, 1981)
Ένα τραγούδι που περιγράφει ακριβώς την κατάσταση που ζούμε, μια κατάσταση πανικού, φόβου, κυνηγητού, με πρόβατα και λύκους. Μια κατάσταση ‘όπου ανθίζει το σκοτάδι…’.
Στην αντίπερα όχθη όμως, λίγες μέρες μετά, τα ξημερώματα της Κυριακής γιορταζόταν το Diwali, το Φεστιβάλ των Φώτων στην Ινδία αλλά και σε πολλά άλλα μέρη, κάτι σαν να λέμε τα Φώτα εδώ στην Ελλάδα. Μια μεγάλη γιορτή, ίσως η μεγαλύτερή τους, που έχει ως σκοπό κάθε άνθρωπος που συμμετέχει να δεχτεί τη θεϊκή φώτιση που θα διώξει τα σκοτάδια του καθενός, όποια και αν είναι αυτά και θα τον φέρει στο Φως της Γνώσης, θα διώξει όλα τα εμπόδια που έχει μπροστά του και μέσα του. Και όταν είδα εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, διαφόρων θρησκειών, να ανάβουν τα κεράκια τους για να προσευχηθούν στο Θεό για θεϊκή διαφώτιση και βοήθεια, τότε κατάλαβα ότι δεν ανθίζει το σκοτάδι όταν καλούμε το φως όλοι μαζί και με πίστη.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
