«…Εγώ που σας ιστορώ εδώ, Δασιά με λένε ! Γεννήθηκα στις πέτρινες πτυχώσεις της ιστορίας σε δίσεχτους χρόνους. Λαγγεύω για την αλήθεια με το ελάχιστο φως των ματιών μου που γέρασε. Οι εικόνες ακαθόριστες, παλιές και ξεθωριασμένες. Ένα αθώο φόρεμα της νιότης μου πλαταγίζει νοερά στον αέρα. Η βροχή και η αμφιβολία εξατμίζονται σαν παλιά πεπρωμένα…» Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα επαρχιακό γηροκομείο. Η Δασιά, η ηρωίδα, απολογείται στο θεό για τις αμαρτίες, τα κρίματα και τα φονικά που βαραίνουν την πολυτάραχη ζήση της. Τα γεγονότα και οι εκδοχές τους εναλλάσσουν ρόλους ή αποσιωπώνται μες στη λήθη. Ο τόπος καταπίνει το χρόνο, το πραγματικό μπλέκεται με το φανταστικό, το όνειρο παίρνει το πάνω χέρι από την πραγματικότητα, η ζωή παντρεύεται στο τέλος το θάνατο… «Απολογούμαι θα πει πως θέλω να αναπαυτώ οριστικά μες στην ευρύχωρη αγκάλη της συγνώμης σας»…
Είναι το οπισθόφυλλο του πρώτου μυθιστορήματος του Ευρυτάνα (από Μάραθο Αγράφων) Πάνου Νιαβή, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. Παρουσιάστηκε στον κατάμεστο υπαίθριο χώρο του καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, στις 30-6-2022 και ώρα 19.30’. Παρουσιαστές οι συγγραφείς, Εύα Μαθιουδάκη, Μιχάλης Σπέγγος και η ηθοποιός Κερασία Σαμαρά. Η Βασιλική Καρακώστα μάγεψε με τη φωνή της (α καπέλα) ερμηνεύοντας δυο παραδοσιακά τραγούδια που εμπεριέχονται στο βιβλίο. Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο δημοσιογράφος Ηλίας Προβόπουλος.
Το μυθιστόρημα γυρίζει και μεταφέρει τον αναγνώστη αρκετά πίσω στον τόπο και στο χρόνο. Τόπος κάποιο χωριό των Αγράφων, αλλά και οι γύρω περιοχές, που περιπλανήθηκε η Δασιά, κυρίως στα χρόνια του Εμφύλιου, αλλά και αργότερα. Σε έξι μήνες μετά από ένα αναγκαστικό γάμο, που τον επέβαλλε ο δυνάστης πατέρας της, έμεινε χήρα και έγκυος, αφού ο Γίας, ο άντρας της, σκοτώθηκε σαν αντάρτης. Από ‘κει και μετά η Δασιά επιδίδεται στον αέναο αγώνα της επιβίωσης, ανάμεσα σε συνταρακτικά γεγονότα, ανέχεια και κακοτυχιές, μαστιγώνει το παρόν της, εκπορνευόμενη, βιαζόμενη πολλές φορές, αποκτά και εξώγαμο τέκνο. Σε μια εποχή που η γυναίκα θεωρούνταν «πράγμα», μέσα στην απαξίωση και τον κατατρεγμό. Ήρωες του μυθιστορήματος είναι αρκετοί κι ο καθένας τους εμφανίζεται στην ώρα του, γεννήματα της ταραγμένης τους εποχής. Όπως είπε ο εισηγητής Σπέγγος, «… η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι ζωντανή, νευρώδης, τολμηρή, παντρεύοντας την ντοπιολαλιά με την καθομιλουμένη, όπως θα συμφωνούσε και ο Νίκος Καζαντζάκης».
Εγώ θα προσθέσω, πως ο συγγραφέας είναι φανταστικός λεξιθήρας και λεξισυλλέκτης. Αξιέπαινη η προσφορά του συγγραφέα για ένα όμορφο καλοκαιρινό ταξίδι του αναγνώστη. Καλοτάξιδο το συνταρακτικό βιβλίο σου, φίλε Πάνο !
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
