Το 1967 είχαμε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ μετά την αλήστου μνήμης ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (όπως την έλεγαν οι χουντικοί) το ίδιο και φέτος.
Ο σπόρος της χούντας έπεσε σε εύφορη γη και ριζοβόλησε. Η μεταπολίτευση ανέκοψε τη βλάστησή του αλλά δεν το ξερίζωσε. Το αντίθετο το λίπανε, το πότισε και το υπέθαλψε με την κομματοκρατία, τη ρουσφετολογία, τη διαπλοκή και γενικά τη διαφθορά, με αποτέλεσμα η χούντα να νεκραναστηθεί με το πομπώδες όνομα Χρυσή Αυγή.
Μετά την μεταπολίτευση το όποιο λαϊκό κίνημα που αναπτύχθηκε ήταν αρρωστιάρικο και εν πολλοίς ύποπτο. Το αντίστοιχο πολιτιστικό κίνημα ήταν κι αυτό ισχνό και μαράθηκε πριν καρποφορήσει.
Ο φασισμός είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα στο σώμα και την ψυχή του λαού, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Παγκόσμιας Οικονομικής Ολιγαρχίας. Τα διάφορα φασιστικά πολιτικά μορφώματα καραδοκούν μέχρι το νόσημα να επεκταθεί ώστε να μπορέσουν να αρπάξουν την εξουσία. Ευτυχώς που τα Κέντρα Εξουσίας είναι υπέρ της “δημοκρατικής” διαχείρισης της πολιτικής, αλλιώς εις το διηνεκές θα αιματοκυλιόμασταν με θριαμβεύοντα το φασισμό.
Οι έφηβοι του 1967 είναι -είμαστε- η σημερινή “κυβερνώσα γενιά”. Οι μισοί από μας τότε βούλιαξαν στα χουντικά παραληρήματα κι άλλοι μισοί παγιδευτήκαμε σε αριστερές φαντασιοκοπίες. Είναι άξιον θαυμασμού, αποκτήσαμε-όσο και όσοι αποκτήσαμε- έναν στοιχειωδώς ορθολογικό πολιτικό λόγο.
Τα σπλάχνα της δικής μας γενιάς είναι ο διεφθαρμένος, ιδιοτελής και κατάπτυστος λαός (όσοι είναι) που αποτελεί τη μάνα και τη τροφό του φασισμού. Αν εμείς γεννήσαμε τούτο το νέο –και ταυτόχρονα παμπάλαιο- αυγό του φασισμού, αναρριγούμε όταν βλέπουμε ότι από τις νέες γενιές δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες επώασης αυτού. Ελπίζουμε μια σκοτεινή αυγή, να βγει ψόφιο το φιδάκι του φασισμού!
Χρέος όλων μας είναι να παλεύουμε για τον εξορθολογισμό της πολιτικής μας ζωής και την υποστύλωση της σημερινής άρρωστης και ετοιμόρροπης Δημοκρατίας μας. Όταν η Δημοκρατία καταστεί δικτατορία με φερετζέ, τότε η δικτατορία χωρίς φερετζέ θριαμβεύει και προκαλεί ανεπούλωτες πληγές στο κοινωνικό σώμα, ώσπου να καταρρεύσει από το βάρος των ιδίων αυτής αμαρτημάτων, όπως συνέβη και με την απριλιανή χούντα.
