Επί εφτά χρόνια που αρθρογραφώ στον Ε.Π. την πρώτη Τετάρτη του κάθε Απρίλη την αφιερώνω στην εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη που έγινε 60 χρόνια πριν, ένα ελάχιστο αφιέρωμα στον μεγάλο ασυμβίβαστο δημοκράτη αγωνιστή. Εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες αξημέρωτα την Κυριακή στις 30 Μάρτη 1952 παρά τις διεθνείς κινητοποιήσεις του δημοκρατικού κόσμου, ενώ κρατούνταν στις φυλακές πολιτικών κρατουμένων του Χαϊδαρίου. Ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε., αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και στέλεχος του Δ.Σ.Ε κατά τον βάρβαρο εμφύλιο ο Μπελογιάννης.
«…Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγα όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθαν στο υπ’ αριθ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη. –«Σήκω Νίκο». Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει : -«Πάμε για καθαρό αέρα;» -«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση»…
Ήταν Κυριακή ! Στις 30 Μάρτη 1952. Μέρα που κατά τη διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις. Πριν ακόμη χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 04.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν ‘’Νέους Παρθενώνες’’ στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα. Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας πριν από 58 χρόνια σαν σήμερα. Την ίδια μέρα που το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο και οι πάτρωνές τους, οι Αμερικάνοι, εκτέλεσαν τον Νίκο Μπελογιάννη, ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος στον Άι Στράτη, στο ποίημά του ‘’Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο’’, γράφει :
‘’Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε. Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία. Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μην νυχτώσει…’’ (Απόσπασμα άρθρου Γιώργου Κορωναίου στην εφημ.’’ Προοδευτική Αλλαγή’’, 30-3-2020).
Σαν επιστέγασμα της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη ιστορική και αμίμητη έχει μείνει, η ανοιχτή επιστολή της μάνας του Νίκου Μπελογιάννη προς τους «ανθρώπους όλης της γης» και δημοσιεύτηκε λίγες μέρες μετά σε παράνομη τότε αριστερή εφημερίδα. Η επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε στον Ε.Π. στην από 5-4-2017 όμοια αρθρογραφία μας. Το κόκκινο γαρύφαλλο που κρατούσε ο Μπελογιάννης κατά την διάρκεια της δίκης του ενέπνευσε τον ζωγράφο-σκιτσογράφο Πάμπλο Πικάσο και αντιπροσωπεύει πλέον τους αγώνες για ειρήνη κι ευτυχίας των λαών και την προσωπικότητα του αδικοχαμένου Μπελογιάννη.
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr) 
