Όταν ένας Ποιητής αυτοβιογραφείται
Γράφει ο Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος
Νοέμβριος. 2021. Πρόσωπα και Σκιές, ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιώργου Ν. Ευσταθίου. Ένας Ποιητής «αυτοβιογραφείται». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός. Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του ποιητή και εκλεκτού φίλου Γιώργου Ευσταθίου. Εν αρχή Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ εν συνεχεία ΟΙ ΔΕΞΙΟΧΕΙΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ. Έπειτα από δύο ποιητικές συλλογές, έρχεται στο φως το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο: ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ. Κείμενα και μνήμες από την ζωή του. Τύπος ρομαντικός, μποέμ, επαναστάτης, ξεχωριστός, σπάνιος κι ακριβός! Ένα πρόσωπο που είμαι σίγουρος πως όσοι έχουν την τύχη να τον γνωρίσουν προσωπικά θα τον εντάξουν στους λίγους, εκλεκτούς.
Ο Γιώργος Ευσταθίου με το συγκεκριμένο έργο στρέφει τους «προβολείς» και σε άλλα πρόσωπα, φιλικά κι ενίοτε ερωτικά. Πρόσωπα σχεδόν τα περισσότερα καταξιωμένα και δημοφιλή στο κοινό. Όλα δοσμένα με την ποιητικότητα που τον διακρίνει. Ακόμη και τις Σκιές. Τα δύσκολα και μελανά σημεία του βίου του.
Η εξιστόρηση ξεκινά με ένα άλλο ποιητικό πρόσωπο, αγαπημένο του συγγραφέα, τον Γιώργο Ιωάννου, έπειτα διαβάζουμε για τους: Γιάννη Τσαρούχη, Μάνο Χατζιδάκι, Κώστα Ταχτσή, Γιώργο Χρονά, Ζυράννα Ζατέλη, Γιώργο Μαρίνο, Μιχάλη Κατσαρό, Τζίμη Πανούση, Μελίνα Μερκούρη, Γιάννη Κοντό, Ντίνο Χριστιανόπουλο, Γεωργία Βασιλειάδου και πολλά ακόμη πρόσωπα.
Στην συνέχεια ακολουθεί το κεφάλαιο: Εν χρω κεκαρμένος όπου παρακολουθούμε την στρατιωτική θητεία του ποιητή, για να συνεχίσει πως καζούρα ή bullying, το ίδιο κάνει. Ακολουθώντας, έναν ανορθόδοξο τρόπο αυτοβιογραφίας, μας οδηγεί στα παιδικά του χρόνια και το πρώτο κουδούνι, τα πρώτα ραβασάκια κι αργότερα στον Νοέμβριο του 1973 και στο Πολυτεχνείο.
Ύστερα, έρχονται Οι ήσυχες νύχτες του Αυγούστου με τις σκόρπιες σελίδες, και από τις επισκέψεις στο Άγιο Όρος μας οδηγεί στο νυκτερινό κλαμπ της Αθήνα Εργοστάσιο σαν ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Ακολουθούν, τα «καθαρά» γενέθλια, το ξενοδοχείο Κέκρωψ καταλήγοντάς σε τρεις χριστουγεννιάτικες ιστορίες των παιδικών του χρόνων. Ο Γιώργος Ευσταθίου γράφει για μια ολόκληρη εποχή της Ελλάδας μέσα από Πρόσωπα και γεγονότα, για μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του Γιώργου Χαρωνίτη:
Για μένα, αν και έχω διαβάσει τα περισσότερα κείμενα στην πρώτη τους δημοσίευση και τα έχω απολαύσει για την αφηγηματική τους δυναμική, αυτό το βιβλίο είναι ένας τρόπος να ξανακερδίσω τον χρόνο που δεν έχω μοιραστεί με τον παιδικό μου φίλο και να ζήσω μαζί του τον θίασο που ο ίδιος περιγράφει με τον τίτλο που δίνει: Πρόσωπα και Σκιές. Όλα -και κυρίως τα αισθήματα- περνάνε μέσα από αυτές τις σελίδες.
