Γράφει ο: Δημήτρης Μαντέκας
Μέλος ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ευρυτανίας
Παραμένει η παρακαταθήκη μιας εξεγερμένης γενιάς, που δημιούργησε ένα ιστορικό ορόσημο, και κανείς, όσο κι αν το αμφισβητήσει, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί το θάρρος, την αυταπάρνηση, τη θυσία, την τόλμη, τον ηρωισμό, την προσφορά και τη συμβολή όλων εκείνων των νέων τότε που το δημιούργησαν και αγωνίστηκαν για να πέσει η δικτατορία, με όραμα για μια άλλη καλύτερη κοινωνία. Το Πολυτεχνείο «δεν ήταν σπορά της τύχης, αλλά ώριμο τέκνο της ανάγκης».
Το Πολυτεχνείο συμπυκνώνει, διαχρονικά και οικουμενικά στοιχεία με αγωνιστικά χαρακτηριστικά, πάντα επίκαιρα. Ακούμε να αντηχούν στους δρόμους συνθήματα που εκφράζουν αδικαίωτους πόθους, ελπίδες και προσδοκίες της νεολαίας και του ελληνικού λαού.
Παρά τα όποια βήματα που έγιναν κατά καιρούς το παρόν παραμένει σκοτεινό. Με διάφορα προσχήματα λαμβάνονται μέτρα περιορισμού δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κατάληξη μιας πολύμηνης έντονης διεργασίας που γινόταν μέσα στον φοιτητικό χώρο. Σταθμός η εξέγερση της Νομικής, τον Φλεβάρη, όμως πρώτο σημαντικό βήμα ήταν η συγκρότηση, τον Γενάρη του 1973, ενός κινήματος στην ΑΣΟΕΕ, που οδήγησε στην έκδοση προκήρυξης για το ακαδημαϊκό περιεχόμενο των σπουδών, αλλά και στη δίωξη των 12 πρωτεργατών φοιτητών. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν, ΑΣΟΕΕ, Νομική παρά τα μέτρα εναντίον μας, στράτευση φοιτητών, κλήσεις στην ασφάλεια, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια μας εδραίωσαν την πεποίθηση ότι πλέον οι αγώνες μας έμπαιναν σε άλλο ανώτερο επίπεδο και είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με τη δικτατορία.
Η δυναμική της εξέγερσης ξεπέρασε δισταγμούς, αντιρρήσεις και ενδοιασμούς , κεντρίζοντας τα αντιδικτατορικά ένστικτα του λαού της Αθήνας που αρχίζει το τριήμερο να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Το κλίμα που επικράτησε αυτές τις μέρες ήταν μαγικό και θα έλεγα ανέλπιστο.
Τα γεγονότα εκείνων των ημερών αλλά και τα όσα προηγήθηκαν να φτάσουμε εκεί έχουν μείνει χαραγμένα όχι μόνο στη μνήμη μας αλλά στην ζωή μας στις απόψεις μας και καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις αξίες μας την κοινωνική και πολιτική μας πορεία.
Σηματοδότησαν πολλά και σημαντικά μεταξύ των οποίων:
Την πλήρη αποτυχία του πειράματος «φιλελευθεροποίησης» της δικτατορίας δηλαδή της «ομαλής» μετάβασης σε ένα νομιμοποιημένο καθεστώς τύπου κοινοβουλευτισμού που δυστυχώς ένα μικρό έστω μέρος του πολιτικού κόσμου φλέρταρε ανοιχτά και δεν απέκλειε τη συμμετοχή του.
Σήμανε την αρχή του τέλους της δικτατορίας που κατέρρευσε αργότερα με τη τραγωδία της Κύπρου.
Συνέβαλε σημαντικά στις πολιτικές εξελίξεις της μεταπολίτευσης.
Ιστορικά κάθε σημαντικό γεγονός όσο περνάει ο χρόνος περιβάλλεται όλο και περισσότερο με μυθοπλασίες και διαστρεβλώσεις. Αυτό εξυπηρετεί όσους θέλουν να φέρουν στα μέτρα τους την ερμηνεία των γεγονότων για τους δικούς τους σκοπούς και άλλους που δικαιολογούν την απραξία τους ή την αντίθεσή τους παρουσιάζοντάς τα σαν υπερβατικό μύθο.
Κάθε τι παίρνει μια θέση στην ιστορία! Πώς όμως; Ένα τόσο καθοριστικό γεγονός δεν θα μπορούσε όσο και αν κάποιοι το ήθελαν να ξεχαστεί; Επιλέχτηκε όμως ο πιο βατός δρόμος της υποβάθμισης μετατρέποντάς το σε σχολική γιορτή.
