Σε σήριαλ μετατράπηκε η επικοινωνία στα χωριά των Αγράφων. Και όχι μια απλή σειρά, αλλά σε καθημερινό δραματικό σήριαλ, από αυτά που καταντούν παρατραβηγμένα μετά από λίγο.
Τι να πρωτοπώ για το ανύπαρκτο σήμα των κινητών ή για τις ασταμάτητες διακοπές και βλάβες των σταθερών τηλεφώνων; Να μιλήσουμε για την επί πολλά χρόνια εγκατάλειψη και απαξίωση των κατοίκων και επιχειρηματιών που δεν είχαν καν πρόσβαση στο διαδίκτυο και προσπαθούσαν να εξυπηρετηθούν με δορυφορικές συνδέσεις που και περιορισμένες ήταν και κόστιζαν τριπλάσια από μια κανονική σύνδεση; Να μιλήσουμε για τον αγώνα που δώσαμε όλοι τόσα χρόνια με αποκορύφωμα το ζήτημα που προέκυψε με μαθητές που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στην τηλεκπαίδευση λόγω κορωνοϊού;
Θα μιλήσω για την τρελή κατάσταση που επικρατεί στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος. Αφού μεσολάβησαν όλοι, δήμαρχοι και άλλοι φορείς, και πήρε το ζήτημα του διαδικτύου μεγάλη δημοσιότητα, το πολυπόθητο ίντερνετ ήρθε και στα περισσότερα χωριά του Δήμου Αγράφων που δεν είχαν. Έλα όμως που οι γραμμές ήταν πανάρχαιες και δεν μπήκαν στη διαδικασία να αλλάξουν τα καλώδια, απλά έκαναν τη σύνδεση. Δεν πέρασαν καμιά δεκαριά μέρες και αρχικά μπερδεύτηκαν οι γραμμές. Δύο σπίτια δηλαδή στην ίδια γειτονιά βρέθηκαν με αντεστραμμένους αριθμούς(!) ο αριθμός του ενός χτυπούσε στη συσκευή του άλλου… μπάχαλο. Η βλάβη δηλώνεται και μετά από χίλια παρακάλια ‘φτιάχνουν’ τη ζημιά. Μετά από λίγες ημέρες όμως, κόβεται τελείως η σύνδεση τηλεφώνου και ίντερνετ σε ολόκληρη τη γειτονιά και μένουν οι κάτοικοι για 25 ημέρες χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, με σταθερό κομμένο και κινητό να μην πιάνει και όλα αυτά κάπου σε ένα ψιλοέρημο χωριό της Ευρυτανίας.
Η βλάβη δηλώθηκε από 5 διαφορετικά άτομα και η απάντηση ήταν ‘είναι θέμα του εργολάβου, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα’! Και εύλογα αναρωτιέται ο ‘έρμος’, κυριολεκτικά στην περίπτωση αυτή, πολίτης γιατί θα πρέπει να γίνει μείζον θέμα η αποκατάσταση μιας βλάβης και γιατί θα πρέπει να αφορά τον πελάτη της τηλεφωνικής εταιρείας που πληρώνει κανονικά τους λογαριασμούς του και είναι τυπικός, αν η εταιρεία συνεργάζεται με εργολάβους με τους οποίους δεν μπορεί να συνεννοηθεί;
Ποιος είναι υπεύθυνος τελικά για την κατάσταση και την καθυστέρηση, ο εργολάβος ή αυτός που συνάπτει σύμβαση μαζί του. Ποιος λογοδοτεί σε ποιόν και τελικά ποιος λογοδοτεί στον πελάτη; Σίγουρα δεν φταίνε οι υπάλληλοι οι οποίοι ακούν τις διαμαρτυρίες, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα και θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ηλικιωμένοι άνθρωποι κλεισμένοι σε ένα σπίτι λόγω κορωνοϊού και να μην έχουν καμία επικοινωνία με τα παιδιά τους, με γιατρούς ή με οποιονδήποτε θέλουν να μιλήσουν, εν έτει 2021!
Κι επειδή η βλάβη εκκρεμεί ακόμη και οι πολίτες έχουν ξεσηκωθεί, μετά από τις ατελείωτες ώρες αναμονής για να δηλώσουν τη βλάβη, μου ήρθε στο μυαλό το σκωπτικό τραγούδι του Βίρβου και του Μαρκόπουλου από το δίσκο ‘Θεσσαλικός Κύκλος’ του 1974 που περιγράφει την κατάστασή μας τώρα ενώ γράφτηκε πριν από 47 χρόνια…
«Τηλέφωνο μου φαίνεται πως το `πες
κυρ πρόεδρε το ζλάπι απ’ τις Ευρώπες.
Σύρμα πάνω σύρμα κάτω
και στα Φάρσαλα μαντάτο.
Κύριε τηλεφωνητή μ’ σου `φερα
ψωμί στη γάστρα
να το στείλεις το παιδί μ’
τηλεφωνικώς στην Πάτρα.
Ανάποδα φλιτζάνια στις κολόνες
που παν και κοτσυλάν οι χελιδόνες.
Σύρμα πάνω σύρμα κάτω
και στα Φάρσαλα μαντάτο.
Κύριε τηλεφωνητή μ’ σου `φερα
ψωμί στη γάστρα
να το στείλεις το παιδί μ’
τηλεφωνικώς στην Πάτρα.»
Αυτά τα ζλάπια ενημερώνω όλους τους αρμόδιους έχουν εξελιχθεί τα τελευταία 50 χρόνια κατά πολύ και σε είδος και σε ποικιλία, αλλά έχουν εξελιχθεί και τα άλλα ζλαπάκια που έλεγε η γιαγιά μου, τα δίποδα…
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
