Αλκυονίδες ημέρες
Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
Αυτήν την εποχή ένα ευλογημένο και πανέμορφο πτηνό φωλεάζει και επωάζει παραθαλάσια, παραλήμνια ή παραποτάμια. Είναι η Αλκυόνη, ή περικαλλής κόρη του Αίολου και η ευτυχισμένη γυναίκα του Κήυκα. Επειδή καυχήθηκε ότι, ως ζευγάρι, περνάει καλύτερα από ότι ο Δίας με την παλαβιάρα την Ήρα, αυτός την τιμώρησε. Την έκανε πουλί, που έπρεπε να γεννά και να επωάζει καταχείμωνα στις ακρογιαλιές, δίπλα στ΄ αγριεμένα κύματα. Όμως στα κλάματά της ο ερωτιάρης Δίας λύγισε κι έτσι έκανε τις εφτά μέρες πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο και τις άλλες εφτά μετά, ηλιόλουστες και μέρες ευδίας και χαράς. Έκανε τις Αλκυονίδες Ημέρες. Αυτά μας τα λέει ο Αριστοτέλης.
Τέτοια εποχή, στα παλιά βουκολικά μου χρόνια, η γιαγιά μου δίπλα στα φωτογόνι, μου μίλαγε για το δεκαπενθήμερο Μικρό Καλοκαιράκι, το οποίο προσδιόριζε περί τη γιορτή τ΄ Αη-Θανασιού. Και επειδή οποιοδήποτε σοβαρό γεγονός χωρίς μύθο είναι ανάλατο φαί, μούλεγε το μύθο του γύφτου:
Μια βολά ένας βλάχος, που έβοσκε τα πρόβατά του στα σπανά των βουνών, έκανε κουμπάρο ένα γύφτο. Όλο το καλοκαίρι ο γύφτος με τα γυφτόπουλα, που τον έχανες που τον έβρισκες, στο βλαχοκόνακο. Ζέφκι περνούσε τρώγωντας κρέατα, τυριά, βουτύρατα, ξυνόγαλα κι όλα τα καλά της βλαχοζωής. Όταν πλησίαζε τ΄ Αη-Δημητριού ο βλάχος του λέει: «Κουμπάρε εγώ τώρα θα φύγω για τα χειμαδιά» κι ο γύφτος ρωτάει: «Κι εγώ πότε να ξανάρθω;» κι ο βλάχος του απαντά: «Να ρθείς τ΄ Αη-Θανασιού στο μικρό καλοκαιράκι».
Πράγματι ο γύφτος τ΄ Αη-Θανασιού, μια μέρα κάτασπρη από χιόνι, ηλιόλουστη και λιόχαρη, πήρε όλα τα γυφτόπουλα και ξεκίνησε για το βλαχοκόνακο του κουμπάρου. Αφού πέρασε το δασωμένο βγήκε στα σπανά. Κάτω έβλεπε ντορούς από σκυλιά και λέει στα κουρασμένα γυφτόπουλα: «Παιδιά μου φτάνουμε, να οι ντοροί από τα τσοπανόσκυλα του κουμπάρου!». Με το ηλιοβασίλεμα αντίκρισαν το βλαχοκόνακο και βλέπουν απ΄ έξω τα σκυλιά κι αρχίζει να τα κράζει: «Νταβέλη! Κορομπίλη! ερχόμαστε». Όταν έφτασαν τα «σκυλιά» έφυγαν –ήτανε λύκοι- κι άρχισε να σκοτεινιάζει και να κάνει κρύο πολύ. Οπότε ο γύφτος λέει στα γυφτόπουλα: «Παιδιά μου θα κοιμηθούμε εδώ απόψε. Θα ξαπλώσω εγώ κι εσείς θα πέσετε όλα πάνω μου, ώστε να πεθάνω εγώ, αλλά να ζήσετε σεις!». Το γλυκοχάραμα βρήκε τα γυφτόπουλα όλα ξεπαγιασμένα και πεθαμένα και το γύφτο έτοιμο να φύγει.
Εκτός από τους μύθους, υπάρχει και η επιστημονική εξήγηση του φαινομένου των Αλκυονίδων ημερών. Αυτήν την εποχή, όταν δηλαδή μεσουρανεί ο αστέρας Αλκυών του αστερισμού των Πλειάδων, μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους της Ελλάδας και της Βορειοανατολικής Ευρώπης, υπάρχει εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων, με αποτέλεσμα να έχουμε άπνοια και λιακάδες.
Μπορεί με την επιστήμη η ζωή να ψιλοεξηγείται και να γίνεται ευκολότερη, όμως με τους Μύθους και τον Έρωτα γίνεται ωραιότερη!
