Το νέο βιβλίο του Στέφανου Σταμέλλου
Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ‘ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ’ το νέο βιβλίο του Ευρυτάνα, συγγραφέα, φυσιοδίφη και οικολόγου, Στέφανου Σταμέλλου. Είναι το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο, μετά από τα: Από τον Παγασητικό έως τον Αμβρακικό, ένα Οδοιπορικό στα Πρώτα Σύνορα της Ελλάδας», το «Στο Δρόμο για την Πυθία, Άγραφα – Καρπενήσι – Δελφοί, το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4» και το «Όσα δεν πήρε ο άνεμος του χρόνου, Λαμία 1991-2018 Προτάσεις – Παρεμβάσεις».
Ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να δει και να διαβάσει κείμενα του συγγραφέα της περιόδου 2019 – 2020, που γράφηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς, δημοσιεύτηκαν και αναρτήθηκαν, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, μιας και ο κ. Σταμέλλος είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος στα κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Το βιβλίο περιλαμβάνει άρθρα, δημοσιεύσεις, ανακοινώσεις, σχόλια και κριτικές, με αναφορές κυρίως σε θέματα τοπικά, της καθημερινότητας, αλλά και αυτοδιοικητικά. Από την άποψη αυτή δεν είναι ακριβώς ένα ακόμα βιβλίο, αλλά ένα λεύκωμα κειμένων, χρονολογικά τοποθετημένων.
Έμπνευση για τον τίτλο του βιβλίου, αλλά και την κυκλοφορία του, έδωσαν οι πινακίδες που ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, ο Διογένης ο Κυνικός, συνήθιζε να κρεμάει στο λαιμό του και με τα κείμενα που έγραφε σε αυτές, να ασκεί κριτική στην εξουσία, περιδιαβαίνοντας την αγορά της Αθήνας για να τα διαβάζει ο κόσμος. ‘Τέτοια κείμενα, στην ψηφιακή εποχή μας, δεν τα κρεμάς πικέτα στο λαιμό σου. Τα κρεμάς, τα αναρτάς στις σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – αυτά που τελευταία λένε ότι μπορεί να προκαλούν ταραχή και αγανάκτηση στην εξουσία. Τα λευκώματα, οι δημόσιες πινακίδες της αρχαίας Αθήνας, έχουν αντικατασταθεί σήμερα από τους υπολογιστές, τα τάμπλετ και τα κινητά (…). Η έκδοση αυτού του βιβλίου δεν ήταν μια εύκολη απόφαση για μένα. Αυτή την περίοδο της πανδημίας το ενδιαφέρον του κόσμου επηρεάζεται και κατευθύνεται από τις αγωνίες και τις δυσκολίες, που προκάλεσε ο κορωνοιός. Κι αυτό είναι ένα βιβλίο με υλικό που αναλώνεται στην «άλλη» καθημερινότητα, φιλοδοξώντας και επιδιώκοντας να θυμίσει ότι η ζωή συνεχίζεται και μας θέλει παρόντες. Δεν είναι ένα βιβλίο λογοτεχνικό, με την κλασική έννοια Για να επανέλθουμε στην έκδοση: το έκανα λοιπόν για να μην χαθεί αυτό το υλικό – για μένα πολύτιμο – και γιατί στο χαρτί τα κείμενα διαβάζονται καλύτερα. Είναι καταχωρημένα κατά ημερομηνία που γράφηκαν και κοινοποιήθηκαν/αναρτήθηκαν, ανεξάρτητα από το θέμα τους και στο τι αναφέρονται. Κατά τα άλλα, είναι ο καθρέφτης μου, η άποψή μου – όχι η όψη μου. Εγώ βλέπω τον εαυτό μου σε κάθε σελίδα, όπως είναι φυσικό. Ο αναγνώστης, εσείς, δεν ξέρω τι θα δείτε… Και αυτή είναι πάντα η αγωνία του «δημιουργού»’, αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Σταμέλλος.
