Ο 20ος αιώνας σημαδεύτηκε από μεγάλους πολέμους, με τον φοβερότερο αυτόν, τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Καταστροφές, σφαγές, ολοκαυτώματα, από τους φασίστες-ναζί. Μέσα σ’ αυτόν τον καταστροφικό ορυμαγδό υπήρξαν και φωτεινά παραδείγματα ανθρωπιστών, απλών, γενναίων ανθρώπων, ανά την ταραγμένη Ευρώπη. Παραδείγματα, που πολλά χρόνια μετά βγήκαν στην επιφάνεια και αμείφθηκαν ηθικά οι απλοί, αλλά ηρωικοί πρωταγωνιστές. Δυο περιπτώσεις απ’ τις πολλές, τέτοιων ανθρώπων, ξεχώρισα και τις μοιράζομαι με τους αναγνώστες , του Γερμανού στρατιώτη Ιωσήφ Μπλέχινγκερ και της Πολωνέζας κοινωνικού λειτουργού Ιρένας Σέλντερ :
Ο Ιωσήφ Μπλέχινγκερ (1911-2007) Γερμανός στρατιώτης, καταγόταν από κωμόπολη στα σύνορα της Δρέσδης. Η μητέρα του ήταν Τσέχα και ο πατέρας του Αυστριακός, Γερμανός υπήκοος. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν 30 χρόνων, στρατολογήθηκε στο γερμανικό στρατό και υπηρέτησε τα πρώτα χρόνια στο μέτωπο της Πολωνίας. Με την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, μετατέθηκε στην κατεχόμενη χώρα μας και τοποθετήθηκε από τις δυνάμεις Κατοχής, κλειδούχος στο σιδηροδρομικό σταθμό Λαμίας. Παρ’ ότι Γερμανός, βοηθούσε τους υπόδουλους κατοίκους της περιοχής, γιατί δεν είχε ναζιστικά αισθήματα. Δεν εμπόδιζε τους πεινασμένους Έλληνες να κλέβουν τρόφιμα από γερμανικά βαγόνια και βοηθούσε να απελευθερωθούν συλληφθέντες μελλοθάνατοι. Συνεργάστηκε με το ΕΑΜ και ενημέρωνε τους αντάρτες για ενέργειες των ναζί. Η πράξη του όμως να εμποδίσει την καταστροφή της Λαμίας από τους Γερμανούς μια μέρα πριν την αναχώρησή τους (18-10-1944) ήταν το αποκορύφωμα της δράσης του. Πέντε τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες είχαν παραμείνει για να ανατινάξουν με εκρηκτικά που είχαν ετοιμαστεί για τις κυριότερες εγκαταστάσεις της πόλης και είχαν αποθηκευτεί στο στρατόπεδο της Λαμίας. Ξημερώματα στις 18/10 ο Μπλέχινγκερ με Ιταλό στρατιώτη, ονόματι Μάριο, α.λ.σ, έκοψαν τα καλώδια των εκρηκτικών και δεν εξερράγησαν. Οι δυο θαρραλέοι ξένοι, φυγαδεύτηκαν από αντάρτες του ΕΑΜ και γλύτωσαν από την οργή των ναζί. Ο Μπλέχινγκερ έμεινε στη Λαμία, παντρεύτηκε Ελληνίδα, έκανε οικογένεια και αργότερα τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία. Του Ιταλού Μάριου, τα ίχνη χάθηκαν.
Η Ιρένα Σέλντερ (1910-2008), ήταν κοινωνική λειτουργός από την Πολωνία και μέλος της εθνικής Αντίστασης της χώρας της κατά την διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής. Μαζί με συνεργάτες της κατόρθωσε να βγάλει από το γκέτο της Βαρσοβίας και να σώσει 2.500 παιδιά Εβραϊκής καταγωγής. Μόνη της υπολογίζεται να έσωσε 400 παιδιά με πλαστά πιστοποιητικά, ως χριστιανόπουλα ή μεταφέροντάς τα κρυμμένα σε κάδους απορριμμάτων ή με άλλα αντικείμενα. Έγινε γνωστή η δράση της, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, χωρίς να εκτελεστεί, τελικά. Το 1965 της απονεμήθηκε από το Ισραήλ ο τίτλος του «Δικαίου των Εθνών» και το 2007 προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης.
Αθάνατα ξενόφερτα παραδείγματα ανθρωπισμού και ηρωισμού διαχρονικά..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
