Πρόσωπα σκαμμένα από τον ήλιο, μάτια γεμάτα ελπίδα, ιδρώτας και χώμα γίνονταν ένα μέχρι το τοπίο να φωτίσουν μικρά ψήγματα χρυσού, ερείσματα μεγάλης ευτυχίας. Ταινίες, ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ, φωτογραφικά ντοκουμέντα, βιβλία ολόκληρα έχουν γραφτεί για να περιγράψουν το Gold Rush: Μεγάλοι και μικρά παιδιά επιστρατεύονταν για τον ιερό σκοπό. Τον χρυσό. Όνειρα κι ελπίδες τυχοδιωκτών ή απελπισμένων ανθρώπων, που έσκαβαν τη γη για να γεμίσουν τις τσέπες τους με λίγο από το πολύτιμο μέταλλο, είχαν τιμή. Την τιμή χρυσού για την ακρίβεια. Πριν το “American Dream” ήταν το κυνήγι του χρυσού, που είχε αναγάγει την Αμερική σε χώρα της επαγγελίας. Γι’ αυτό και συνέρρεαν από την Ευρώπη αλλά και από όλα τα σημεία της Αμερικής στην Καλιφόρνια, ώστε να εξασφαλίσουν το δικό τους μερτικό ευτυχίας. Πόλεις ολόκληρες δημιουργήθηκαν με αφορμή την άφιξη των χρυσοθήρων και έρημα μέρη απέκτησαν ζωή.
Και κάπως έτσι, όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, στο παιχνίδι μπήκαν οι πιο οργανωμένοι παίκτες. Ή ίσως πιο θρασείς. Οργανώθηκαν σε εταιρείες εξόρυξης χρυσού. Έκτοτε εκείνοι όριζαν την τιμή χρυσού. Δεν έχασε όμως τη δυναμική της η εξόρυξη. Προσέρρεαν οι υποψήφιοι εργάτες, αφού ήταν ένας τρόπος να εξασφαλίσουν το μεροκάματο, υπέφωσκε όμως και η ελπίδα, πως μπορεί κάποιο κομμάτι χρυσού να αποσπούσαν κατά την εξόρυξη, έστω και κρυφά.
Διαχρονική αξία η τιμή χρυσής λίρας
Αλλά και η χώρα μας δε στερείται φαντασίας κι έρευνας, όταν μιλάμε για το κυνήγι χρυσού και συγκεκριμένα χρυσών λιρών. Από τον Όλυμπο μέχρι και τη Στερεά Ελλάδα ακόμη και σήμερα, μικροί και μεγάλοι, προμηθεύονται ανιχνευτές μετάλλων και ακολουθούν τον μύθο. Η ιστορία θα αφορά είτε μισοβάρελα με λίρες, που τα αεροσκάφη των Βρετανών συμμάχων πετούσαν κατά τον εμφύλιο για να ενισχύσουν τις δυνάμεις των ανταρτών. Όταν γίνεται αναφορά στις εν λόγω λίρες, χρειάζεται η διευκρίνιση, ότι επρόκειτο για τον ελληνικό χρυσό, που είχε διοχετευθεί στην Αίγυπτο.
Όποιος κι αν τις είχε, όποιος κι αν τις έβρισκε, δύο τινά δεν άλλαξαν ποτέ: Πρώτον, ότι όλοι ήθελαν να τις αποκτήσουν και δεύτερον η τιμή χρυσής λίρας υπήρξε και παραμένει σταθερή αξία. Θαμπωμένοι από τη λάμψη των χρυσών λιρών οι εγχώριοι χρυσοθήρες προβαίνουν στο κυνήγι του θησαυρού, συνήθως με επισφαλείς πληροφορίες θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, αλλά και προκαλώντας ζημιές σε κτίσματα, δάση, γεφύρια, πλατείες και ότι μπει στο στόχαστρό τους. Κι αν στάση τους είναι αδικαιολόγητη, η σκέψη τους είναι κατανοητή. Η τιμή χρυσής λίρας -ειδικά εν καιρώ οικονομικής δυσπραγίας, όπως στην περίοδο της πανδημίας- είναι διαχρονική.
Το ενεχυροδανειστήριο σε άτυπο ρόλο ελεγκτή
Το υπέρτατο κίνητρο είναι σαφώς η εύρεση ράβδων χρυσού, λιρών ή κοσμημάτων με πολύτιμους λίθους, η αναζήτηση μυθικών θησαυρών κρυμμένων στα έγκατα της γης. Την έρευνα παρακινεί ωστόσο και το μυστήριο, η αγωνία… άλλοτε ενθουσιάζονται από το αποτέλεσμα άλλοτε απογοητεύονται. Κι αν βρουν κάτι; Που θα το προωθήσουν και ποιος θα το ελέγξει; Εδώ μπορεί να φανεί καίριας σημασίας ένα έγκριτο ενεχυροδανειστήριο. Μια σοβαρή επιχείρηση κατέχει άδεια επαγγέλματος αναγνωρισμένη από το κράτος και είναι πάντα βέβαιη για την πηγή προέλευσης των κοσμημάτων και των πολύτιμων αντικειμένων, καθώς αυτά πρέπει να συνοδεύονται από τα πιστοποιητικά γνησιότητας και τα σχετικά έγγραφα γνησιότητας. Η ευαίσθητη αγορά του χρυσού κατακλύστηκε από ανθρώπους, που έκαναν απλώς αίτηση στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και είχαν λευκό ποινικό μητρώο. Αυτές οι συνθήκες κάνουν τους πραγματικούς επαγγελματίες, που συντηρούν ένα αξιόπιστο ενεχυροδανειστήριο να ξεχωρίζουν στην αγορά και να επιτελούν -τρόπον τινά- και τροχοπέδη σε τυχόν παρανομίες.
