Το 1830 δημιουργούνται οι πρώτοι ατμοκίνητοι σιδηρόδρομοι και τα ατμοκίνητα πλοία, για να εξυπηρετήσουν σκοπούς μετακίνησης του εργατικού δυναμικού. Αυτή ήταν και η απαρχή, που «μίκρυνε» τον κόσμο και έφερε την μια ήπειρο πιο κοντά στην άλλη. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την έναρξη της λειτουργίας νέων μεταφορικών μέσων και έδωσε ώθηση στην επανάσταση στην τουριστική βιομηχανία. Τότε μπήκαν τα θεμέλια για μαζικότερη, άρα φθηνότερη μετακίνηση των τουριστών. Αυτό είναι και το χρονικό σημείο περίπου που τοποθετείται και η ενοικίαση αυτοκινήτου.
Κι όμως ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, ότι η υπηρεσία αυτή εντοπίζεται στην Αμερική κάπου στο 1900 με τη μορφή ενοικίασης κάρων; Στη δε Ευρώπη η πρώτη αναφορά στην υπηρεσία αυτή εντοπίζεται στη Γερμανία το 1906, με έτος ίδρυσης της πρώτης εταιρείας το 1913. Το γερμανικό μοντέλο υιοθετήθηκε από τον Αμερικανό Joe Saunders στην Ομάχα της Νεμπράσκα το 1917 και οδήγησε στην επέκταση της δραστηριότητας του σε 50 πόλεις καθιερώνοντας αυτό, που οι ιστορικοί λίγο αργότερα αποκάλεσαν το “Saunders system”. Εμπνευσμένοι επιχειρηματίες όμως υπήρχαν και στη γηραιά ήπειρο, όπως ο Godfrey Davies που ενστερνιζόμενος το σύστημα “Saunders”, έκανε την αρχή στην ενοικίαση αυτοκινήτου στη Μεγάλη Βρετανία.
Η άμαξα η πιο αξιοπρεπής μορφή ενοικίασης αυτοκινήτου για Θεσσαλονίκη
Το «όχημα ενός ίππου» είναι μια διαδεδομένη έκφραση, που πολλοί λένε χαριτολογώντας, λίγοι γνωρίζουν, ότι σε αυτόν μόνο τον ίππο συνίστατο κάποτε η ενοικίαση αυτοκινήτου Θεσσαλονίκη. Στη συμπρωτεύουσα και σε άλλα μέρη της επαρχίας, όσο ήταν εφικτό να φτάσει ένας Ευρωπαίος τουρίστας ύστερα από την ταλαιπωρία, που περνούσε, οι χερσαίες μετακινήσεις πραγματοποιούνταν με άμαξα ή κάρο. Με αφορμή την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 ο Αντόλφ Ζοάν κυκλοφόρησε τουριστικό οδηγό, ώστε οι τουρίστες να βρουν όλα όσα χρειάζονταν.
Τι θα έπρεπε να κάνει λοιπόν ο Ευρωπαίος τουρίστας, που κατά την άφιξή του στο λιμάνι του Πειραιά αναζητούσε ενοικίαση αυτοκινήτου Θεσσαλονίκη; «Σε όλες τις πόλεις μπορείτε να βρείτε λαντό (άμαξες)… που επιβάλλονται ως η μόνη επιλογή συμβατή με την αξιοπρέπεια ενός ξένου επισκέπτη» έγραφε ο Ζοάν απογοητευμένος από τις συνθήκες, που επικρατούσαν σε τρένα (παντού κάπνιζαν, έλλειψη αιθουσών αναμονής στους περισσότερους σταθμούς) ή στα πλοία, όπου μεταφέρονταν πρόβατα και κατσίκια και τα εστιατόρια μετατρέπονταν το βράδυ σε κοιτώνες. Φαίνεται όμως, πως αυτή η σωτηρία της αξιοπρέπειας κόστιζε πολύ, αφού «η ημερήσια χρέωση μιας άμαξας με δύο ή τρια άλογα πληρώνεται από 25 ως 40 δραχμές ή ακόμα περισσότερο» έγραφε ο συγγραφέας, που προέτρεπε να γίνει μια εξαρχής συμφωνία με τον αμαξά για να μην ξεφύγει από το πρόγραμμα και το κόστος.
Το οδικό δίκτυο δυσχέραινε την ενοικίαση αυτοκινήτου στην Αθήνα
Όσο για το τι θα έβρισκε κανείς ψάχνοντας για ενοικίαση αυτοκινήτου Αθήνα, ο Μίλτος Λιδωρίκης, πολυσχιδής προσωπικότητα της Αθήνας της belle epoque, έγραφε χαρακτηριστικά: «Στα 1903 ενεφανίσθη και το πρώτον αγοραίον [αμάξι], με τρεις θέσεις και οδηγόν του τον Κων. Πρίντεζην. Το αυτοκίνητον του Πρίντεζη εξετέλει διαδρομάς με τιμολόγιον δραχμών 10 δια τα Φάληρα με διαμονήν μίας ώρας, δραχμάς 15 διά Κηφισίαν, και με ιδιαιτέρας συμφωνίας διά μακρύτερα».
Πληροφορίες για την ενοικίαση αυτοκινήτου Αθήνα έρχεται να δώσει άλλη μία ιστορική αναφορά, αυτή του Γρηγόρη Ξενόπουλου στη Διάπλαση των Παίδων στην έκδοση της 17ης Δεκεμβρίου 1905: «Τώρα μάλιστα ημπορούν να απολαμβάνουν την μεθυστικήν ταχύτητα του αυτοκινήτου και εκείνοι ακόμη, που δεν είναι τόσον πλούσιοι, ώστε να έχουν ιδικόν των. Υπάρχει τω όντι αγοραίον αυτοκίνητον με πολλάς θέσεις, το οποίον ενοικιάζεται αντί δέκα δραχμών την ώρα».
Παρά το κακό οδικό δίκτυο με τις λάσπες και τις λακούβες φαίνεται πως ούτε η Αθήνα έμεινε πίσω από τις εξελίξεις.
